2021’de çıkardıkları “Bionic Swarm” ile o yılın en çarpıcı işlerinden birine imza atan ve sonrasında da kitlesini genişleten, ülkemiz de dâhil olmak üzere dünyanın dört bir yanında konserler veren CRYPTOSIS, seksenlerde VOIVOD tarafından başlatılan, CORONER ve türevleriyle geliştirilen ve 2000 sonrasında da VEKTOR başta olmak üzere çeşitli gruplar tarafından başarıyla icra edilen progresif/teknik thrash metal tarzının son dönemdeki en iyi örneklerinden biri.

DISTILLATOR olarak 2013’te başladıkları yolculukları “Bionic Swarm”da daha da olgunlaşmış ve prodüksiyonun da etkisiyle pek çok insanı daha kolay yakalayan bir şekle bürünmüştü. Yaptıkları müzik açık şekilde thrash metal tabanlıydı ve çeşitli renkler ve alengirli olaylarla CRYPTOSIS’in karakteristik bir tınıya sahip olmasını sağlıyordu.

Şimdiyse yeni albümleri “Celestial Death” ile karşımızdalar. Aradan geçen zamanda grupta herhangi bir kadro değişikliği olmamışsa da albümü başlattığınız andan itibaren şarkı yazımı olarak epey farklı kafalara büründüklerini görebiliyoruz. Bunun temelini de olayın thrash metal tarafını törpüleyip daha atmosfer odaklı, black metalden çok daha fazla beslenen, post taraflara kayan bestelerde görüyoruz.

Albümü ilk dinleyişimde bu durum epey bir canımı sıktı. “Bionic Swarm”da karşımıza çıkan akılda kalıcı mükemmel rifler bu kez yerlerini tremolo gitarlara, black metal odaklı akorlara ve ÇOK YOĞUN klavyelere bırakmıştı ve bu da CRYPTOSIS’yi CRYPTOSIS yapan temel şeylerin geri planda kalmasına yol açıyordu. Dolayısıyla albümü ilk dinleyişim keyifli bir deneyim olmadı.

İkinci dinlemeyle birlikte grubun “Celestial Death”te ne yapmak istediği daha net anlamaya başladım. Bana kalırsa grup “Bionic Swarm”da yaptığı müziği biraz tek boyutlu ve “kuru” bulmuş olacak ki bu kadar fazla klavye kullanma yoluna gitmiş.

Şarkılar bana kalırsa artık teknik/progresif thrash metal şarkısı hüviyetinden uzaklar ve her ne kadar yer yer thrash kimliği yine öne çıksa da klavye kullanımından dolayı ilk albümdeki yırtıcılığı bulmak pek mümkün değil.

İkinci dinlemeyle birlikte kabullenmek durumunda kaldığım bu durumdan dolayı albümün içine girmekte zorlandım. “Bionic Swarm”da da “Mindscape”in girişinde görüldüğü gibi black metalden beslenen ama sonuçta yine teknik/progresif thrash’e çıkan şarkılar vardı, ancak bu kez böyle bir “bizim özümüz teknik thrash metal” olayı söz konusu değil.

Klavyeler albümün tamamına fazlasıyla hâkim ve tremolo gitarlar, arka planda melodiler ve shriek vokaller de eklenince pek çok yerde kendimi son dönem CRADLE OF FILTH dinlermiş gibi hissettim. Bu kötü bir şey değil, ancak henüz sadece bir albüm yapıp kendine has bir sound oturtmuş, kendini sevdirmişken hemen farklı bir anlayışa evrilmeleri ne kadar doğru bilemedim.

“Celestial Death”i üçüncü, dördüncü, beşinci kez de dinledim ama açıkçası “Bionic Swarm”u ilk dinlemelerimde hissettiğim heyecanın ve çok iyi bir grup keşfetmiş olma mutluluğunun yanına yaklaşamadım. Bilakis, sevdiğim ve her fırsatta birilerine tavsiye ettiğim bir grubun artık değişmiş olduğu gerçeğiyle bir tık buruldum.

Sonuçta CRYPTOSIS çok yetenekli bir grup ve “Celestial Death” de üst düzey bir albüm, ancak atmosfer ve yoğunluğu tercih edip yırtıcılık ve ince işçiliklerle dolu rif yazımından sapmış olmaları, üstelik “Bionic Swarm” gibi canavar bir albümden sonra bu kadar hızlı sapmış olmaları beni üzdü. O açıdan bakınca hayal kırıklığı mı, evet benim için hayal kırıklığı. Yine de grupla bu albümle tanışacak pek çok insan elbette ki albümü çok beğenebilir yahut “Bionic Swarm”u o kadar da tutmayan birileri bu albümdeki CRYPTOSIS’i daha çok sevebilir.