Hafta başında thrash metal adına değeri pek de tartışılmayacak üç tane değerli albümün incelemesini yayınladıktan sonra şimdi de yine önemli bir gruptan, ancak ne kadar iyi olduğu kişiden kişiye çok fark eden bir albümle birlikteyiz. EXODUS’un üçüncü albümü olan “Fabulous Disaster” genelde iki şekilde yorumlanan bir çalışma. Kimilerine göre grubun “Bonded by Blood” ve “Pleasures of the Flesh” sonrasında belli noktalarda düşüşe geçmeye başladığı albümken, kimilerine göreyse EXODUS’un kuruluş döneminin en önemli iki albümünden biriydi. Bu kinci kategoriye baktığımızda bu fikre sahip olanların genelde “Pleasures of the Flesh”i iki başyapıt arasındaki tuhaf eleman olarak gördüklerine tanık oluyoruz.
EXODUS’un “Force of Habit” sonrasındaki dağılmasına kadar olan dönemde grupla ilgili gördüğümüz şeylerden biri, EXODUS’un yer yer muzip olmaktan, fırlamalık yapmaktan, yavşaklıktan korkmaması ve o döneme kadarki METALLICA, MEGADETH, SLAYER, TESTAMENT, KREATOR, DESTRUCTION gibi büyüklerin aksine ANTHRAX’la birlikte yeri gelince abidik gubidik olaylara da girebilmesi. Elbette ki olayı tamamen goygoya vuran “pizza thrash” gruplarından bahsetmiyorum, ancak EXODUS canı istediğin şapşal şarkı sözleri yazmaktan, karizma olmaya kasmamaktan, gevşek gevşek güldükleri grup fotoğraflarından albüm kapağı yapmaktan da çekinmeyen bir gruptu. Taş gibi rifler yazıyor, thrash metal kavramının hakkını veriyor, ama araya başında kurbağa vıraklamalı, armonikalı, Louisiana havalarıyla açılan şarkı da koyuyordu.
EXODUS “Force of Habit”teki tutarsız beste kafasına henüz girmediği 1989 yılında çıkardığı “Fabulous Disaster”da bana kalırsa EXODUS denince akla gelen en sağlam şarkılardan bazılarının yanı sıra çok da elzem olmayan ve grubun tutarlılığı noktasında soru işaretleri oluşturabilecek şarkıları bir arada kullanmıştı. Dediğim gibi bu kişisel bir yorum ve EXODUS bu kişisel görüşlerin en çok ayrılabildiği thrash metal gruplarından biri.
Esasında olay tavırda bitiyor diyerek kendimi açıklamaya çalışayım. Eğer olayı yırtıcı, acımasız bir thrash metal gözlüğüyle değerlendirirseniz bahsettiğim Louisiana açılışlı “Cajun Hell”i “be ne sikim şey” diye değerlendirebilirsiniz. Ne var ki bluesy gitar solosunu çıkardığınızda, şarkı yapısı ve trafiği açısından “Tempo of the Damned”deki gayet karizma “Blacklist”ten pek de bir farkı olmayan bir şarkı olduğunu görebilirsiniz. Bana kalırsa albümün genel olarak herkesçe övülmemesini ve bir miktar dağınık gözükmesine neden olan olaylar, bu tarz “taş gibi thrash metal!!!” beklentisinden uzak cıvıtmalar ve albümde iki adet cover’ın yer alıyor olması. WAR cover’ı “Low Rider” zaten her türlü tam bir eğlencelik ve Zetro’nun vokaliyle buluşunca iyice zirzop bir hâl alıyor. AC/DC cover’ı “Overdose”u ise benimseyemiyorum, zira çok iyi olmasına rağmen DEATH’in “The Sound of Perseverance”ı kapattığı “Painkiller” cover’ı da dâhil olmak üzere bir albümü cover’la kapatmanın çok da anlamlı bir iş olmadığını düşünüyorum. Cover koyun koyacaksanız ama bari açılışı kapanışı kendi şarkınızla yapın da albümün karakteri kendi içinde çözülmüş, kendisi tarafından açılış kendisi tarafından kapanmış olsun. Bilmiyorum, bu benim dikkat ettiğim bir şey, herkes böyle düşünmeyebilir.
