Yeni KING DIAMOND albümü çıkmamak için diretir ve sinir uçlarımızla oynarken ben de King Diamond evrenine dair yazabileceğim en iyi şeyi yazayım da King’e karşı oluşan havayı dağıtayım dedim.

MERCYFUL FATE ve KING DIAMOND’ın en önemli albümleri ve başyapıtları çoktan incelendiğinden, yazılmayanlar arasından en çok öne çıkan tercih elbette ki 1982 tarihli bu kült EP’ydi.

Kimileri tarafından metal tarihinin en iyi veya en önemli EP’si olarak görülen “Mercyful Fate”, çok enteresan bir dönemde, metal tarihinin değiştiği bir haftada piyasaya çıkmıştı.

1 Kasım 1982’de yayınlanan VENOM albümü “Black Metal”ın bir hafta sonrasında çıkan “Mercyful Fate”, şeytan övücülüğün aynı anda hem bu kadar eğlenceli hem de bu kadar ürkütücü yapılabileceğini göstermiş olmasının yanı sıra MERCYFUL FATE’in sadece dört şarkıyla heavy metal ve uzun vadede metalin farklı alanlarını nasıl etkilemiş olduğunun sadece 22 dakikalık bir kanıtıydı.

Her biri kült olmuş anlarla dolu, bazı kısımlarını METALLICA’nın “Garage Inc.”teki “Mercyful Fate” şarkısında da duyduğumuz bu şarkılar, MERCYFUL FATE’in bir anda ortaya müthiş bir karakter koymasını sağlamış, King Diamond’ın da daha ilk saniyesinden metal tarihine etki edecek bir figüre dönüşmesini sağlamıştı. MERCYFUL FATE daha yolun başından son derece cüretkâr, vizyoner, çarpıcı ve iddialıydı.

Sadece on bir ay sonra metal tarihinin en önemli albümlerinden “Melissa”yı çıkaracaktı ve “Don’t Break the Oath”, “In the Shadows” ve “Time”la devam edecek dört albümlük tartışmasız başyapıt serisinin fragmanını kendi adını taşıyan bu EP’yle vermişti.

“Mercyful Fate” öylesine önemli ve grup açısından o kadar değerli bir çalışma ki kimi MERCYFUL FATE hayranları EP’den “ilk albüm” olarak bile bahsedebiliyor. İlk albüm olma şerefini “Melissa”ya veren bazı hayranlar ise “Mercyful Fate” EP’sinden sadece “EP” diye bahsediyorlar.

Bana kalırsa “EP”nin bu kadar çarpıcı ve etkili olmasını sağlayan en önemli unsur EP’yi açan “A Corpse Without Soul” adlı harika şarkı. Bahsettiğim METALLICA tribute’unda da epey bir duyduğumuz bu şarkı, King Diamond’ın klasikleşmiş şarkı sözleri, söyleyiş tarzı ve söylerkenki tavrıyla hemen kendini belli ediyor.

“Listen, I’m a corpse, I’m a corpse, I’m a corpse without soul
Satan, he’s taken, he’s taken, he’s taken his toll
and he took it out on me
I, I’m trapped, I’m trapped, I’m trapped in his spell
Tonight, I’m going, I’m going, I’m going to Hell, inside his spell”

İşte bu bölüm, o sıralarda pek kimseler farkında olmasa da metal tarihi için bile önemli bir andı. Gerek müzik gerek şarkı sözleri gerekse MERCYFUL FATE’in ortaya koyduğu okült karanlık açısından. Bir süre önce yazdığım ve kapağını da bu EP’nin kapağından alan ATTIC albümü “Return of the Witchfinder”ın incelemesinde de dediğim gibi, tüm varlığını KING DIAMOND’a ve MERCYFUL FATE’e borçlu olan bazı gruplar var. Bunda şaşılacak bir şey yok, bu arkadaşların genel olarak ne kadar ilham verici oldukları zaten ortada. Ancak tıpkı o dönem VENOM’ın, akabinde BATHORY’nin ilk çalışmalarıyla yaptığı gibi, sadece bu EP’yi dinlemek suretiyle gaza gelen, ilham alan ve müzik yapmaya başlayan birilerinin olduğunun tahmin etmek için de müzik âlimi olmaya gerek yok. Öylesine ilham verici, özgün, ilham verici ve nevi şahsına münhasır bir şeyden söz ediyoruz.

“Mercyful Fate”, bundan 43 yıl önce çıkan dört şarkılık bir EP ne kadar etkileyici ve önemli olabilirse o kadar etkileyici ve önemli. Baştan sona saf, katıksız, bol şeytanlı heavy metal.

Dünyada bundan daha iyi ne olabilir, son 35 yıldır falan düşünmekteyim…