Oğuz Sel

Metal dinlemiyor olsaydım, muhtemelen “Viking” denildiği zaman aklıma çocukluğumuzda TRT’de gösterilen “Vikingler” çizgi filminden başka pek az şey gelirdi. Metal dünyasında zihinleri açarken bambaşka diyarlara alıp götüren gruplardan biri olan Mithotyn, eşi benzeri bulunmayan birkaç grup say deseniz, ilk üçe rahatlıkla yerleştirebileceğim topluluklardandı. İlk albümlerinin üzerinden çok zaman geçmemiş olmasına rağmen yine ilk albümlerine oranla çok daha kaliteli bir yapımla dönüş yapan Mithotyn, 1998 yılını “King of the Distant Forest” ile yıkıp geçti.

Şarkı kompozisyonu açısından inanılmaz bir çeşitlilik sunan ve ceplerine doldurdukları melodileri har vurup harman savuran grup âdeta, “O rif senin, bu solo benim, şu melodi de onun olsun,” diyerek ortalama süresi beşer dakika olan şarkılarının, keyifle ve bir o kadar da gaza gelerek dinlenebilmesini sağlıyor. Şarkı kompozisyonlarının enikonu çalışılıp hazırlandığı her hâlinden belli olan “King of the Distant Forest”, gitarların bir dakikayı bile boş geçirmediği nadir albümlerden olmayı başarıyor.

Viking metal ve black metalin en güzel birlikteliklerinden birini temsil eden albüm, ne çok çiğ kalıp kafa ütülüyor ne de mis gibi kayıtla popüler kültüre hizmet ediyor. Belirgin davul tonları, cayır cayır gitarlar ve Rickard Martinsson’un hem scream hem de temiz vokalleriyle zenginlik kazanan yapımda, klavye de yerli yerinde kullanılıyor. Özellikle arka planda atmosfere katkı sağlayan klavye “Trollvisa” gibi şarkılarda daha da ön plana çıkarak grubun vermek istediği hissiyatı derinden yaşamanızı sağlıyor.

Enstrüman hâkimiyeti ve icrası konusunda hayli başarılı olan grup, kimi noktalarda virtüözlüğe yakın deneyim ve yetenek gerektirecek bazı bölümlerin altından başarıyla kalkıyor. Coşkulu ve adrenalin dolu parça yazma noktasında pek az grubun ellerine su dökebildiği Mithotyn, “We March” gibi şarkılarda, liriklerin temasına rağmen melankolik yönü ağır basan melodiler kullanmaktan da çekinmiyor.

Baştan sona müzikal bir ziyafete dönüşen “King of the Distant Forest”, grubun notalara ne derece hâkim olduğunu hemen her şarkıda kanıtladığı ve bu bağlamda “Gathered Around The Oaken Table”ın nasıl bir şey olabileceğine yönelik fikir yürütülmesine olanak tanıdığı da bir albüm. Bu durum “Masters of Wilderness”ta rahatlıkla gözlemlenebiliyor. Zira bu parçada kullanılan nota taklidi tarzı, bir sonraki albümdeki yer alan “In The Clash of Aons” ile büyük benzerlik gösteriyor.

Türe ne kadar uzak ya da yakın olduğunuzu bilmiyorum. Açıkçası ben de ölümüne Viking metalci değilim, ancak ne var ki, Mithotyn ve albümü “King of the Distant Forest”, üzerinden neredeyse 20 sene geçmiş olmasına rağmen değerinden bir şey yitirmedi. Aksine grubu taklit etmek isteyen niceleri, albümün aslında ne kadar kıymetli olduğunu bizlere defaatle kanıtladı.