Oğuz Sel

Ölümü istedik, dinin ve askeri oyunların bizi ittiği. Hayallerimizde bile yenilirken, yeniden yarattık insanı kendi içimizden, kaybetmek için doğduğumuz bu karanlık yerde. İnsan, doğanın yere döktüğü birer kırıntı… Yaşadı, gün doğumundan geceye. Yalvardı, kirli bir ırmak olup, engin bir denize varıncaya kadar. Masum bakışlarım, artık acı ve kan dolu gözlerimde…

Özellikle son 10-15 yılda hemen her şeyin dijitalleştiği dünyada, müzik de yalnızca yapım anlamında değil, üretilen eserlere ulaşılma noktasında da kendi payına düşeni ziyadesiyle aldı. Kendi adıma konuşacak olursam, en son ne zaman bir albüm almak için müzik markete gittiğimi anımsamıyorum; hem gitsem ne olacak ki, popüler grupların yeni albümlerinden başka bir şey mi var sanki çoğu yerde… Hâlbuki 1990’ların sonlarında öyle miydi? O dönemde yeni yetme “metalci” bendeniz, Hammer Müzik’in kaset kapaklarına iliştirdiği sticker’lar sayesinde hangi albümlerin death metal olduğunu anlayabiliyordum. Grupları tanımayanlar için süper bir yönlendirmeydi zaten bu da…

Gel zaman git zaman, kafa dengi arkadaşlarla konuşurken yerli grupların da death metal yaptıklarını öğrenip ilk şokumu yaşadım.Cenotaph diyorlardı, Asafated diyorlardı, bense Pentagram’ın yaptıklarını bile henüz sindiremediğim için dumur havuzunda kulaç üstüne kulaç atıyordum. Yerli grupların nasıl işler ürettiklerini merak ettiğim için sıklıkla kaset aldığım D&R’a gidiparkadaşlarımdan öğrendiğim bu grupların albümlerini almakta gecikmedim.

Cenotaph’ın “Voluptuously Minced” kasetiyle Asafated’ın kritiğe konu olan kasetini alıp evin yolunu tuttum. Artık yeni kasetlerim ve walkman’imle baş başaydım. Kapağı daha ilgi çekici olduğu için Cenotaph’a yöneldiysem de, kendimi albüme kaptıramadığım için Asafated’a geçtim. Kaseti walkman’e takıp, albüm kitapçığını kurcalamaya başlamamla bendeki film koptu. Girişte yazılı olan cümleler ve bu cümlelere zemin görevi gören, tam anlamıyla iç yakan yapıdaki müteveffa çocuk fotoğrafları, o an başlayan ve albüme adını veren parçayla bir araya gelince tam anlamıyla adeta bir duygu bombası oluştu da patladı zihnimde…

Death metal olarak adlandırılan türün, ABD başta olmak üzere pek çok ülkeyi kasıp kavurduğu 1990’larda kurulan Asafated; yığınla imkânsızlığın içinde -bence mucizevi- bir şekilde bu müzik türünden etkilenip özgün tavırlarını ve bu topraklara özgü tınıları aynı potada eriterek “Kaybolmuş Masumiyet”i ortaya çıkardı, bundan tam 21 yıl önce. Dünyaca ünlü birçok grubun alt türler içerisinde progresif olarak nitelendirilen albümlere yeni yeni adım attığı ve belki de bu konuda çekingen davrandığı yıllarda, Türkiye gibi bir yerde ortaya koydukları albümle aslında bu işi ne kadar ciddiye aldıklarını gösteren Asafated, kim bilir kaç gruba ilham ve güç verdi…

Türün gerektirdiği haşin ve gaddar tavrı yeteri kadar kullanıp geri kalanını rafa kaldırarak ürettikleri müzikleri daha duygusal sularda yüzdürmeye gayret eden grup, bunu şarkı sözlerinden oluşturdukları melodilere kadar her noktada sergiliyor. Tanju’nun yer yer clean ve genellikle brutal vokallerine eşlik eden gitar tınıları, kaset içerisinde yer alan kitapçıktaki “Kaybolmuş Masumiyet, kimyasal ve çeşitli savaşlar sonucu ölmüş bütün insanlara adanmıştır.” şeklindeki cümlenin, içinin aslında ne kadar dolu olduğunu gösteriyor. Gerçekten de yoğun duygularla yoğrulan albüm,kişinin içine işlerken, insanların çektiği acılara ortak olunabileceğinin de kanıtı haline geliyor.Şatafattan uzak ve belki de imkanlar doğrultusunda mükemmel de olmayan kayıtlarına rağmen ciddi bir müzikseverin rahatlıkla dinleyebileceği albüm, kadri kıymeti bilinmeyen bir grubun yine kadri kıymeti bilinmeyen bir albümü olarak tozlu raflarda kendini keşfedecek insanları beklemeyi sürdürüyor.

Asafated dağılmış olsa da, grubun bazı üyelerinin müzikle hâlâ bir şekilde uğraşıyor oluşu, grupla bağ kuran kitleyi mutlu etmeye yetiyor. Popülerliğin prim yaptığı son yıllarda, imaja yatırım yapıp niteliksiz ve kalitesiz müzik üreten “rakçı” ve metalci grupların aksine, popülerliği bırakın; çıktıkları televizyon programında (Eko TV diye anımsıyorum) görünmek istemediği için kameralardan uzak duran ve tanınırlığı kendileri için utandırıcı bir durum olarak addeden üyelere sahip bir gruptan bahsediyoruz. Asafated, müziğiyle var oldu ve asla yok olmadı. “Kaybolmuş Masumiyet” de, yerli death metal adına yıkılmaz bir anıt olarak durmaya devam ediyor ve unutmayın; anıtlar saygın eserlerdir.