Diğer yandan bu cover’lar ve “Cajun Hell” dışında “Fabulous Disaster”da taş gibi bir prodüksiyon eşliğinde sunulan canavar şarkılar var. Pek çokları için albümün en büyük hit şarkısı doğal olarak “The Toxic Waltz” olsa da benim “Fabulous Disaster”daki favori şarkım ilk andan beri “Like Father, Like Son” olmuştur. Bu ikisi dışında albüme adını veren şarkı ve elbette ki “Verbal Razors”, adı gibi jilet rifleri ve mükemmel gitar sound’uyla EXODUS kimliğini en iyi yansıtan şarkılar arasında. Her seferinde 45 saniye ilerletmemi gerektirmeseydi çok sevineceğim açılış şarkısı “The Last Act of Defience” da bana kalırsa albüme gaz bir açılış yapmaktan öteye gitmeyen, çok da iyi bir EXODUS albüm açılış şarkısı değil. Bir “Bonded by Blood”ı, “Riot Act”i, “The Ballad of Leonard and Charles”ı, “Scar Spangled Banner”ı falan düşününce, onların çarpıcılığını ve gaza getiriciliğini barındırmıyor.
Bu yüzden de albümü bütün hâlinde müthiş bir thrash metal albümü olarak değerlendiremiyor ve sadece çok sevdiğim kısımlarını dikkate alıyorum. “Corruption”ı ortalama üstü, “Open Season”ı da çok iyi olarak gördüğümü düşünürsem, “Fabulous Disaster” benim için beş adet çok iyi şarkı, beş adet de olsa da olur olmasa da şarkı şeklinde vücut buluyor. Neyse ki bu beş çok iyi şarkı harbiden çok çok iyi ki albümün notu bu falsolara rağmen belli bir eşiği aşıyor.
Yukarıda da dediğim gibi, EXODUS kişisel zevklerin en çok öne çıktığı büyük thrash metal gruplarından biri, belki de birincisi. “Fabulous Disaster” bence muhteşem anları ve ne alaka anları birlikte barındıran bir albüm. Hataları, kendini baltalayan anları var, ancak EXODUS’un neden taş gibi thrash metal yaptığını kanıtlayan anları da var ve sadece “The Toxic Waltz”, “Like Father, Like Son”, “Fabulous Disaster” ve “Verbal Razors”la bile yüksek bir puan almayı başarıyor. Albümü dinlemediyseniz önce bunları dinleyin, EXODUS’un acımasız tarafıyla yüzleşin, ondan sonra biraz goygoy isterseniz geri kalanına da bakın.
Kadro Steve Souza: Vokal
Gary Holt: Gitar
Rick Hunolt: Gitar
Rob McKillop: Bas
Tom Hunting: Davul
Şarkılar 1. The Last Act of Defiance
2. Fabulous Disaster
3. The Toxic Waltz
4. Low Rider (WAR cover)
5. Cajun Hell
6. Like Father, like Son
7. Corruption
8. Verbal Razors
9. Open Season
10. Overdose (AC/DC cover)
Bakınız, değerli kardeşlerim… Bugün burada, müzik dünyasında bir felaketle karşı karşıyayız! Ama öyle sıradan bir felaket değil ha! Bu FABULOUS DISASTER! Yani Muhteşem Felaket! Şimdi bazıları diyecek ki ‘Bu nasıl bir felaket?’ Kardeşim, bu öyle bir felaket ki; bir dinliyorsunuz, başınızı istemsizce sallamaya başlıyorsunuz! Müzik mi bu? Hayır kardeşim, bu bir operasyon! Bu bir meydan okuma!
