BYTHOS, BLAZE OF PERDITION ve SELBST’in yeni albümlerini incelediğimiz “bu üçlü çok güçlü” konseptinin ikinci ayağıyla birlikteyiz bugün.

Bazen bazı gruplar kimliklerini ve müzikal karakterlerini başlarından geçen trajik bir olay üzerine kurabiliyorlar. Bu bazen bir grup elemanının, mesela vokalistin çocukken yaşadığı çok ağır bir travma oluyor, bazen de grubun başına gelen korkunç bir olayla şekilleniyorlar. Çocukluğunda ailesinden şiddet görmüş, babasının tacizine uğramış bir çocuk, büyüyünce dünyanın en önemli gruplarından birinin vokalisti olup grubun şarkı sözü ve konsept temasını bu açıdan belirleyebiliyor. Yahut bir grup, bazı elemanlarının hayatını kaybettiği korkunç bir kazanın ardından bunu duygusal anlamda beslendiği bir kaynağa dönüştürüp müziğinin derinliğini oluşturabiliyor.

Daha büyük bir grup olduğu için herkes DECAPITATED’ın 2007’deki ölümlü kazasını bilse de bu trajediyi yaşayan tek Polonyalı grup ne yazık ki sadece onlar değil. BLAZE OF PERDITION da 2013 yılında Avusturya’ya konsere giderken korkunç bir kaza geçirmiş; basçısı Ikaroz hayata gözlerini yummuş, davulcusu Vizun ağır yaralanmış, vokalist Sonneillon ise komaya girmişti.

Ben BLAZE OF PERDITION’ın black metalindeki acı ve kederde bu olayın izlerinin hâlâ hissedildiğini, grubun bu olayın olumsuzluğundan hâlâ beslendiğini düşünüyorum. Belki de böyle bir durum olduğunu bildiğim için buna yoruyorum, ama BLAZE OF PERDITION’ın pek çok unsurunda, özellikle olaydan direkt etkilenen Sonneillon’un vokallerinde bu acıların etkisinin olduğunu tahmin ediyorum.

Şu anda grubun yeni albümü “Upharsin”le birlikteyiz. Kazanın ardından girdiği komadan çıktıktan sonra tekerlekli sandalyeye mahkûm olan vokalist Sonneillon’un belki de kariyerinin en iyi vokal performansına imza attığı albümü dinlediğimde, grubun yine epey sevdiğim “The Harrowing of Hearts”a kıyasla daha odaklanmış, daha rafine bir albüme imza attığını görüyorum.” The Harrowing of Hearts”taki deneyselliğe ve dönemsel ilham kaynaklarının daha belirgin şekilde hissedilir oluşuna kıyasla, “Upharsin” daha içgüdüsel bir üslupla bestelenmiş bir albüm.

Bunu nereden anlıyoruz? Bir kere albümde “The Harrowing of Hearts”ta sıklıkla karşımıza çıkan türde dissonant arpejler, clean gitarlar, alışılmadık davul kullanımları yok. Davul özelinde, bunun sağlık sorunlarından ötürü gruptan ayrılmak durumunda kalan DQ’nun ardından gruba geri dönen Vizun’un tarzından olduğunu sanmıyorum. Bence grup albümün her anında bu daha dürtüsel ve halis black metal yaklaşımı benimsediği için ortaya böyle bir sonuç çıkmış.

“Upharsin” Sonnellion’un çıplak sesiyle başlıyor ve beynin black metalle ilgilenen kısmından, daha plansız, dürtüsel biçimde şekilleniyor. Gitar çalan, black metal şarkıları çalan veya yazan bir insansanız, şarkılarda birbirini tekrar eden riflerin “The Harrowing of Hearts”tekilere nazaran daha “kas hafızasıyla” ortaya çıktığını sezebilirsiniz.

BLAZE OF PERDITION’ın kendini kaybetmeyen, panik yapmayan ve genelde sabırlı bir yaklaşım benimseyen beste kimliğini “Upharsin”de net şekilde görüyoruz. Genelde tremolo rifler üzerinden ilerleyen grup, rif yazımı noktasında Norveçli türdeşlerinin vazgeçemediği birtakım fikirlerden ziyade Polonya black metal sahnesine özgü başka türlü karanlıklarla karşımıza çıkıyor. Misal öyle dondurucu, omuriliği titreten şeytani arpejler ve tremolo rifler “Upharsin”de ön planda değil. Grup black metal gruplarının %95’inin her şarkılarında kullandıkları “Em, Cm, Ebm, Bm” akor dizisini veya EMPEROR, 1349 gibi grupların sıklıkla kullandığı “E, A, D” tremolo arpejleri veya akorları kullanmaktansa hem gücü hem de ızdırabı hissettiren akor dizilimlerini tercih ediyor.

Kederli tarafın minik umut ışıkları yaktığı ya da melankolik bir nostalji hissettirdiği anlarda yer yer “Пригорща зірок” öncesi DRUDKH’u anımsatan dokunuşlara da imza atıyor, “Młot, miecz i bat”ta görüldüğü türde görkemli, epik taraflara da kayıyorlar. Bu durum BLAZE OF PERDITION’ın black metal 101’in dışına çıkmasını, tamamen aynı şeyi yapan binlerce gruptan farklı bir yerde konumlanmasını ve müziğinin tek bir his üzerinde şekillenmemesini sağlıyor. Sonneillon’un canhıraş haykırışları arasında ihtişamı da hayal kırıklığını da verebiliyor, böylece çok yönlü ve uzun ömürlü bir müziğe imza atıyorlar.

Yukarıda kullandığım bazı ifadeleri tekrarlayarak kapatmak gerekirse, BLAZE OF PERDITION “Upharsin”de “black metal kas hafızasını” ve dürtüsel şarkı yazımını ön plana çıkarıyor ve plandan, deneyden uzak, içgüdüsel bir black metale imza atıyor. Bu nedenle de “Upharsin”i, BLAZE OF PERDITION’ın bir önceki albümü “The Harrowing Hearts”tansa grup elemanlarının üçünün yer aldığı MĀNBRYNE’in son albümü “Interregnum: O Próbie Wiary I Jarzmie Zwątpienia”ya daha yakın görüyorum. Black metalin en saf hâlinden beslenen, buna rağmen kulağa taze gelen birçok fikirle BLAZE OF PERDITION’ın farkını ortaya koyan “Upharsin”i, ne yaptığını çok iyi bilen adamların elinden çıkmış bir black metal dinlemek isteyenlere tavsiye ederim.