Çeyrek asırdan uzun süredir ortamlarda olan bir grubun bunca zamanın ardından kariyerinin en iyi albümlerinden birine imza atması harbiden mükemmel bir olay. Bu gibi albümler genelde hep ilk duyuldukları anda dinleyiciye bu hissi vermeyi başarıyorlar. Albümü başlatıyorsunuz ve sadece birkaç şarkı geçtiğinde bile adamların çocuğu koyduğunu anlıyorsunuz.

Bugünkü konuğumuz Fransız BDM/grindcore grubu BENIGHTED, açılış paragrafını bu şekilde yapmamı sağlayan albümleri ise “Ekbom” adlı yeni hayvanlıkları.

“Ekbom sendromu”, kişinin bedeninin böcekler tarafından istila edildiğine inanması şeklinde bir psikolojik rahatsızlığı ifade ediyor. Grup, albüme adını veren şarkıda bu durumu böceklerin adını hiç anmadan, genel bir korkunçluk şeklinde ifade ediyor ve son şarkıyı da “donuk çiğneme sesleri” diyerek noktalıyor.

Bazı şarkıların İngilizce bazılarının Fransızca sözler içerdiği “Ekbom”da BENIGHTED’ı gerçekten de kariyerinin en acımasız, en nefes kesen hâliyle görüyoruz. Albüm dinleyiciyi yıpratacak düzeyde şiddetli olmasının yanı sıra icra açısından da müzisyenleri fiziksel anlamda zorlayacak pek çok unsura sahip. Sadece davul kullanımının fizikselliğinden söz etmiyorum. Gitarlar ve bas da çoğu yerde ciddi anlamda kondisyon gerektirecek işlere giriyorlar.

Albümdeki en özel olaylardan biri, BENIGHTED’ın geçmişteki black metal zamanlarındaki belli güçlerinden pragmatik anlamda yararlanmış ve bunu gayet groovy bir brutal death metal/grindcore eksenine taşımış olması. Albümde black metal denebilecek bir durum yoksa da gitar çalım teknikleri ve kimi karanlık yaratma formülleri açısından bu tarz beslenmeler göze çarpıyor. “Scapegoat”un tam ortası buna güzel bir örnek.

Ne var ki burada esas önemli konu BENIGHTED’ın ciddi anlamda ipinden boşanmış kuduz bir hayvanmışçasına önüne gelen her şeyi yok etme dürtüsüyle hareket ediyor oluşu. Gitar rifleri adeta adrenalin kusuyor ve bunu gerçekten de öylesine söylemiyorum; “Scars” başladığı andan itibaren gitarların sapıkça bir hiperaktiflikle sağa sola saldırışına, dört bir yanı yırtıp atışına tanık oluyoruz.

Bunun yanına aynı agresifliği sürdüren aşırı tavizsiz ve değişken yapılı vokaller ve muazzam bir davulcu olan Kévin Paradis’in el ve ayaklarından çıkan meydan dayağı da eklenince “Ekbom” bir anda tam bir kâbusa dönüşüyor. Yapı itibarıyla CATTLE DECAPITATION’dan, SOREPTION’dan, CEREBRAL BOAR ve benzerlerinden izler bulabildiğimiz albümde, özellikle ABORTED’ın son albümü “Vault of Horrors”da duyduklarımıza da yakın duran pek çok şey var. Her ne kadar iki albüme de aynı puanı vermiş olsam da, BENIGHTED’ın kariyeri açısından bakıldığında “Ekbom”, misal “Vault of Horrors”ın ABORTED’ın kariyerindeki önemine kıyasla daha önemli bir albüm.

Tabii tüm bunları değerli ve anlamlı kılan şey albümdeki zekâ dolu beste yaklaşımı. Davul gravity blast’lere, gitar tremolo riflere abanırken bile BENIGHTED’ın şarkıları kaosa, karambole kaptırmadığına şahit oluyoruz ve bu işitsel uyarıcılar kasırgası içerisinde her daim yolumuzu görerek, konsantrasyonumuzu dağıtmadan devam edebiliyoruz. Adamlar sırf ekstremlik olsun diye ekstremlik yapmamışlar, akıllı hareket etmişler ve bu sayede yıllarda dinlenebilecek, kulaklara yıllarca işkence edebilecek bir albüme imza atmışlar.

Yazının başlığında yaptığım göndermeyi çoğunuzun bildiğini tahmin ediyorum. Eğer neden bahsettiğimi bilmiyorsanız, kullandığım referansı şuradan görebilirsiniz. O referansta söylenen şeyin sik kafalılık seviyesi ne kadar yüksekse, “Ekbom”un da hayvanlık seviyesi bir o kadar yüksek. BENIGHTED bunca yıl, bunca albüm sonra harbiden de tam bir hayvanlıkla dönüyor, muhtemelen dinleyicilerinin tamamını mutlu ediyor ve bize de bunun keyfini çıkarmak kalıyor.