Şimdi, Exodus kardeşlerimiz bu albümde ne yapıyor? Çıkmışlar sahaya, en önden dalmışlar, ne fren var ne limit var! Gitarlar testere gibi kesiyor, davullar makineli tüfek gibi tarıyor, vokal deseniz bildiğiniz meydan okuyor! ‘Adaletsizliğe karşıyız, yozlaşmaya karşıyız!’ diyorlar. Ve ben buradan soruyorum: Bu hız, bu enerji, bu kararlılık nerede var? Bizde var kardeşim, bizde! Ama işte Bay Kirk ve onun ekibi ne yaptı? Geldiler, ‘Efendim bu müzik çok sert, efendim çok gürültülü’ dediler. Kardeşim, Exodus’un olayı bu!
Şimdi, albüm başlıyor, sanki bir operasyon başlamış gibi! Davullar makineli tüfek gibi tarıyor, gitarlar testere gibi kesiyor! Exodus burada ne diyor biliyor musunuz? ‘Sistem yozlaşmış, düzen çürümüş, adalet yok!’ diyorlar. Ama bakınız, bunları sadece söylemek yetmez! Biz ne diyoruz? Lafla peynir gemisi yürümez! Sen müziğini icra edeceksin, icraatınla konuşacaksın! Exodus ne yapıyor? Çıkıyor, müziğini yapıyor, sahnede gereken cevabı veriyor!
Bakınız, bu albümde The Toxic Waltz diye bir şarkı var! Kardeşim, gençleri ayağa kaldırıyor, harekete geçiriyor! Yani diyor ki, ‘Oturma! Kalk, harekete geç, mücadele et!’ Ama işte, grunge zihniyeti ne yaptı? Gençleri yıllarca tembelliğe, umutsuzluğa mahkum etti! ‘Sen yapamazsın, başaramazsın!’ dediler. Exodus burada tersini söylüyor! Ne diyor? ‘Kalk kardeşim, sen yaparsın, headbang’ini yap, moshpit’te yerini al, gerekirse dirseği de koy!’ İşte biz de bu anlayışla yola çıktık!
Son olarak değerli kardeşlerim, bu albüm sıradan bir albüm değildir! Bu, müzik piyasasına atılan bir tokattır! Bu, Exodus’un ‘BİZ BURADAYIZ KARDEŞİM, GELENİ GÖNDERİRİZ!’ deme şeklidir! Ama işte, bu müzikten anlamayanlar, olayın farkında olmayanlar, ne yapıyor? Kardeşim, siz ne yaparsanız yapın, bu albüm gelmiş geçmiş en iyi thrash albümlerinden biridir!
@Raddor, “Hööööööeyt! Bre gafiller, alçaklar, hainler, memleketin thrash metal diye diye nerelere geldiğini görmüyor musunuz?!”
Şimdi bakınız muhteremler… Fabulous Disaster albümü, şu Kaliforniyalı Exodus takımının 1989’da çıkardığı, ağız burun dalan, ense köküne çöken bir thrash metal şaheseri. Ama öyle böyle değil, ha! Şimdi izahatını yapacağım, herkes kalemini defterini alsın, zira ders niteliğinde!
Efendim, bu Fabulous Disaster, öyle “baldır bacak müziği” yapanların işi değildir. Yok öyle lay lay lom! Thrash metal nedir? Öfke, hiddet, adalet terazisi! Exodus, bu albümde öyle bir coşmuş ki, dinleyenin kafası “demokrasinin” meclisinde sandalye yiyen vekiller gibi olur!
Bir kere, riffler balyoz gibi! İnsan dinlerken ne yapacağını şaşırır. Kimi kitlelere “Başkan bu işten ne anlar!” dedirten, kimini ise “Vay anam, milletin kafasını koparacaklar!” diye telaşa düşüren müthiş bir atmosfer var.
