Belgesel izlemeyi sevenler bilirler. Afrika’nın en korkutucu ve acımasız yırtıcılarından biri yaban köpekleridir.

Avlanma yöntemleri, karşısında birkaç tonluk bir Afrika mandası da olsa, yavrularını koruyan çıldırmış bir anne yaban domuzu da olsa, hatta başka bir yırtıcı da olsa sonuçta çok büyük ihtimalle başarı elde etmelerini sağlayan üç esas adımdan oluşur.

Stratejilerinin ilk maddesi sürüler hâlinde avlanmalarıdır. Yaban köpekleri ince kemikli, görece çelimsiz ve hafiftirler. Yetişkinleri genelde 20-25 kilo arasında değişen ağırlıklara sahiptir. Bu yüzden birlikten kuvvet doğar düşüncesine inanırlar.

Bu bazen en savunmasız anında ava topluca çullanma ve her yönden ısırarak bezdirip yıkma şeklinde olur, bazen de kaçan bir avın peşinden kendilerini hiç yormadan uzun süreler takip etmek ve gerektiği anda gruplara ayrılıp hilal taktiği ile kaçış yollarını kapamak gibi yaratıcı yollarla gerçekleşir.

Çok önemli ikinci husus, saldırı sırasında zarar görmemektir. Avın büyüklüğü ve sahip olduğu silahlar fark etmeksizin, asla rastgele saldırmazlar. Karşılarında ağır hareket eden tek başına bir kudu veya gnu bile olsa hasar alma riskini sıfırlayacak şekilde yaklaşırlar. Aslanlar gibi avın boynuna atlayarak boynuz darbelerine maruz kalma ya da sırtına atlayarak çifte yeme riskine girmezler.

Stratejilerinin alametifarikası olan üçüncü husus, ava arkadan yaklaşmak ve açıkta bulunan en yumuşak organlar olan cinsel organlar ve boşaltım organlarına yönelmektir. Av, önünde onu oyalayan birkaç yabani köpekle yüz yüzeyken, diğer bir grup avın arkasına geçerek etini en kolay yırtıp içini boşaltabilecekleri yumurtalıklara, kasıklara, anüse saldırırlar. Buralardaki ince deriyi ısırarak yırttıkları andan itibaren artık av ambalajından çıkarılmayı bekleyen bir yiyeceğe dönüşmüştür. Ayakta duramaz ve kaçamaz hâle gelmesi ve bir an önce yere yığılması için yine kolay hedef olan arka ayak bileği ve diz bölgesindeki tendonları koparılan hayvan, daha ne olduğunu bile anlayamadan bağırsaklarını bacaklarına çarparken, midesini yere kadar sarkarken bulur.

Dördüncü sırada ise av stratejisinden bağımsız olarak ava yaşattıkları gelir. Bu katliam sırasında salgıladığı müthiş düzeydeki adrenalinle ve yaşadığı dehşetle kendinden geçen av, her an her yerden ısırılan kasları ve iç organlarının saniyeler içinde yenilip yutulması karşısında tamamen çaresizdir. Başta sanki kurtulma şansı varmışçasına içgüdüsel olarak gardını almaya çalışsa da dakikalar geçtikçe belden aşağısındaki yumuşak dokular büyük bir hızla azalacak, kemiklerindeki etler kemirilecektir.

Tüm bunları daha da çarpıcı hâle getirense, avın bu olanların korkunç derecede uzun bir kısmına en ön koltuktan tanık olması ve yenilişini (her iki anlamda da) dakikalarca izlemesidir. Bazen yaban köpekleri ta bellerine kadar avın karın boşluğuna girer ve akciğerlerin arasından hayvanın kalbini yiyerek bu ızdırabı sonlandırırlar. Ama bazen de bunu düşünmezler. Hayvan gereğinden fazla süre ölmez ve yaşanan bu vahşeti bir karış mesafeden izlemeyi sürdürür.

