Bazen gruplar kariyerlerinin önüne geçen albümler çıkarabiliyorlar. Grubun adı söylendiğinde insanların çok büyük bir kısmının aklına direkt, hatta sadece o albüm geliyor ve özellikle internetle birlikte üstümüze kürekle albüm atılırken, pek çok insan bunca opsiyon arasından genelde bir grubun en çok öne çıkan albümü dinleyip diğer gruba geçme eğiliminde oluyor.

Eğer bu tür bir albüm çıkardıysanız ve sonradan yaptıklarınız o albümün altında eziliyorsa, bu elbet bir lanete de dönüşebilir ve 20-30 yıl sonraki geri dönüşünüz “XXXX abcd albümünü baştan sona çalıyor!” şeklindeki sloganlarla duyurulabilir ve siz de ömrünüz, kariyeriniz boyunca o tek başyapıt sayesinde var oluyor olabilirsiniz.

Bugünkü konuğumuz HELSTAR, elbette ki çok ama çok büyük oranda “Nosferatu” ile öne çıkan, ancak yukarıda bahsettiğim gibi bir “kendi albümünün altında kalma” durumunu yaşamayan bir grup. “Nosferatu” elbette ki bir metal klasiği, bir başyapıt ve HELSTAR’ın metal haritasında yer almasını sağlayan en değerli parça.

Ne var ki HELSTAR’ın “Nosferatu” öncesinde çıkardığı üç albüm de her anlam mükemmel, dinlemeye doyum olmayan metal şölenleri.

Bugün bu albümler arasından “Nosferatu”ya hem zaman hem de müzik olarak en yakın olan albümden, “A Distant Thunder”dan bahsedeceğiz.

Öncelikle şunu söyleyelim ki bazı insanlar belli bir konuda çok yetenekli, çok klas, çok ilham verici olurken diğer bir konuda tam bir kazma olabiliyorlar. HELSTAR’ın seksenlerdeki gidişatına baktığımızda bu duruma güzel bir örnek görüyoruz. Muazzam müzisyenlik, türdeşlerinin pek çoğundan fersah fersah üstün bestecilik becerileri, son derece yaratıcı bin bir türlü şey ve bunun yanında korkunç derecede zevksiz, rezalet bir görsellik. Yani “Remnants of War” kapağına gözü olan herhangi bir canlı nasıl okey der, anlamak mümkün değil. Birkaç yıl önce bir Başakşehir – Sivasspor maçında Sivasspor karla kaplı sahaya beyaz formayla çıkmıştı, onun gibi bir kapak. Şu an bahsettiğimiz “A Distant Thunder” kapağı, yani bir kapak içindeki güzelliği ancak bu kadar yansıtmayabilir.

Esas konumuza odaklandığımızda ise HELSTAR’ın “Nosferatu”dan bir sene önce yine şov yaptığını ve heavy metal, power metal, speed metal üçgeninde müthiş bir iş sunduğunu görüyoruz. HELSTAR’ı HELSTAR yapan çeşitli unsurlar var. İlk göze çarpan elbette ki James Rivera’nın harika vokalleri. Tam seksenleri yansıtan cayır cayır çığlıklar ve yeri geldiğinde olaya dramatik etki katan, neredeyse teatralleşen yorumu sayesinde HELSTAR pek çok benzerinden çabucak ayrışıyordu.

Diğer en önemli unsur tabii ki de gitarlar. Ama ne gitarlar. HELSTAR’ın standart rifleri bile zenginleştiren müthiş bir gitar kullanımı var. Teknik olarak da çok üst düzey olmalarının yanı sıra, bir rifi nasıl groovy, nasıl gaz yapacaklarını çok iyi biliyorlar ve bu sayede dinleyiciyi şarkının içine almayı başarıyorlar. Özellikle ritim gitar kullanımı noktasında HELSTAR’ı kendi adıma en üstlere koyuyorum.

Diğer bir üstün özellikleri, olaya hiç zorlama olmayan harika bir progresiflik katabiliyor oluşları. Hiç fark ettirmeden, “şimdi de şov zamanı!” falan demeden küt diye müthiş bir teknik gövde gösterisine girişiveriyorlar. “Genius of Insanity”yi açın, adamların resmen teknik thrash metal gruplarını okula gönderen işleri nasıl rahatça yaptıklarını görün. Resmen ders diye okutulur, öyle bir şey. Aynı şekilde “Scorcher”ın 3.50’den itibaren yaptığı şeyler, sürprizler, HELSTAR’ın neden herhangi bir grup olmadığını, bilakis belli konularda rakipsiz olduğunu gösteren detaylar.

Gitar ve bas gitar çalmaya başladınız ve enstrümanınızda gelişmek mi istiyorsunuz? En kısa formülünü veriyorum: açın “The Whore of Babylon” çalışın. İki buçuk dakikalık bu enstrümantali baştan sona çalmayı öğrenin, bir anda daha iyi gitar/bas çaldığınızı fark edeceksiniz. Garanti veriyorum, sonra bana teşekkür edersiniz.

“A Distant Thunder”, “Nosferatu”nun kültleşmesi sonucu bir miktar arka planda kalan ve genelde sadece gerçek HELSTAR dinleyicileri ve seksenler metaline özellikle ilgi duyanlar tarafından bilinen bir başyapıt. Evet, kendi adıma başyapıt demekte bir beis görmüyorum. Müzisyenlik, prodüksiyon, bireysel performanslar, her şeyiyle harikulâde bir albüm.

Ya da en kolayı şöyle diyeyim de ne kadar iyi olduğu daha iyi anlaşılsın:

Kapağı ne kadar kötüyse içerdiği müzik de bir o kadar iyi. Çok iyi.