Şimdi bu albümü izah ederken belli başlı parçalara temas etmek farz oldu:
“The Last Act of Defiance” → Bre pehlivanlar, şarkının açılışını bir dinleyin hele! Davullar tokmak gibi, riffler balyoz gibi, vokal desen cellat gibi. İnsan daha girişte nutkunun tutulduğunu hisseder. Hele ki o gitarlar, insanın ensesine çöker de, “Ulan bu ne?!” dedirtir.
“Fabulous Disaster” → Ana başlık şarkı! Hah, bu işte tam bir anarşi, kaos, keşmekeş, memleketin siyaset meydanı! Şarkının enerjisi o kadar yüksek ki, başkanı koltuktan düşürecek kadar serttir. Gitarlar motor gibi vızır vızır, tempoyu bir düşürmüyorlar ki dinleyenin dizleri titremesin!
“Toxic Waltz” → Breh breh! İşte herkesin diline pelesenk olan parça! İçinde hem eğlence, hem isyan var! Memleket meseleleri gibi, hem kahkaha attırır hem de yumruğunu sıktırır! Exodus burada “Hadi bakalım, kafa göz dalın!” dercesine bir ritim tutturmuş, ama ne ritim! Memlekette seçim olsa, miting meydanlarında çalınası bir parça!
“Cajun Hell” → Enteresan! Burası işte tam bir Zübük’ün siyaset sahnesi! Neden mi? Çünkü şarkı düzensiz, beklenmedik, ani çıkışlarla dolu! Hani bazıları çıkar da kürsüde mangalda kül bırakmaz ya, hah işte bu şarkı öyle bir şey! İnsan dinlerken “Yahu bunlar ne yapıyor?!” diye düşünüyor ama sonra fark ediyor ki bu bir strateji, bu bir düzenli kaos!
“Like Father, Like Son” → Memlekette “Baban neyse, oğlun da odur” diyenlere gelsin! Şarkı hem yavaş başlayıp hem de birden hızlanarak politik ve toplumsal mesajı yüzümüze çarpıyor. Bunu dinleyip de “Ulan, ben nerede hata yaptım?” diye sorgulamayan adam, ancak mecliste gününü gün edenler gibi olur!
“Corruption” → Yolsuzluk, düzenbazlık, üçkağıtçılık… Daha ne diyelim! Şarkının sözleri öyle güzel ki, Zübük’ün kendi hayat hikayesi sanırsın! Rüşvet, hile, aldatmaca ne ararsan var! Exodus burada resmen “Sizleri biliyoruz ey düzenbazlar!” diye bağırıyor!
“Verbal Razors” → Ulan bu ne hız? Siyasi tartışmalarda lafı ağzımıza tıkayanlar gibi bir şarkı! O kadar seri, o kadar saldırgan ki, dinleyen “Ulan ben bir dakika durup nefes alsam mı?” diye düşünmek zorunda kalıyor. Resmen dil cambazlığı, rif kasırgası!
Hah, geldik memleketin en önemli meselesine: Gary Holt ve Rick Hunolt’un gitar performansı!
Bre adamlar, gitarları kurşun gibi sıkıyor!
Riffler sanki bir belediye kavgasında uçuşan sandalyeler gibi!
Sololar? İmdat frenine basılmayan tren gibi!
Hız? Formula 1 aracı gibi, viraj almadan dümdüz gidiyor!
Özellikle “Toxic Waltz” ve “Fabulous Disaster”, gitar açısından “Gel kardeşim, bir de sen dene bakalım!” dercesine meydan okuyor. Öyle bir hız, öyle bir sertlik ki, dinleyen adam gitarı eline alsa çalamaz!
Şimdi ey ahali, anladınız mı? Bu albüm, memlekette “metal dinlenmez, bunlar kötü çocuk müziğidir” diyenlere verilmiş bir cevaptır! Öyle ki, albümü dinleyen adam ya anında headbang yapar ya da soluğu memleketin en büyük mosh pit’inde alır!
