Dört yıl önce çıkan ilk BLACK CURSE albümü “Endless Wound”un incelemesinde “Piçlik, puştluk, kaos, karambol” diye manşet atmış ve bir ilk albüm olmasına rağmen “Endless Wound”un yılın en iyi işlerinden biri olduğunu söylemiştim. Aslında piçlik, puştluk, kaos, karambol dendiğinde akla pek çok ülkeden bir dolu grup geliyor.

Bazısı kana bulanmış, bazısı kar maskesi takmış, bazısı tamamen bulanık, bazısı da kimliksiz bir dolu grup bu tür müziği bir şiddet ve provokasyon aracı olarak, ama en önemlisi bir ifade biçimi olarak kullanarak bu sanat türünün görece en dip, en çirkin, ama tavır olarak en ateşli ve gözü dönmüş örneklerinden bazılarını sunuyor.

BLACK CURSE de bu oluşumlardan biri ve yeni albümleri “Burning in Celestial Poison” ile gösterdikleri üzere bu yaklaşımın son dönemdeki en heyecan verici örneklerinden biri. Bunun oluşmasını sağlayan başlıca şey, BLACK CURSE’ün “Burning in Celestial Poison”da daha da açık şekilde gösterdiği üzere bu adamların bu kaos ve karambolü müthiş bir dengeyle, ayrıntılarda yatan türlü türlü parıltıyla, dehşet verici bir atmosferle ve bu tavırda görmeye çok da alışık olmadığımız düzeyde akılda kalıcı fikirle sunabiliyor oluşu.

Bunun detaylarına indiğimizde grubu oluşturan elemanların ayrı ayrı çok başarılı projelerde yer aldıklarını görüyoruz. KHEMMIS kendi tarzında mükemmel bir grup. SPECTRAL VOICE kendi tarzında mükemmel bir grup. PRIMITIVE MAN kendi tarzında mükemmel bir grup. ULTHAR kendi tarzında mükemmel bir grup. Ve bu dört gruptan gelen elemanların ortak bir şerefsizlik, ortak bir yıkım için bir araya geldiği BLACK CURSE de yine kendi türünde mükemmel bir grup.

“Burning in Celestial Poison” ciddi anlamda çok yıpratıcı, acımasız ve en önemlisi içgüdüsel bir albüm. “Endless Wounds”un nefes aldığı, yer yer doom metale yaklaşan soluklanma bölümlerinin aksine, sanki canını kurtarmak için çırpınan ve bu sırada çevresindeki her şeyi de beraberinde yok oluşa sürükleyen bir deliliği, gözü dönmüşlüğü var. Olayı özel kılan da tam olarak bu. Burada bir çıldırmışlık, bir delilik hâli var ve grup bunu hem bilinçli şekilde hem de planlı programlı gözükmeden yapmayı başarmış. “Endless Wounds”la karşılaştırdığımızda “Burning in Celestial Poison” BLACK CURSE’ün death/black metal harmanının black metal tarafına daha yakın bir albüm. Yeri geldiğinde akılda kalıcı death metal rifleri salsalar da albümün karanlığı ve dehşetliği daha ziyade black metal köklerinden geliyor.

Bu tarz müzik yapan TEITANBLOOD, GRAVE MIASMA, KATHARSIS, INFERNAL COIL gibi aşırı düşman mizaçlı, ölümüne yıkım fetişisti gruplara baktığımızda gördüğümüz kimi aşırılıkların yanı sıra, BLACK CURSE’ün atmosfer tarafı da belirgin şekilde güçlü. Üstelik bunu sağlamak için kimilerine ters gelebilecek bir prodüksiyon tercihinden de çekinmiyorlar. Kendi gruplarında şeker gibi müzik yapan ama masa başında tam bir hayvan çocuğuna dönüşen Arthur Rizk, “Burning in Celestial Poison”ı da bambaşka bir boyuta sokmayı, bir grubun stüdyoya girip enstrümanlarla kaydettiği bir albümü soyut anlamda varlık kazanan bir şeye dönüştürmeyi başarıyor. BLACK CURSE’ün bu albüm için böylesi sevimsiz, huzursuz, rahatsız bir prodüksiyonu seçmiş olması bile bu adamların normal olmadığını, gerçek anlamda sapkın bireyler olduğunu gösteriyor.

“Endless Wound”a 10 üzerinden 9 vermiştim. “Burning in Celestial Poison” bence “Endless Wound”un üstüne çıkan bir albüm, ancak bu albüme de 9 veriyorum, zira belli ki BLACK CURSE’ün tavanını henüz görmedik ve üst not baremimiz de 10 ile sınırlı. O yüzden “Burning in Celestial Poison”a da 9 veriyorum, ama “Endless Wound”un bu notu gözü dönmüş açlığı ve yarattığı ilk heyecanla, “Burning in Celestial Poison”ın ise artık korkutucu boyutlara gelen dehşet vericiliğiyle aldığını düşünebilirsiniz.

Umarım “bunu geçmemiz mümkün değil, zirvede bırakalım” deyip dağılmazlar.