Yaptığınız müziğin sizden daha dominant başka bir gruba benzemesi, hatta aynı tornadan çıkmış havası vermesi genelde çok da olumlu bir durum olarak görülmeyebilir. Sonuçta ortada orijinallik adına bir sıkıntı olduğu düşünülebilir, başka birisinin bulduğu fikirler üzerinden hareket ettiğiniz öne sürülebilir.

Peki ya zamanında “THE FACELESS’tan fazla THE FACELESS’çı olmak” diye başlık attığım bir albüme 8/10 vermiş olmama ne demeli? Bu benzerlikten dolayı ilgili albümün belli bir notu asla geçememesi gerektiği mi düşünülmeli, yoksa o minvalde mükemmel iş yaptığı takdirde çok yüksek notlar alması da makul ve kabul edilebilir mi görülmeli?

THE ZENITH PASSAGE’ın gerçekten de çok büyük THE FACELESS worship’e imza attığı 2016 çıkışlı ilk albümü “Solipsist”ten bahsediyorum. “Solipsist”, benim worship kafasıyla yapılmış tüm metal albümleri arasında dinlediğim en başarılı albümlerden biriydi ve neredeyse size THE FACELESS öykünmesini unutturacak kadar üst düzey işler barındırıyordu. Grubun o albümde yaptıklarını, sonrasında çıkan 8 farklı grubun albüm incelemesinde referans olarak kullanmış olmam, sanırım o albümün değerine dair bir fikir verecektir.

Kendisi de bir dönem THE FACELESS’ta gitar çalan ancak Micheal Keene’in kendini iyice deli deli yapmasının ardından THE FACELESS’tan ayrılan Justin McKinney’nin grubu olan THE ZENITH PASSAGE, geçtiğimiz 2 yılda kadrosunu tamamen yenilemiş ve THE FACELESS’ın efsane ilk iki albümü “Akeldama” ile “Planetary Duality”de bas çalan Brandon Giffin ile yine o iki albümde vokal yapan Derek Rydquist’i THE ZENITH PASSAGE kadrosuna katmıştı.

THE FACELESS’ın bence epey büyük hayal kırıklığı olan 6 yıl önce son albümü “In Becoming a Ghost”u da düşününce, esasında THE FACELESS seven herkesin şu anda direkt olarak THE FACELESS’tan THE ZENITH PASSAGE’a taşınması son derece mantıklı olacaktır. Zira THE ZENITH PASSAGE şu anda özbeöz, has THE FACELESS’ı, yani “Planetary Duality”deki THE FACELESS’ın bir devamını yapıyor ve an itibarıyla THE FACELESS’tan daha iyi bir THE FACELESS sunuyor.

“Datalysium”a bakınca “Solipsist”teki kafanın birtakım farklı dokunuşlarla şekillendiği yeni bir THE ZENITH PASSAGE albümü görüyoruz. Modern teknik death metal adına yapılması gereken her şey, yaratıcı rifler, görece kompleks şarkı yapıları, tertemiz bir prodüksiyon ve elbette ki çok üst düzey müzisyenlik. THE FACELESS’ın da özellikle “Akeldama”da CYNIC’ten aldığı ilhamlar düşünüldüğünde, “Datalysium”da da belirli noktalarda CYNIC tatları görebiliyoruz. Ancak nasıl oluyorsa oluyor ve McKinney bunu aklınıza sürekli bir worship’lik veya klonluk muhabbeti gelecekmiş şekilde yapmıyor. Misal “Deletion Cult”ta tıpkı ilk albümdekine benzer NECROPHAGIST dokunuşları da var ama bunlar bir şekilde çok takdir edilesi ve pragmatik şekilde sunuluyorlar. Böylece de albümü dinlerken bu dış etkenlere takılmadan THE ZENITH PASSAGE’ın hayvanlıklarına odaklanabiliyorsunuz.

Teknik death metalin modern ancak gerçekten üst düzey ve güçlü bir sürümünü dinlemek isterseniz, en önemlisi de ilk iki THE FACELESS albümünü seviyorsanız “Datalysium”da çok fazla şey bulabilirsiniz. Bence THE FACELESS’ın “Planetary Duality”si 2000 sonrasının en önemli teknik death metal albümlerinden biriydi ve THE ZENITH PASSAGE da “Solipsist”in ardından “Datalysium”la da o yoldan ilerleyerek son derece çekici, sürükleyici ve tatmin edici bir işe imza atmış. Umarım çok fazla ilham aldıkları prime THE FACELESS’ın üretkenlik tarafından da etkilenmezler ve üçüncü albüm için bizi bir 7 sene daha bekletmezler.