Benden size tavsiye: Eğer bu albümü dinlemediyseniz, vay halinize! Exodus, bu albümde “Biz buradayız, sizi ezip geçeceğiz!” diyor, ama nasıl diyor?! İşte böyle tokat gibi!
Yani kısacası, Fabulous Disaster, “Milleti kandırmayın, thrash metal gerçeği yüzünüze vurur!” diyen bir eser! Öyle boş boş oturmak yok! Kalk, bu albümü aç, “Toxic Waltz” ile kafanı salla, “Fabulous Disaster” ile thrash metal’e selam çak!
“Öhööööööööeyt! Bir daha böyle albüm zor gelir!” 🤘
Burada görünce dün gece spor salonunda dinleyeyim dedim. Uzun bir zamandan sonra dinleyince dünkü puanım 10/10 oldu ve tekrar sayılarım arttı gerçekten. Genel anlamda düşününce ise 9.5/10 notunu veririm bu albüme. Bu albümdeki agresyonu çok seviyorum ve hem rifleri hem de soloları inanılmaz eğlenceli buluyorum. Albüm kapağı da dahil her şeyiyle saf şiddet ve eğlence bu albüm benim için.
çok özel grup, çok güzel albüm. thrash big four’una anthrax yerine testament, overkill, kreator vs. konuşulur hep ancak kesinlikle exodus’un yeridir orası.
(8.56/10, Toplam oy: 18)
Loading ...
Lise zamanlarıydı The Toxic Waltz dinlerken balkondan düşme tehlikesi atlatmıştım.
Thrash Metal bir dizi olsa jeneriği Toxic Waltz olabilir.
“The Toxic Waltz” dünyanın en circle pit yapılası şarkısı olabilir.
Bakınız, değerli kardeşlerim… Bugün burada, müzik dünyasında bir felaketle karşı karşıyayız! Ama öyle sıradan bir felaket değil ha! Bu FABULOUS DISASTER! Yani Muhteşem Felaket! Şimdi bazıları diyecek ki ‘Bu nasıl bir felaket?’ Kardeşim, bu öyle bir felaket ki; bir dinliyorsunuz, başınızı istemsizce sallamaya başlıyorsunuz! Müzik mi bu? Hayır kardeşim, bu bir operasyon! Bu bir meydan okuma!
Şimdi, Exodus kardeşlerimiz bu albümde ne yapıyor? Çıkmışlar sahaya, en önden dalmışlar, ne fren var ne limit var! Gitarlar testere gibi kesiyor, davullar makineli tüfek gibi tarıyor, vokal deseniz bildiğiniz meydan okuyor! ‘Adaletsizliğe karşıyız, yozlaşmaya karşıyız!’ diyorlar. Ve ben buradan soruyorum: Bu hız, bu enerji, bu kararlılık nerede var? Bizde var kardeşim, bizde! Ama işte Bay Kirk ve onun ekibi ne yaptı? Geldiler, ‘Efendim bu müzik çok sert, efendim çok gürültülü’ dediler. Kardeşim, Exodus’un olayı bu!
Şimdi, albüm başlıyor, sanki bir operasyon başlamış gibi! Davullar makineli tüfek gibi tarıyor, gitarlar testere gibi kesiyor! Exodus burada ne diyor biliyor musunuz? ‘Sistem yozlaşmış, düzen çürümüş, adalet yok!’ diyorlar. Ama bakınız, bunları sadece söylemek yetmez! Biz ne diyoruz? Lafla peynir gemisi yürümez! Sen müziğini icra edeceksin, icraatınla konuşacaksın! Exodus ne yapıyor? Çıkıyor, müziğini yapıyor, sahnede gereken cevabı veriyor!
