Bugün, adını Bergama’da bulunan Yılanlı Sütun’dan aldığı tahmin ettiğim sıra dışı oluşum SERPENT COLUM’un yeni albümünden söz edeceğiz. Jimmy Hamzey adlı arkadaşımız 2015’te kurduğu avangart black metal projesi SERPENT COLUMN’u 2020’de sonlandırmış, 2023 ve 2024’te THEOPHONOS adı altında iki sağlam albüme imza atmış ve yine bu yıl içinde SERPENT COLUMN’u tekrar canlandırmıştı.

Bu canlandırma da beraberinde “Tassel of Ares” adlı albümü getirdi. Öncelikle belirtmem gerekiyor ki “Tassel of Ares” amatöre yakın kayda sahip, Hamzey arkadaşımızın adeta aklına ne gelirse arka arkaya dizdiği bir albüm. Bu yüzden de eğer projeden haberdar değilseniz, açar açmaz “BU NE LAN SİK GİBİ” deme olasılığınız da son derece olası. Ancak SERPENT COLUMN geçmişi itibarıyla öyle kenara köşeye atılacak bir proje de değil ve ilk üç albümü itibarıyla değerli bir proje. “Mirror in Darkness” olsun, “Endless Detainment” EP’si olsun, “Kathodos” olsun gerçekten özel işler.

Yine de bu durumun kimi dinleyicilerce kabul edilebilir, hatta anlamlı olmasını sağlayacak şey büyük oranda SERPENT COLUMN’un “avangart” sıfatına sahip olması. Bildiğimiz gibi “avangart x metal” ifadesi, müzisyenlere ilgili alt tür içine her bir siki katma özgürlüğü tanıyor. “Madem avangartız, dilediğimizce saçmalayabiliriz” anlayışıyla şekillenen bu tavır, bazen ortaya deha ürünü işler çıkarsa da bazen de “eşşeğin siki” boyutuna varıyor. Hamzey’in “Tassel of Ares”te yaptığı şey eleştiriye açık pek çok unsur barındırmakla beraber, eğer black metal ekseninde kabul edilebilir sayılabilecek çeşitli kalemleri bu şekilde değerlendirir ve “black metal bunları kaldırır aga” gözüyle bakarsanız, derinlerde pek çok değerli şey barındırıyor. Bunları en net şekilde yukarıya koyduğum şarkıda duymak mümkün. Sonuçta Hamzey belli ki belli açılardan kafayı kırmış bir insan ve bu kafa kırıklığını müziğine de yansıtıyor ve samimiyetini hissettiriyor. Ne var ki THEOSOPHOS’ta yaptıklarına gösterdiği özen düşünüldüğünde, SERPENT COLUMN’un uzun süre dinlenebilirlik noktasında çok da şansı olmadığını düşünüyorum, ama onun tercihi.

Sonuç olarak “Tassel of Ares”, “manyağın teki kendi kendine takılıyor” ile “abi adamın kafa başka çalışıyor” arasında gidip gelen, aşırı kişisel, amatöre yakın prodüksiyona ve epeyce dağınık bir beste anlayışına sahip bir albüm. Grubun evveliyatına hâkimseniz “Tassel of Ares”i çok daha iyi ve kolay anlayabilir, yapılmak istenen şeye daha fazla değer verebilirsiniz. Ama grupla ilk kez tanışıyorsanız, ilk andan göreceğiniz üzere burada sunulan şey gerçekten de herkese göre değil. Hatta herkesi geçtim, her black metal dinleyicisine göre bile değil. Yine de deneyin derim; belki de çok hoşunuza gider, yeni bir şey keşfetmiş olursunuz. Sonuçta manyak çok.