Erhan Yiğit

Black Metale doyduğumuz 2024 yılı biterken SVARTTJERN’in “Bu da yolluk olsun” diye önümüze attığı, bu yıl çıkan diğer onlarca süper Black Metal albümlerinin muhtemelen sonuncusu olan, SVARTTJERN’in şu ana kadar yaptığı en iyi iki albümden birisi “Draw Blood”ın incelemesinden selamlar.

Bu yılın başlarında kaleme aldığım “Misanthropic Path of Madness” isimli dehşetengiz eserleriyle Norveç usulü Black Metalde benim için zirvelere oturmuş olan ve bu zamanlara kadar kalitesinden ödün vermeden gelen SVARTTJERN gerçekten de eşine az rastlanan, sizi asla üzmeyen, yarı yolda bırakmayan, ne alacağınızı kestirebildiğiniz nadide gruplardan birisi.

Bu adamların kitabını okurken “bu sefer şöyle olsun, şunu da deneyelim, bir de bunu katalım müziğimize” gibi duyulduğu anda ağızlara kekremsi tatlar bırakan ürkünç cümlelere, davranışlara denk gelmezsiniz. Çünkü SVARTTJERN kendisini sadece sade, olaysız ama vurucu Black Metal yapmaya adamış bir grup.

“Draw Blood” yukarıda dediklerimden de tahmin edebildiğiniz üzere, son derece sıradan görünen yalnız dinlerken sizi Metale doyuran, çok çok kaliteli, hakiki, üst düzey bir albüm; Basit yapıda olmasına rağmen içeriğindeki ince detaylar daha ilk dinlemede göze çarparken, herkes tarafından kullanılan ve albümü domine eden tipik Metal riflerinin nerede, nasıl kullanılması gerektiğini de gösteriyor. Buradan itibaren kısa kısa örneklerle devam etmek istiyorum; Mesela bir OFERMOD şarkısı gibi başlayan Sin, Offer, Obey şarkısında 3.25’ten itibaren duyduğumuz temel rif kullanımı şarkının öyle bir yerine koyulmuş ki tam şarkının uzadığını düşündüğünüz an dikkatinizi hemen toplayıp sizi tekrar içine çekmeyi başarıyor.

“Draw Blood” sadece böyle etkili numaralarla sınırlı değil tabiiki de. Örneğini verdiğim bu etkileyici rif geçişlerininin yanında Determination’da görülen normal konuşmanın ansızın hayvani bir böğürmeyle bir şarkı girişine dönüşmesi fikri hangi grup üyesinin fikri ise onu bulup o ellerini, beynini öpmeli, ona sahip çıkmalı. Çünkü şahsım adına açılışından bu kadar çok etkilendiğim yeni çıkmış bir albüm hatırlamıyorum.

“Past tense mischievous acts, punishment and beating as your inspiration. Isolate now your feelings and emotions. Distance yourself from the life you once knew AND CHERISHED”

Şeklinde girip düz konuşmayı pat diye bir Black Metal şarkısına çevirme fikri son derece parlakmış gerçekten de. Şöyle üzerinde kafa yorulmuş albümlerin, şarkıların hastasıyız.

“Shame is Just a Word”de olduğu gibi “Draw Blood”da da prodüksiyonda rahat dinlenilebilirliğe ve tane tane seçilebilirliğe önem vermeye devam eden ancak bunu yaparken kazımasyondan taviz vermeyen grup her ne kadar kendi çizgisini önemli ölçüde korusa da “Draw Blood”ı önceki albümlerden ayrıştıran etkenler koymayı düşünmüşler. Bu bağlamda benim en çok gözüme çarpan şey Rock’n Roll’vari coşkusuyla zaman zaman dile gelen kısa gitar partisyonları diyebilirim. Özellike Aluminum Bat Domina ve Lick My Flesh parçaları kulaklarda eser miktarda Hard Rock ve Heavy Metal tatları bırakabiliyor.

Zaten albüme Cover olarak eklenmiş, ROLLING STONE klasiği olan Under My Thumb’ı dinleyip albümün içinde hiç sırıtmadığını fark ettiğinizde SVARTTJERN’in neden bu şarkıyı albüme eklediğini rahatlıkla anlayabiliyorsunuz.

Sözün özü “Draw Blood” dinlemesi keyifli, rahat, basit ama bunlara rağmen tahmin edilebilirliği zor ve vurucu bir Black Metal albümü ve şundan eminim ki bu albüm bir şarap gibi yıllanacak ve ilerde bir klasik olarak anılacak. Listemde kallavi bir koltuk ayırdığım “Draw Blood”ı dinlemeden listenizi paylaşmayınız.