Bakınız, bu albümde The Toxic Waltz diye bir şarkı var! Kardeşim, gençleri ayağa kaldırıyor, harekete geçiriyor! Yani diyor ki, ‘Oturma! Kalk, harekete geç, mücadele et!’ Ama işte, grunge zihniyeti ne yaptı? Gençleri yıllarca tembelliğe, umutsuzluğa mahkum etti! ‘Sen yapamazsın, başaramazsın!’ dediler. Exodus burada tersini söylüyor! Ne diyor? ‘Kalk kardeşim, sen yaparsın, headbang’ini yap, moshpit’te yerini al, gerekirse dirseği de koy!’ İşte biz de bu anlayışla yola çıktık!
Son olarak değerli kardeşlerim, bu albüm sıradan bir albüm değildir! Bu, müzik piyasasına atılan bir tokattır! Bu, Exodus’un ‘BİZ BURADAYIZ KARDEŞİM, GELENİ GÖNDERİRİZ!’ deme şeklidir! Ama işte, bu müzikten anlamayanlar, olayın farkında olmayanlar, ne yapıyor? Kardeşim, siz ne yaparsanız yapın, bu albüm gelmiş geçmiş en iyi thrash albümlerinden biridir!
02.03.2025
@Raddor, “Hööööööeyt! Bre gafiller, alçaklar, hainler, memleketin thrash metal diye diye nerelere geldiğini görmüyor musunuz?!”
Şimdi bakınız muhteremler… Fabulous Disaster albümü, şu Kaliforniyalı Exodus takımının 1989’da çıkardığı, ağız burun dalan, ense köküne çöken bir thrash metal şaheseri. Ama öyle böyle değil, ha! Şimdi izahatını yapacağım, herkes kalemini defterini alsın, zira ders niteliğinde!
Efendim, bu Fabulous Disaster, öyle “baldır bacak müziği” yapanların işi değildir. Yok öyle lay lay lom! Thrash metal nedir? Öfke, hiddet, adalet terazisi! Exodus, bu albümde öyle bir coşmuş ki, dinleyenin kafası “demokrasinin” meclisinde sandalye yiyen vekiller gibi olur!
Bir kere, riffler balyoz gibi! İnsan dinlerken ne yapacağını şaşırır. Kimi kitlelere “Başkan bu işten ne anlar!” dedirten, kimini ise “Vay anam, milletin kafasını koparacaklar!” diye telaşa düşüren müthiş bir atmosfer var.
Şimdi bu albümü izah ederken belli başlı parçalara temas etmek farz oldu:
“The Last Act of Defiance” → Bre pehlivanlar, şarkının açılışını bir dinleyin hele! Davullar tokmak gibi, riffler balyoz gibi, vokal desen cellat gibi. İnsan daha girişte nutkunun tutulduğunu hisseder. Hele ki o gitarlar, insanın ensesine çöker de, “Ulan bu ne?!” dedirtir.
“Fabulous Disaster” → Ana başlık şarkı! Hah, bu işte tam bir anarşi, kaos, keşmekeş, memleketin siyaset meydanı! Şarkının enerjisi o kadar yüksek ki, başkanı koltuktan düşürecek kadar serttir. Gitarlar motor gibi vızır vızır, tempoyu bir düşürmüyorlar ki dinleyenin dizleri titremesin!
“Toxic Waltz” → Breh breh! İşte herkesin diline pelesenk olan parça! İçinde hem eğlence, hem isyan var! Memleket meseleleri gibi, hem kahkaha attırır hem de yumruğunu sıktırır! Exodus burada “Hadi bakalım, kafa göz dalın!” dercesine bir ritim tutturmuş, ama ne ritim! Memlekette seçim olsa, miting meydanlarında çalınası bir parça!
“Cajun Hell” → Enteresan! Burası işte tam bir Zübük’ün siyaset sahnesi! Neden mi? Çünkü şarkı düzensiz, beklenmedik, ani çıkışlarla dolu! Hani bazıları çıkar da kürsüde mangalda kül bırakmaz ya, hah işte bu şarkı öyle bir şey! İnsan dinlerken “Yahu bunlar ne yapıyor?!” diye düşünüyor ama sonra fark ediyor ki bu bir strateji, bu bir düzenli kaos!
