Erhan Yiğit

Tüm metal türleri arasında bariz sebeplerden ötürü bir başyapıt ya da en azından mükemmele yakın bir eser yaratmanın en zor olduğu Thrash metal’in 2000’ler sonrası temsilcilerinden olan WARBRINGER, çağdaşı HAVOK, SUICIDAL ANGELS ve EVILE gibi gruplar ile birlikte bu sahneyi paylaşırken son yapıtı “Wrath and Ruin” ile istikrarlı bir biçimde yoluna devam ediyor. Akranları olarak adını andığım gruplar son çalışmalarıyla yerle yeksan olurken WARBRINGER bar gücüyle yargı dağıtmaya devam ediyor.

Evile son iki albümdür ağır sıçıyor, Suicidal Angels’ın geçen yıl piyasaya sürdüğü albümü çok ruhsuz, çok alakasız, Havok’un son EP’si ise evlere şenlik. Son havadisler böyle olunca bu popüler gruplardan bırakın bir başyapıt, iyi bir albüm beklemek bile anlamsız oluyor. Ancak WARBRINGER cephesinden Thrash metalin son zamanlardaki epik düşüşüne rağmen güzel şeyler işitmeye devam edebiliyoruz. Bu çok iyi bir şey.

WARBRINGER ile tanışmam ”IV: Empires Collapse”ı bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine dinlemem ile gerçekleşmişti. Daha sonradan grubu yakın takibe almış ve çıkacak olan yeni albümü beklemeye koyulmuştum. ”Woe to the Vanquished” albümünde yer alan Remain Violent isimli mükemmelliği ilk dinlediğim anda kafayı yediğimi, hatta Instagram üzerinden gruba ulaşıp kendilerini tebrik bile ettiğimi çok iyi hatırlıyorum. Daha sonra ise benim için bir pandemi klasiği olarak kalmış ”Weapons of Tomorrow” da kitaplığımda en çok dinlediklerim arasında uzun bir süre takılmaya devam etmişti. Lamı cimi yok, WARBRINGER bu Thrash metal işinden çok ama çok iyi anlıyor. Büyüklük ve tecrübe konusunda WARBRINGER’ı cebinde gezdirecek birçok Thrash metal grubunun modern albümlerini bile acımadan itin götüne sokan ben bile WARBRINGER hakkında övgü cümleleri diziyorsam, düşünün artık bu grup bu işten ne kadar iyi anlıyor.

Çıktığı günden bu yana ara vermeden dinlemeye devam ettiğim ”Wrath and Ruin” en kısa tabirle grubun küstahlığını, çirkefliğini ve karizmasını yansıtmaya devam ettiği, bitmeyen enerjisini dinleyiciye kusursuz bir biçimde aktardığı çok sağlam bir yapıt. 8 şarkılık ve 40 dakikalık süresiyle tek isteği damardan bir miktar Thrash zehiri almak isteyen fani ölümlülerin imdadına yetişen ”Wrath and Ruin” benim için yılın en iyi thrash metal albümlerinden birisi olmaya şimdiden aday.

Basit yapısına ve kısa süresine rağmen içine girmekte ilk başlarda zorlanmış olsam da an itibariyle ”Wrath and Ruin” tüm şeffaflığıyla karşıma geçmiş ve gözlerimin önünde tüm öfkesini ve şirretini kusmayı başarmış bulunmaktadır.

Göze batan herhangi bir kusuru olmadığını düşündüğüm ”Wrath and Ruin” WARBRINGER’in en iyi albümü değil, orası kesin fakat Thrash metal çizgisini aşmayan, zorlamalara ve kasıntılara yer vermeyen, gelenenekselliğini korurken “Garanti olsun” zihniyetiyle yapılmamış, gerçekten de genç bir grubun tutkusunu ve heyecanınını hissettiren bir yapıt. “Wrath and Ruin” 8 şarkısının 8’inin de kusursuz olduğu, bolca hit barındıran bir albüm de değil ama Thrash metal seven adamı doyuracak kadar güzellikler sunduğu ortada.

Mesela albümün açılış şarkısı “The Sword and The Cross” gerçekten de benim hayatımda dinlediğim, abartısız en iyi Thrash metal şarkılarından birisi. Her bir saniyesinde coşmamak, köprü bölümüne geldiğinde yerlerde yuvarlanmamak için kendimi zor tutuyorum. Hele solo kısmına geldiğimde ise damarlarımda kan yerine “The Sword and The Cross”un aktığını hissedebiliyorum.

“We give you a choice
We bring you the word
To worship our God
Or you will meet yours”

Dikkat çekmek istediğim diğer iki şarkıdan birisi olan “A Better World” gerçekçi ve ağır sözleriyle albüme damgasını vuran bir diğer parça iken yine sözleriyle bana POWER TRIP’i anımsatan “The Jackhammer”ı ise WARBRINGER’in gurur tablosunda yerini çoktan ayırtan diğer üçüncü şarkı olarak görüyorum.

“Nothing left to say, swing the hammer away!”

Dediğim gibi “Wrath and Ruin”in her bir saniyesine kusursuz diyemesek bile böyle bir tür için gerekli olan her şeyi bünyesinde bulundurduğu için, yani akıcılık, akılda kalıcılık, adrenalin ve öküzlük konularında fazlasıyla kendisini gösterebildiği için kalitesini rahatlıkla hissedebiliyorsunuz.

Tüm bunların toplamında “Wrath and Ruin”in benden koparması gereken skor aslında en az 8 olmalı ancak bir grubun albümünü puanlarken şahsım adına dikkat ettiğim meselelerden birisi olan önceki yapıtlarla karşılaştırma olayına geldiğimizde “Wrath and Ruin”in önceki iki albümün çok az gerisinde olduğunu düşünüyorum. Sırf bu yüzden yarım puan kırmak durumundayım fakat dinleyecek olan arkadaşlar 8 vermişim gibi düşünebilirler.

Özellikle söz ve gitar solosu yazımında WARBRINGER’in kalitesini bir üst noktaya taşıdığını düşündüğüm “Wrath and Ruin” benim için bu yıl çıkmış en iyi Thrash metal albümlerinden birisi oldu bile. Thrash yokluğu çeken dinleyicilerin işi gücü bırakıp bu albüme abanmalarını tavsiye ediyorum, çok seveceğinizi garanti ediyorum.