Son 4 aydır her Cuma thrash metalin, özellikle de türün teknik yanının kıyıda köşede kalmış yahut daha fazla kişi tarafından bilinmesi gerektiğini düşündüğümüz albümlerini inceliyoruz. CORONER, OBLIVEON, TOXIK gibi katıksız teknik thrash gruplarını da övdük, ara sıra SOLSTICE gibi işi death metale sürükleyenlere de değindik, POISON veya SLAUGHTER gibi olayın leşliğine vuranlara da yer verdik. 4 aydır her Cuma yazdığımız bu gruplar arasından progresif kimliği ile en fazla gruba ilham veren grup ise muhtemelen VOIVOD‘du.

Bugün ele aldığım grup, bilen insan sayısının az olduğunu tahmin ettiğim, ancak aslında mutlaka bilinmesi gereken eski bir değer olan DEPRESSIVE AGE. 1984′te farklı bir isimle kurulan Alman grup, 1992 ilk albümü “First Depression”ı çıkarıyor. O dönem için son derece zamanının ötesinde ve ileri görüşlü bir çalışma olan “First Depression”, thrash metalin teknik, progresif ve sofistike yanını çok ilginç şekillerde ve müthiş bir özgüvenle yansıtıyor. Yıllar sonra CRADLE OF FILTH’in kullanacağı türde shriek vokallerden tutun da avangarta varan değişik vokal denemelerine, müthiş bir müzisyenlik, hayvan gibi rifler, üstün davul ve bas gitar kullanımı gibi metal dinleyen sayısız insanı çok memnun edecek bir iş var karşımızda.

Çıkışından çeyrek asır sonra, çoktan faaliyetlerini bitirmiş bir gruptan çıkan bir albümü övüyor olmak insanı üzse de, DEPRESSIVE AGE ve özellikle de bu ilk albümünden haberdar olan insan sayısını birazcık bile artırsam benim için kârdır, kendimi görevimi yapmış sayarım. Şu anda da bunu yapmaktayım. Zira DEPRESSIVE AGE bana bunu hiç zorlanmadan yaptırıyor. Albümdeki fikir fazlalığı, bunları çorba olmadan ve etkileyici biçimde sunabilme becerisi ve hepsini taçlandıran özgünlük, ciddi anlamda takdir edilesi, bununla da yetinmeyip ayakta alkışlanası şeyler.

Baştaki açıklama paragrafının sonunda VOIVOD dedim, zira DEPRESSIVE AGE de VOIVOD benzeri bir korkusuzluğa sahip. Besteleme konusunda hiçbir şekilde bir pısırıklıkları yok. Her bir şarkıda vay arkadaş dedirten harika fikirler ve bu kadar az bilinmeleriyle katmerlenen bir üzüntü var. Sert thrash vokali sevenlere göre olmayan ve daha ziyade “avangart/progresif speed metal” denebilecek bir vokal kullanımı söz konusu. Müzik de progresif metal ile thrash metal arasında gidip geliyor, lakin kesin olan bir şey varsa DEPRESSIVE AGE ne yaparsa yapsın, hangi denemeyi uygularsa uygulasın çok net şekilde başarıya ulaşıyor. Üstelik daha ilk albümünden, daha 1992′den.

Bu kadar az bilinmesi dolayısıyla suç duyurusunda bulunacağım bir albüm olan “First Depression”da, akustik gitar üstüne elektro gitar ve davulun eş zamanlı vurduğu darbelerle yaratılan tekinsiz havalar mı istersiniz, iki gitarın bir anda aşırı alakasız ama mükemmel salvolarla şerit değiştirmesini istersiniz, vokalistin ara ara olaydan kopup Serj Tankian’a bağlayıp yanıklaşmasını mı dersiniz; albüm lokum lokum.

kapağı aşırı az ilgi çekici olduğundan mıdır başka bir şeyden midir bilmem, “First Depression” bugüne dek duyduğum en iyi, en ilginç albümlerden biri. Çok başka kafalar, çok saygı duyulası müzikal fikirler, dibine kadar ilham veren bir yaklaşım ve bir şekilde birileri keşfetmiş olsaydı ve patlasaydı şu an metal dünyasında çok, çok, çok ama çok daha fazla kişinin bileceği bir gruptan söz ediyoruz. Dediklerimin hiç biri olmamış, zira bugüne dek ne DEPRESSIVE AGE bilen birini gördüm, ne de “First Depression”daki herhangi bir şarkının bir yerlerde paylaşıldığına tanık oldum. Metal dünyanı adına cidden büyük ayıp, grup adına da büyük yazık.

Daha fazla uzatmayayım. Yazının başlığını clickbait’vari attım ama türü sevenlerin, thrash metal ile progresif metalin bir araya gelişinden hoşlanacak kişilerin buradaki şeyi cidden, cidden duymaları lazım.

Bu yazı vesilesiyle tek bir kişiye bile sevdirebilirsem kârdır, önümüzdeki Cuma bir diğer gizli cevherde görüşmek üzere.