“Like Father, Like Son” → Memlekette “Baban neyse, oğlun da odur” diyenlere gelsin! Şarkı hem yavaş başlayıp hem de birden hızlanarak politik ve toplumsal mesajı yüzümüze çarpıyor. Bunu dinleyip de “Ulan, ben nerede hata yaptım?” diye sorgulamayan adam, ancak mecliste gününü gün edenler gibi olur!
“Corruption” → Yolsuzluk, düzenbazlık, üçkağıtçılık… Daha ne diyelim! Şarkının sözleri öyle güzel ki, Zübük’ün kendi hayat hikayesi sanırsın! Rüşvet, hile, aldatmaca ne ararsan var! Exodus burada resmen “Sizleri biliyoruz ey düzenbazlar!” diye bağırıyor!
“Verbal Razors” → Ulan bu ne hız? Siyasi tartışmalarda lafı ağzımıza tıkayanlar gibi bir şarkı! O kadar seri, o kadar saldırgan ki, dinleyen “Ulan ben bir dakika durup nefes alsam mı?” diye düşünmek zorunda kalıyor. Resmen dil cambazlığı, rif kasırgası!
Hah, geldik memleketin en önemli meselesine: Gary Holt ve Rick Hunolt’un gitar performansı!
Bre adamlar, gitarları kurşun gibi sıkıyor!
Riffler sanki bir belediye kavgasında uçuşan sandalyeler gibi!
Sololar? İmdat frenine basılmayan tren gibi!
Hız? Formula 1 aracı gibi, viraj almadan dümdüz gidiyor!
Özellikle “Toxic Waltz” ve “Fabulous Disaster”, gitar açısından “Gel kardeşim, bir de sen dene bakalım!” dercesine meydan okuyor. Öyle bir hız, öyle bir sertlik ki, dinleyen adam gitarı eline alsa çalamaz!
Şimdi ey ahali, anladınız mı? Bu albüm, memlekette “metal dinlenmez, bunlar kötü çocuk müziğidir” diyenlere verilmiş bir cevaptır! Öyle ki, albümü dinleyen adam ya anında headbang yapar ya da soluğu memleketin en büyük mosh pit’inde alır!
Benden size tavsiye: Eğer bu albümü dinlemediyseniz, vay halinize! Exodus, bu albümde “Biz buradayız, sizi ezip geçeceğiz!” diyor, ama nasıl diyor?! İşte böyle tokat gibi!
Yani kısacası, Fabulous Disaster, “Milleti kandırmayın, thrash metal gerçeği yüzünüze vurur!” diyen bir eser! Öyle boş boş oturmak yok! Kalk, bu albümü aç, “Toxic Waltz” ile kafanı salla, “Fabulous Disaster” ile thrash metal’e selam çak!
“Öhööööööööeyt! Bir daha böyle albüm zor gelir!” 🤘
02.03.2025
@Scream Bloody Gore, anladım kim olduğunu: Metalci Sinan Engin! 🤘
03.03.2025
@Raddor, Keşke PA’da yorum beğenme olsa. Rekor kırdırtırdık şu yoruma ♥️
Burada görünce dün gece spor salonunda dinleyeyim dedim. Uzun bir zamandan sonra dinleyince dünkü puanım 10/10 oldu ve tekrar sayılarım arttı gerçekten. Genel anlamda düşününce ise 9.5/10 notunu veririm bu albüme. Bu albümdeki agresyonu çok seviyorum ve hem rifleri hem de soloları inanılmaz eğlenceli buluyorum. Albüm kapağı da dahil her şeyiyle saf şiddet ve eğlence bu albüm benim için.
Cajun Hell favorim thrash metal böyle yapılmalı
çok özel grup, çok güzel albüm. thrash big four’una anthrax yerine testament, overkill, kreator vs. konuşulur hep ancak kesinlikle exodus’un yeridir orası.