Oğuz Sel

Mensubu olduğu dini sorgulamaktan uzak 1,5 milyar kişi düşünün. Yine mensubu oldukları dinin bu durumu ağır şekilde eleştirmesine karşın atadan deden aldıkları dini mukallitçe devam ettiren, neden, nasıl bu dine intibak ettiklerinden bihaber 1,5 milyar kişi. Bu satırları yazarken çok rahatım çünkü inandığım şeyi, birilerinin zorlaması veya dayatması olduğu için değil aklıma, mantığıma, matematiğe ve hayat görüşüme uyduğu için kabul ediyorum.

Elbette belirtmekte sakınca görmüyorum; hayatının bir bölümünü abuk subuk dini inanışlara, pek kimsenin bilmediği ritüellere adamış, bir bölümünde dini tamamen terk etmiş, sonrasındaysa tamamen kozmik güçlerin kurguladığını düşündüğüm gelişmeler neticesinde inançlarını en ince ayrıntısına kadar sorgulayan bir monoteiste dönüşmüş bir adamım.

Kendine “Müslüman” diyen ve İslam’ın savunuculuğunu kimselere bırakmayanların; hırsızlıklarına, çocuk tecavüzlerine, insanlara ve hayvanlara karşı zulümlerine, ikiyüzlülüklerine ve daha nice pisliklerine tahammül edemeyen ama maalesef uzaktan bakanlar tarafından yine bu pislikleri yapanlarla aynı kefeye konarak değerlendirilebilen biriyim.

Ankara ve black metal… Her ikisi de bana; özgürlük, soğuk, karanlık gibi kavramları birlikte hatırlatıyor ve şimdiye dek Ankara’dan çıkıp da işlerini beğenmediğim bir black metal grubu oldu mu, hafızamı zorlamama rağmen anımsamıyorum. Ohol Yeg de aslında geçen seneki albümü “Ölü Orman” ile sizlere tanıtmayı istediğim ama tamamen kendi eşekliğim nedeniyle tanıtamadığım, Ankaralı, black metalin raw tarafında seyreden iyice bir oluşum. Sazakan isimli genç müzisyenin her şeyinden sorumlu olduğu tek kişilik projenin iki albümü, bir EP’si var. “Ohol” EP’si ve “Humanize” albümüne çok ısınamasam da geçen sene aşağı yukarı bu zamanlar çıkan “Ölü Orman” bana göre türün önemli gruplarına çakılan ufak tefek selamları da işin içine katarsak iyice bir albümdü ve umarım bir süre sonra onu da ele alırım.

Split’in diğer tarafındaysa yine bir demo ve iki EP sahibi Ankaralı, Karanlık bulunuyor. Sazakan’la Cosmic Funeral oluşumunda birlikte çalışan Ahraz’ın yine her şeyinden sorumlu olduğu Karanlık, black metalin biraz daha saldırgan tarafını temsil ediyor. Keza bahsetmeden olmaz, Cosmic Funeral’ın da yabana atılır bir tarafı yok, sağlı sollu girişip dinleyiciyi yamultan, taş gibi bir black metal icra ediyor herifler, takibe almanızı tavsiye ederim.

“Ölü Orman” ile daha içe dönük, önceki çalışmalardan devraldığı temaları daha tumturaklı işleyen ve Türkçe sözlerle bu işin nasıl başarılı şekilde yapılabileceğini gösteren Ohol Yeg, girişte anlattıklarıma ve çok daha fazlasına olan tepkisini, Karanlık’la bir araya gelip “We Despite the Crescent” split’iyle gösteriyor. Kuteybe bin Müslim adlı zalim katilin de sözler içerisinde yer aldığı “Burning Crescent” parçası, yapımın geneli hakkında fikir verir nitelikte. Keskin ve hatta çelikten dikenleri olan riflerin eşliğinde ilerleyen parçalar, günümüzde inançlara ve insanların davranışlarına olan birikmiş nefretin bir dışavurumu oluyor âdeta. Yapımın Ohol Yeg tarafı gerçekten epeyce vurucu ve akılda kalıcı.

Karanlık da “We Despite the Crescent” split’inde elinden geleni ardında koymuyor ve takır takır kazıyan davullar ve 1990’lar sonu Marduk’unu andıran rifler eşliğinde Ohol Yeg’in saldırılarını geliştirerek sürdürüyor. Benzetmekte hiçbir beis görmüyorum, Karanlık tarafındaki şarkıların bazılarını takip ederken “Panzer Division Marduk”un bonus track’leri varmış da onları dinliyormuşum gibi hissettim. Bunu negatif bir şey olarak değil bilâkis övgü olarak ifade ediyorum, 2001’den beri faaliyette olan Karanlık’ın deneyimini bu yönde kullanması ve bunu yaparken de başarılı olması takdir edilesi.

Her iki müzisyenin de prodüksiyon için özellikle birilerinden yardım almamaları, zaten bu müziğin tavrına uygun. Öte yandan sound’un “Ölü Orman”dan daha güçlü olduğunu belirtmeden edemeyeceğim. Yapımın ruhuna da split’in yansıttığı düşüncenin ifade edilişine de katkısı büyük bu güçlü sound’un. Enstrüman kullanımı ve vokal tarzları da gayet başarılı. Sözün özü, ortada taş gibi bir split var arkadaşlar. Yalnızca iki kişi de olsalar adamlar resmen Voltron’ı oluşturmuş, ders gibi iş çıkarmışlar. Her iki oluşumun bundan sonraki gidişatı nasıl olur bilmiyorum ama doğru bildikleri yolda yürümeye devam etsinler isterim, zira bu yolda yürürken topladıkları zehirli meyvelerin tadı çok güzel.