Cemil Okumuş

Bathory kariyeri boyunca her zaman çok özel bir grup oldu. Bunun nedeni hem black metal türünün ortaya çıkmasında büyük bir etkisinin olması hem de müziğinin kariyeri boyunca black metalden thrash metal ve Viking metale kadar zengin bir çeşitlilik göstermesi ve bu çeşitlilik içerisinde sürekli oldukça başarılı ve etkileyici bir müzisyenlik örneği sergilemesiydi. 1984 yılında çıkardığı kendi adını taşıyan ilk albümüyle black metalin öncülerinden biri olan grup, bu albümünde önemli ölçüde rock ve speed metal etkisi taşıyan parçaları karanlık ve ürkütücü bir şekilde sunarak hem birinci dalga black metal hareketini ortaya çıkaran yapıtlardan birini yaratmış hem de daha sonra gelecek olan black metalin ikinci dalga gruplarına bu türü daha ekstrem hale getirebilmeleri konusunda ilham vermişti. Mayhem, Burzum, Darkthrone, Marduk ve daha sayısız grup Bathory’nin müzikal zekasından etkilendiler.

İlk albümüyle yeri yerinden oynatıp tüm dikkatleri üzerine çeken grup hemen ertesi yıl diskografisinde oldukça önemli bir yere sahip olan ve müziğinin gelişimi açısından oldukça önemli bir adım teşkil eden ikinci stüdyo albümü “The Return……”ü çıkardı. Bathory bu albümde prodüksiyon ve atmosfer anlamında ilk albümdekine benzer olmakla birlikte müzikal yapı, özellikle rifler konusunda ekstrem metale daha çok yaklaşan bir çalışma ortaya koymuştu. İlk albüm 70’li yılların sonları ve 80’li yılların başlarındaki rock’n roll ve speed metalden önemli etkiler barındırıyordu. Zaten ilk albümdeki riflere bakıldığında minimalist black metal anlayışından uzak olduğu ortadaydı. Bathory minimalist olmaktan ziyade rock ve speed metal etkileşimli müziğine oldukça “evil” bir karakter verip müziği kirli ve karanlık bir atmosferin içinde boğarak müziğinin bu karakterini oldukça çarpıcı hale getiriyordu. “The Return……” grubun ilk albümdeki bu genel tavrını sürdürmekle birlikte riflerdeki rock ve speed metal etkisinin ortadan kalkıp black, thrash ve death metal alt türleri için bir altyapı yaratacak şekilde daha ekstrem metale kaydığı bir albüm. Bu noktada her ne kadar çok üzerinde durulan bir konu olmasa da bu albümün çıktığı yıl olan 1985 itibariyle özellikle black metal olmak üzere thrash ve death metalin de öncülüğünü yapan en önemli albümlerden biri olduğuna değinmek yerinde olacaktır. Zira Slayer, Metallica, Kreator ve Sodom gibi grupların thrash metal tarihine damga vuran “Reign in Blood”, “Master of Puppets”, “Pleasure to Kill”, “Agent Orange” albümleri henüz yayınlanmamıştı. Bathory her ne kadar bu gruplardan daha underground kalsa da bu albümüyle ilerleyen yıllarda belirginleşecek olan ekstrem metal alt türlerine verdiği ilham yadsınamayacak kadar büyüktü.

“The Return……” tür olarak black metal kabul edilmekle birlikte albümdeki müziğin karakterine baktığımızda yine minimalist anlamda black metal olmayan, black metal karakteri karanlık atmosferi, kullanılan riflerin oldukça kötücül ve şeytani çağrışımı ve kirli kayıttan kaynaklanan bir albümdü. Bu yapı, albümün genel havasını yaratıyor; fakat albümdeki besteciliğe ve kullanılan riflere baktığımızda hem thrash, hem black, hem de death metale kapı aralayan oldukça yaratıcı ve ekstrem bir müzik görüyoruz. Bathory’nin besteleri her şarkıda akla kazınan, yaratılmak istenen karanlık, kötücül ve şeytani hissi dinleyicinin sonuna kadar hissetmesini sağlayan bir yapıya sahip. Bu müzikal yapı bir de albümün kirli kayıttan kaynaklanan ürkütücü atmosferiyle birleşince albüm tam anlamıyla bir şahesere dönüşüyor. Bathory kesinlikle sadece basit anlamda karanlık ya da agresif bir müzik yapmayı hedeflemiyor. Her parçanın üzerinde özenle durulduğunu, her rifin istenilen hissiyatı yaratmak amacıyla özenle yazıldığını görüyorsunuz. Bathory’nin başarısının en bariz kanıtı ise bu müziğin daha sonra Norveç black metalinin öncü grupları ve diğer pek çok black metal grubuna ilham kaynağı olmuş olması.

Yazıyı sonlandırmadan önce Bathory’nin genel olarak ekstrem metal karakteri taşıyan rifleri kendine has bir karaktere sokarak kendi özgün müziğini yaratmak konusundaki başarısına dair dikkatimi çeken iki örnekten söz etmek istiyorum. 1984 yılında yayınlanan ilk albümdeki “Reaper” parçasının ana rifi, Megadeth’in 1985′te çıkan ilk stüdyo albümü “Killing is My Business… and Business is Good“daki “Rattlehead” parçasının ana rifiyle hemen hemen aynı yapıdaydı. “The Return……”ün son parçası olan “The Return of Darkness and Evil”ın ana rifi de Death’in 1984’te yayınlanan “Reign of Terror” demosundaki “Corpse Grinder” parçasının ana rifiyle yine büyük ölçüde aynı yapıdaydı. Bathory’nin bu gruplardan rif çalması gibi bir durumun söz konusu olup olmadığını bilmiyorum. Zaten o tarihte internetin olmadığını ve Bathory’nin çok kısa bir zaman içerisinde Megadeth ve Death’in bu demolarından haberdar olmasının oldukça zor olduğunu düşünürsek bunun pek olası olduğunu sanmıyorum. Burada dikkat çekmek istediğim nokta Bathory’nin Megadeth ve Death’in söz konusu şarkılarıyla oldukça benzer rif yapılarına sahip şarkılarını kıyasladığımızda thrash metal ve death metalde kullanıldığında oldukça farklı çağrışımları olan rif yapılarını nasıl “evil” bir karaktere büründürebildiği ve kendi özgün müziğini yaratmak konusunda ne kadar başarılı olduğu.

“The Return……” özellikle kendi döneminde metal müzik camiasında daha çok popülarite yakalamış olan thrash metal albümleri kadar ön planda olmasa da başta black metal olmak üzere tüm ekstrem metal alttürleri için ciddi bir temel ve ilham teşkil eden bir başyapıt.