İşte ABORTED müziği bana bunu, yaban köpeklerinin avları karşısındaki acımasızlığını hatırlatıyor. Bunun sebeplerini kısa kısa maddeleyerek gidelim:

1. ABORTED vokaliyle, gitarlarıyla, basıyla ve davuluyla sürüler hâlinde saldırıyor

Grup gerçekten de düşmana topla, tüfekle, tankla, uçakla saldırırcasına bütünlüklü ve hiçbir açık bırakmayan türde bir saldırı gerçekleştiriyor. Bu ABORTED’ın genel yaklaşımı olduğundan “Vault of Horrors” özelinde bakarsak, bu kez daha da sürüler hâlinde saldırıyor, çünkü albümdeki 10 şarkının her birinde farklı bir konuk var. Dolayısıyla beş grup üyesine ek olarak bu albümde biri synthesizer çalan arkadaş olmak üzere on bir de konuk var. Bu sayede albümü dinlerken on altı farklı kişi duymuş oluyoruz. E bu sürü değildir de nedir…

2. ABORTED hasar göreceği işlere girmiyor

ABORTED özellikle 2008’deki “Strychnine.213”de aldığı eleştirilerin ardından alması ve almaması gereken riskleri anladı ve akabinde ona göre hareket etmeye başladı. Bu yüzden de son 15 yılda çıkardığı albümlerde dinleyicilerinin tepkisine yol açabilecek maceralara bulaşmama dikkat çekiyor. “Vault of Horrors” da bu konuda bekleneni veren bir çalışma. Baştan sona tavizsiz, alışılmış ABORTED karakterini yansıtan ve yırtıcılığı hiç elden bırakmayan bir albüm “Vault of Horrors”. “The Golgothan”ın çılgın riflerinden tüm şarkılardaki nefis sololara, üst düzey davul kullanımına, her yönüyle bildiği ve iyi olduğu şeyleri yapan bir ABORTED söz konusu.

3. ABORTED dinleyiciyi en yumuşak yerinden, sertliğe olan düşkünlüğünden vuruyor

Geçenlerde yazdığım JOB FOR A COWBOY yazısında yeni albümleri “Moon Healer”ın belki biraz daha akılda kalıcı olabileceğini, ancak albümün barındırdığı çeşitlilik ve görkemli müzikal yaklaşımdan dolayı bunu negatif bir unsur olarak belirtmek istemediğimden bahsetmiştim. Esasında ABORTED’ın müziği de genel olarak akılda kalıcı, unutulmaz hitlerle dolu bir müzik değildir. Bazen sadece sertliğin arkasına saklandığı da olur ama bunu öylesine tavizsiz yapar ki bir yerden sonra bu acımasızlık size yeter hâle gelebilir.

4. Adrenalin seviyesi artan dinleyici ABORTED karşısında kaderine razı oluyor

Elbette ki dümdüz, özelliksiz bir sertliğe prim verecek insanlar değiliz; ABORTED ve türevlerini dinliyorsak çoğumuz tecrübeli dinleyicilerizdir. Ama ABORTED bu sertlik/acımasızlık formülünü genelde iyi dengelemeyi başaran ve kendini beğendiren bir grup. Müzik müthiş yenilikler veya orijinal fikirler sunmasa bile sırf bu şiddet pornosundan dolayı olan bitene çaresizce en ön koltuktan tanık olmanın da ayrı bir zevki var diye düşünüyorum.

Sonuç:

Günümüzde yaklaşık 6.600 civarı Afrika yaban köpeği kalmış durumda. Hayvanları çok seven bir insan olarak bu cümleyi yazmak bile içimi acıtıyor ve dünyadaki hayvanların teker teker neslinin tükenmesi karşısındaki çaresiz kalınmasına dünyada olan pek çok şeyden çok daha fazla üzülüyorum. ABORTED işte bu noktada yazının konusu olan yaban köpeği metaforundan uzaklaşıyor. ABORTED, lideri ve kurucusu vokalist Sven de Caluwé’ün aşırı çalışkan bir insan oluşu sayesinde bunca yıldır metal dünyasına hayvanlık katmayı, sürekli güncel kalmayı sürdürüyor ve bir yere gitmeye hiç niyeti olmadığını da gösteriyor. “Vault of Horrors” ABORTED’ın alışık olunan seviyesini koruyan, mesela “Hellbound”ın ortalarındaki CATTLE DECAPITATION’vari vokaller gibi bazı yenilikler sunmayı ihmal etmeyen, tam anlamıyla can pazarı gibi bir albüm. O yüzden ABORTED gibi çalışkan, inatçı, hiç vazgeçmeyen gruplara sahip çıkalım, müziklerini dinleyelim, konserlerine gidelim, şahsımın bu yazıyı yazarken yaptığı gibi tişörtlerini giyelim, onları koruyalım.

Nesli tükenmekte olan hayvanları avlayanların da ta amına koyayım.