Müzikle ilgili olarak beni en çok mutlu eden şeylerden biri bir grubun çok iyi bir ilk albümle ortamlara çıkması. Birtakım gruplar herhangi bir demo, EP yayınlamadan çat diye öküz gibi bir albümle kariyerine başlıyor, bazıları ise demolarla, EP’lerle, split’lerle yolunu yapıp sonra sanki dördüncü, beşinci albümünü çıkaran deneyimli bir grup gibi çıkarıyor ilk albümünü.

Sitemiz takipçilerinden Emre Görür vesilesiyle haberdar olduğum ve bu kategorilerden ikincisine dâhil olan bir gruptan bahsedeceğim bugün. Daha ilk dinleyişten farkını belli eden, geleceği parlak, önü açık bir grup olan, death metalin en lezzetli formlarından birini icra eden ABD’li NOXIS.

Kimi gruplar var ilham kaynaklarını fazlasıyla belli ediyor ve yaptıkları işe kendi karakterlerini, heyecanlarını katamadıklarından sadece bir klon olarak hayatlarını sürdürüyorlar. Kimi gruplar da var ki yine ilham kaynaklarını belli etmelerine rağmen kendilerinden de bir şey katabildiklerinden çok tatlı sonuçlar elde eden.

NOXIS işte böyle bir grup. Doksanlarda yapılan teknik, progresif ve daha düz death metal anlayışlarını bir araya getiriyor ve çok lezzetli bir sonuç ortaya çıkarıyorlar. Yaptıkları müziğin içinde CRYPTOPSY, DEATH, CANNIBAL CORPSE, INCANTATION, IMMOLATION gibi devlerin izleri bazen az az bazen de çok belirgin şekilde görülüyor. Esas ağırlık ilk dönem CRYPTOPSY, doksanlar CANNIBAL CORPSE ve doksanların ilk yarısı DEATH üzerine kurulu ve NOXIS bu grupların bu dönemlerinin ruhunu o kadar iyi özümsemiş ki ortaya sanki o dönemde çıkmış kadar gerçekçi ve samimi bir hayvanlık çıkıyor.

Adını bir “Monty Python” repliğinden alan “Violence Inherent in the System”, kütür kütür bas gitarların gücüyle coşan; bahsettiğim doksanlar lezzetini yer yer sadece bas gitar etkinliği ve baskınlığıyla oluşturan, bu sayede CRYPTOPSY’nin ilk/orta dönemine selamlar çakan, gitar tonunun etliliği sayesinde de CANNIBAL CORPSE’un ezici kimliğine bürünen ve Corpsegrinder’ın ilk dönemlerine doğru kayan bir albüm. Her şeyin önünde duran esas olaysa, bu etkilenimlerin, sunulan müziğin değerinin önüne çıkmamasını sağlamayı başarıyor olmaları.

Günümüz gerçeklerine uygun prodüksiyonu ve zaman zaman iyice progresif taraflara kayması sayesinde albüm yer yer AFTERBIRTH’ü de akıllara getiren sofistike noktalara da temas ediyor. Bunu sağlamak için tüm grup üyelerinin üstün müzisyenlik sergilemesi gerektiği ortada ve NOXIS de bunu sağlayacak yetenek setine fazlasıyla sahip. Gitaristler de basçı da davulcu da gayet iyi ve en önemlisi birlikte çaldıklarında gerekli olan groove’u da fazlasıyla ortaya koyabiliyorlar.

Bu açıdan NOXIS’i tebrik etmek gerek, zira albümü dinlerken bir an olsun bir kopukluk, bir tutarsızlıkla karşılaşmıyoruz. Adamlar türün temel fikirlerini çok heyecan verici, özgün fikirleri ise var olan kimliğe değer katacak şekilde kullanıyorlar. Yeri geliyor akılda kalıcı bir rif öne çıkıyor, yeri geliyor “Schuldineresque” lead’lerle melodik DEATH rüzgârları estiriyorlar. Kilit nokta, saldıkları her şeyin hedefi on ikiden vurması.

“Violence Inherent in the System” 2024’ün en iyi ilk albümlerinden biri. Şarkı yazımı, hatırlattığı güzellikler, güçlü sound’u, dinleyiciyi işin içine katan groove’u ve parlak fikir bolluğuyla ciddi anlamda keyifli, dinlemesi çok zevkli bir 49 dakika sunuyor. Death metal seviyorsanız, alt türlerine bakmaksızın death metalin en klas örneklerinden zevk alıyorsanız mutlaka, mutlaka dinleyin.