Rusya’nın Ukrayna’ya girmesinin ardından ülkedeki herkesin olduğu gibi DRUDKH elemanlarının da hayatı altüst olmuş, bu yeni günden onların hayatını da değiştirmişti. Ne var ki o sıralarda yeni albüm çalışmalarını sürdürüyorlardı ve 2022 tarihli “Всі належать ночі (All Belong to the Night)” bu olayların gölgesinde piyasaya çıkmıştı.

“Всі належать ночі (All Belong to the Night)” bana kalırsa grubun “Microcosmos”tan beri yaptığı en iyi albümdü ve DRUDKH’un black metal tarafıyla atmosferik tarafını çok iyi harmanlıyor, dinleyiciye hayaller kurdurtan son derece akılda kalıcı bir müzik barındırıyordu.

DRUDKH’un kendine has atmosferine bayılan bir insan olarak, karakterlerini özetleyen o bilinçli ancak çok etkili monotonluk içerisinde vurucu black metal riflerine yedirilmiş acılarıyla dinleyiciyi albüm süresi boyunca farklı bir psikolojiye sokuyor ve adeta o sırada ne hissedeceğinizin inisiyatifini sizden alıyorlardı.

Aradan geçen iki buçuk yıl ve şimdi de “Гра тіней (Shadow Play)” ile birlikteyiz. Albümle ilgili olarak düşündüğüm ilk şey, grubun bu albümde genel olarak biraz törpülenmiş ve sivriliklerden arınmış olduğu. Öncelikle albüm kapağındaki yağlı boyanın bu kadar gelişigüzel oluşu ve sanki henüz tamamlanmamış hissi vermesi, en baştan albümün çok iddialı, atılgan yapıda olmayacağını hissettiriyor.

Ardından ilk şarkı olan “Scattering the Ashes”ı başlatıyorsunuz ve aynı yaklaşımın devam ettiğini, “Гра тіней (Shadow Play)”in “Всі належать ночі (All Belong to the Night)” gibi akılda kalıcı riflerle, kederli black metal zenginliğiyle dolu olmadığını anlamaya başlıyorsunuz.

Grup bu bilinçli monotonluk olayını bu şarkıda dibine kadar kullanıyor ve yaklaşık yedi buçuk dakika boyunca neredeyse hep aynı sekiz notayı çalıyor. Aralara giren arpej bölümü şarkıya bir hareket katsa da “Scattering the Ashes”ın genel olarak çok uzun bir intro görevi gördüğünüzü söyleyebiliriz. “Külleri dağıtmak” ifadesinden, belki de bu şarkının Ukrayna’da yaşananlarla ilgili olabileceğini düşünebiliriz, dolayısıyla grubun albümü böyle bir şarkıyla açma tercihini sorgulamayacağım.

Bu atmosferik öncelik, monotonluk ve agresiflikten kaçınan tutum “Гра тіней (Shadow Play)”in grubun bu kafalara girdiği, hatta olayın post-black metale yaklaştığı “Вічний оберт колеса (Eternal Turn of the Wheel)” albümündeki yaklaşımı anımsatıyor. “April”ın 6.47’den itibaren büründüğü acılı kısımda da “The Thirst”ün son beş dakikasından da bunu görmek mümkün. Ne var ki bu demek değil ki albüm genel olarak bu tarz mayışık bir mizaçta ilerliyor. Şarkılar ya blast beat’le giriyor ya içlerinde iniş çıkışlarla acılarını, kederlerini yansıtıyorlar. Burada farklı olan albümün misal bir önceki albüme göre daha atmosfer odaklı olması, misal fon müziği olarak açmaya daha uygun bir karakterde olması. Yoksa DRUDKH yine metal, yine atmosferik, yine black metal.

Bu “daha az sivrilik” durumundan dolayı “Гра тіней (Shadow Play)” bana kalırsa bu tarz bir atmosfer ve duygusal arka plana daha hazır dinleyiciler tarafından daha çok beğenilecektir. Şöyle örnek vereyim; “Всі належать ночі (All Belong to the Night)”ı kışın Balkanlarda bir yerlerde araba kullanırken dinlemişliğim de var yürüyüş yaparken dinlemişliğim de. Uyuyamadığım bir gece açıp bir şeyler düşünmüşlüğüm de var çalışırken dinlemişliğim de. “Гра тіней (Shadow Play)”i düşündüğümdeyse, muhtemelen araba kullanırken veya yürüyüş yaparken dinlemeyi tercih etmem. Çünkü duygusal içeriği güçlü olsa da bunu çok sayıda değişken kullanmadan yapmayı tercih ediyor. İşte bahsettiğim monotonluk da bu zaten bu atmosferin ve duygunun oluşmasını da bu monotonluğun akıllıca kullanılması sağlıyor. Eğer modunuz, ruh hâliniz uygunsa DRUDKH’tan dinleyebileceğiniz en iyi şeylerden biri sizi bekliyor. Eğer o kafada değilseniz, albüm sizde bir tık burukluk yaratabilir. “Гра тіней (Shadow Play)”i ilk dinlemenizden, neden bahsettiğimi anlayacağınızı tahmin ediyorum.