“The Great Southern Trendkill” dönemlerindeki DARKTHRONE tişörtlü fotoğrafları ve akabinde başlattığı veya dâhil olduğu ufak black metal projelerinden, Phil Anselmo’nun metalin daha karanlık taraflarına ilgi duyduğunu zaten biliyorduk.

SATYRICON’dan Satyr ve DARKTHRONE’dan Fenriz’le birlikte kurduğu EIBON’un Anselmo’nun o dönemki uyuşturucu kullanımından dolayı devam edememesi veya PANTERA’nın 2001 turnesinde alt grup olarak MORBID ANGEL’ı alması gibi olaylardan, Anselmo’nun pisliğe bulaşmaya gayet meyilli olduğu apaçık görülüyordu.

Takvimler 2015’i gösterdiğinde ise Anselmo metal sahnesinin çeşitli hayvanlarını yanına alıp SCOUR’u başlattı. Her biri kendi alanında uzman, her biri bilinen gruplarda çalan insanlardan kurulu SCOUR ile Anselmo nihayet içindeki black metal aşkını tam anlamıyla dışarı dökebilme şansı bulmuştu ve aradan geçen on yılın ve üç EP’nin ardından SCOUR ilk albümü olan “Gold”u ortamlara saldı.

Metal dünyasının bilindik isimleri yan projelerinde ya da solo işlerinde genelde kendi esas gruplarında yaptıkları metalden biraz daha kolay dinlenen, hatta kafa dinlemelik işler yapabiliyorlar. Nergal ve ME AND THAT MAN, Karl Sanders’ın solo projesi ilk aklıma gelenler. Phil Anselmo ise SCOUR’da hayatında yaptığı en ekstrem müziği yapma şansı buluyor.

Burada yaşı geçkin ve her şeyi deneyimlemiş bir metalcinin hevesini almak için black metalcilik oynaması gibi bir durum asla yok. SCOUR açık şekilde yıl sonu black metal listelerine girebilecek kadar saf ve üst düzey bir black metal yapıyor.

İşte SCOUR’u çekici ve tehditkâr kılan da bu.

“Gold”da duyduğumuz black metalin DARK FUNERAL, MARDUK, NORDJEVEL gibi hayvanlıklardan eksik kalır pek bir yanı yok. Davulda LOCK UP, MISERY INDEX ve PIG DESTROYER’da çalan Adam Jarvis’in yılların black metal davulcularına meydan okuyan performansı, basta AGORAPHOBIC NOSEBLEED ve önceden de PIG DESTROYER’dan tanıdığımız John Jarvis, gitarlarda MISERY INDEX’ten Mark Kloeppel ve eski CATTLE DECAPITATION, UNMERCIFUL gitaristi Derek Engemann’lı kadrosuyla SCOUR sanki daha önce bir grupta çalmamış ve ortama yeni çıkmış taze bir black metal grubunun tutkusunu ve ateşini taşıyor.

Tabii burada en dikkat çeken taraf Phil Anselmo’nun performansı. Bir dönem kendi kendi yok etmek adına epey çaba gösteren ve Dimebag’i anma etkinliklerinde bile PANTERA şarkılarını doğru düzgün söyleyemeyen, sevenlerinin onun adına utanıp üzülmesine neden olacak kadar kötü bir noktaya giden Anselmo, neyse ki sağlıklı yaşamayı seçti ve son birkaç yıldır gün aşırı stadyum dolusu insana hakkını vererek PANTERA söylemeyi başaracak noktaya geri geldi. Metal dünyasındaki en sevdiğim insanlardan biri olan Anselmo’nun böyle yeniden doğmuş olmasından dolayı çok mutluyum. Bu mutluluk, daha doğrusu kafa rahatlığı ve beraberinde gelen kendine güven, SCOUR’da da müthiş bir performans sunmasını sağlamış.

Bu müthiş performans sadece standart shriek black metal vokaliyle de sınırlı değil. Anselmo belli ki black metali gerçekten iyi biliyor ve sesiyle oynayıp ortaya çok yönlü ve değişken bir black metal vokali koymayı başarıyor. Ciddi anlamda efor ve kondisyon isteyen, yanlış teknikle sıkıntı çekebileceği düzeyde üst düzey bir black metal vokalinden söz ediyoruz.

“Gold”daki diğer önemli olaysa SCOUR’un albümü tek boyutlu herhangi bir black metal albümü olarak düşünmeyip olaya renk katacak pek çok şeye de temas etmesi. Mesela bazı şarkılarda genel black metal karanlığına tezat oluşturacak düzeyde parlak sololar var. Blues gamlı southern tatlı sololardan bahsetmiyorum. Gayet zevk sahibi ellerden çıkmış, müziği tek boyutlu olmaktan kurtaran harika sololar ve bu sololarla ortaya çıkan farklı duygu değişimleri var. Mesela “Infusorium”, mesela Gary Holt’un solo attığı “Coin”. Bunun yanında son şarkı “Serve”de görüldüğü üzere, neredeyse GAEREA yoğunluğuna yaklaşan nefes aldırmaz ama bir o kadar da atmosfer yaratan olaylarla da karşılaşıyoruz ve bu da albümün dinlenilirliğini artırdıkça artırıyor.

“Gold”, black metal sahnesinden olmayan kişilerce yapılmış olmasına rağmen yıl sonunda 2025’in en iyi black metal albümlerinden biri olarak anılacağına kesin gözüyle baktığım bir çalışma ve SCOUR da “Phil Anselmo’nun black metal projesi” olarak nitelenmenin çok ötesinde, çok üst düzey, 30 yıldır black metal yapan gruplar tarafından çıkarılsa bile çok beğenilecek düzeyde görkemli bir black metal grubu. Üstelik bunu daha ilk şarkıdan “Destroying the cross, befouling the cunt” gibi sözler söyleyecek kadar da bu işe adanmış biçimde yapıyorlar ve tür fark etmeksizin tecrübenin ne kadar önemli olduğunu açıkça gösteriyorlar.