Metal dünyası belirli fikirleri dönem dönem son raddesine kadar kullanıyor, etinden sütünden yararlanıyor ve ardından da ya grupların sıkılmasından ya da dinleyicilerin fazlasıyla kanıksamasından o fikirlerden bir anda uzaklaşıyor. Elbet geleneksel bir zihniyetle yıllar önce yapılanları günümüzde de aynen icra eden gruplar var, ancak belirli akımların belirli dönemlerle özdeşleştiğini ve bir yerden sonra o akımlardan uzaklaşıldığını da görebiliyoruz.

Doksanlarda müthiş bir heyecan uyandıran melodik death metalin artık çok başka türlü bir kafayla yapılıyor olması, hatta o dönem türün yaratımında rol alan grupların bile o müzikal karakterden uzaklaşması; IN FLAMES, SOILWORK gibi grupların izinden giden ABD’li gruplarca icra edilen ve 2000-2010 arasına damga vuran NWOAHM gruplarının ve onlarla bağlantılı olarak metalcore’un artık dümdüz sunulduğunda aynı etkiyi yapamaması ya da yine doksanların ortalarından 2015’lere kadar çok etkili olan İskandinav folk metalinin zaman içinde aynılaşmaya ve klişeleşmeye başlaması nedeniyle türün en önemli gruplarının bile farklı yollara sapması bu konuya örnek verilebilir.

Yazıya böyle başlama sebebim bugünkü konuğumuz olan HAVUKRUUNU’nun doksanlarda çok revaçta olan ve zaman içinde fazlasıyla sömürüldüğü için günümüzde çok nadir şekilde heyecan verici örnek çıkarabilen folklorik unsurlu metalin günümüzdeki en iyi örneklerinden biri, belki de birincisi olması. Bununla kalsa yine iyi; HAVUKRUUNU esas etkisini doksanlarda çıkarılmış olsaydı türün başyapıtlarından kabul edilecek düzeyde özüne sadık, ruhlu ve görkemli albümleri bugün bizlere sunuyor.

HAVUKRUUNU bir pagan black metal grubu ve bu tarzı “2025 yılında folklorik unsurlar bu kadar iyi kullanılır” dedirtecek düzeyde mükemmel bir İskandinav ambiyansıyla besleyen harika bir atmosfer yaratma ve şarkı yazma becerisine sahip bir oluşum. Önceki albümlerinde yeterince övmemişiz, çok yüksek puanlar vermemişiz gibi, yeni albümleri “Tavastland”da resmen “siz daha bir şey görmediniz” diyecek kadar da üst düzey bir müzikal kafaya sahip adamlardan oluşuyor. “Kelle surut soi”yi deli gibi övdük, “Uinuos syömein sota”ya hayran olduk, “Kuu Erkylän Yllä” EP’sini dinlemelere doyamadık, şimdi de “Tavastland” ile HAVUKRUUNU’nun herhangi bir grup olmadığını ve gerçekten de tarzında dünyanın en iyi grubu olma potansiyeli taşıdığını hissediyoruz.

“Tavastland”da HAVUKRUUNU’yu resmen “modern bir pagan black metal klasiği yaratırken” görüyoruz. Her bir şarkıda, sınırları görece belirli ve çok da deney yapma imkânı yokmuş gibi görünen -ve zaten öyle de olan- bir tür içinde yazılabilecek en akılda kalıcı rif ve melodileri, sürükleyici besteleri deneyimleme şansına erişiyoruz. Adamlar müzikleriyle dinleyiciyi alıp bir yolculuğa çıkarıyor, eski zamanlara götürüyor ve resmen çok bildiğimiz, alışık olduğumuz, sayısız örneğini dinlediğimiz bir müzikal anlayışlar bizi heyecanlandırmayı başarıyorlar. Çoğul konuşuyorum, ancak grubun müziğinden, sözlerinden, kısacası HAVUKRUUNU’nun genelinden Stefan adlı arkadaş sorumlu ve belli ki bu tarz müziği yalayıp yutmuş, doksanları derin derin solumuş müthiş yetenekli bir şarkı yazarı.

Finlandiya’nın güneyinde bulunan ve HAVUKRUUNU’nun kurulduğu yer olan Hausjärvi, Kanta-Häme adlı bölgeyi de içine alan tarihi Tavastland bölgesinde yaşanan eski Tavastian halkının 1297 yılında Katolik Kilisesi’ne karşı başlattığı isyanı işleyen “Tavastland”, 53 dakika boyunca bir an bile kolaya kaçmayan, standart şarkı yapılarını ve türün bilinen normlarını kullanmasına rağmen her şeyi aşırı etkili şekilde sunmayı başaran enfes bir albüm. Melodilerin akılda kalıcılığı, riflerin dağları bayırları, ormanları akıllara getiren Kuzeyliliği, “R” harflerini bastıra bastıra söylenen Fince şarkı sözleriyle oluşan “özüne sadık olma” hissi ve daha bir dolu güzellik, yaratıcılık ve parlak fikirle “Tavastland” gerçekten de 2025’in en iyi albümlerinden biri olarak anılacağını şimdiden belli ediyor.

HAVUKRUUNU gerçekten de tecrübe edilmesi, film izliyormuş gibi dinlenmesi gereken bir müzik yapıyor ve adeta “2025 yılında bu tarzı bundan daha iyi temsil edecek bir albüm yapılamaz” dedirtmeyi başarıyor. “Tavastland” da o kadar fazla “klasik olmaya aday albüm” özelliği barındırıyor ki, dinlerken sanki türün 30 yıl önce çıkan klasiklerinden birini yeni dinliyormuş hissine kapılıyorsunuz. 2025 yılında, benzerleri ve çok başarılı örnekleri yıllardır sayısız kez yapılmış bir müzik icra edip bunu dedirtebilmek inanılmaz bir şey.

Kıracak yarım puan bile bulamıyorum. 10 üstünden 10.