2009’daki “To Lay Like Old Ashes”ın ardından 14 yıllık devasa bir ara veren Avustralyalı depresif black metal grubu AUSTERE, geçen sene çıkan “Corrosion of Hearts” ile beklentimin epey üzerinde bir işe imza atarak geri dönüşünü anlamlı kılmayı başarmıştı. Neden bilmem, hemen bir sene ardından şimdi de “Beneath the Threshold” ile karşımızdalar. Bu tür müziklerde acele etmek ve çok sık albüm çıkarmak ne kadar doğru emin değilim, o yüzden bir sonraki paragrafa geçip bu konu üzerinden ilerleyelim.

“Beneath the Threshold”, bana kalırsa “Corrosion of Hearts”ın yaptığı etkinin yanına yaklaşamayan bir albüm. Bunun sebeplerinden biri, grubun bu şarkıları da ortalarda olmadığı 14 yıllık süreçte yazmış ve ilk albüme konmayan şarkılarla bir albüm daha çıkarma yoluna gitmiş olması olabilir. Eğer durum buysa, ne gerek var?

Eğer durum bu değilse olay daha da enteresan, çünkü iki albüm arasında tam bir yıl bile geçmeden, 29 hafta arayla albüm çıkarmanın ne gibi bir mantığı olduğunu çözemedim. Buna takılma sebebim elbette ki sadece süre değil. Aynı sene içerisinde iki başyapıt da çıkarabilirsiniz. Ancak “Beneath the Threshold”u dinleyince, özellikle önceki albümdeki duygu yoğunluğuna erişemeyen, biraz daha memur zihniyetli bir albüm görüyoruz.

Depresif black metal olarak bildiğimiz AUSTERE’in bu albümde black metal tarafını epey törpüleyip olayı melodik doom/death metale kaydırmış olması da diğer bir tuhaflık. Öncesinde de SILENCER, SHINING tarzı intihara meyilli bir DSBM yapmıyorlardı, ancak “Beneath the Threshold” genel itibarıyla black metal kimliğinin yakınından geçmeyen ve daha ziyade PARADISE LOST, OCTOBER TIDE, ALCEST, HARAKIRI FOR THE SKY ve daha bile kırılgan taraflara yanaşan bir albüm. Dolayısıyla burada depresiflikten ziyade kederden, hüzünden, vazgeçmişlikten, çaresizlikten söz etmek daha doğru olacaktır. Bunun üstüne bir de yer yer giren clean vokaller, doksanlar ANATHEMA’sını, KATATONIA’sını anımsatan olaylar eklenince AUSTERE’in özel tarafları da biraz gölgede kalmış oluyor.

AUSTERE kariyerine iki iyi albümle başlayıp 14 yıllık aradan sonra çok iyi bir albümle ortamlara dönmüştü, ancak bir yıl bile geçmeden çıkardıkları “Beneath the Threshold”, bana kalırsa grubun en zayıf, en özelliksiz albümü olmuş.

Keşke buna değil, albümdeki müziğin yansıttıklarına üzülseydim.