Finlandiya’nın müzik dünyasına kazandırdığı nice güzellik arasından en değerlilerden biri şüphesiz ki black metalin özellikle bu tarafını icra eden gruplar.

Nedir “black metalin bu tarafı?”

SARGEIST, HORNA, SATANIC WARMASTER, GOATMOON gibi 90’ların ortaları ile 2000’lerin başlarında kurulan bu taraftaki gruplar, black metali son derece şeytani bir alt metinle icra etmelerine rağmen müziklerinde yerleşik bir kedere ve bir miktar da pastoral dokunuşa yer veriyorlar.

Onları dinlerken o satanist temayı, atmosferi alıyorsunuz ancak militan düzeyde, terörizm boyutunda bir şiddete de maruz kalmıyorsunuz. Elbette o türlüsüne de bayılıyoruz, çoluğumuza çocuğumuza öğretiyoruz ancak özellikle Finlandiya’dan çıkan ve sonradan SARKRISTA’dan tutun da HUMAN SERPENT’a, SPECTRAL WOUND’a kadar uzanan geniş bir grup yelpazesine ilham veren bu anlayış black metalin en değerli yansımalarından biri olarak karşımızda duruyor.

8 yıldır yolunu gözlediğimiz yeni SATANIC WARMASTER albümü her zamanki gibi tek adam Werwolf’un elinden çıkan ve konuk müzisyenlerle canlanan bir yapıt. İlk kez bir SATANIC SLAUGHTER albümünde yer alan Grond adlı arkadaşın davullarından mesul olduğu “Aamongandr”da, bir önceki albümde sırasıyla gitar ve bas çalan Nattravn ile Necroterror’ı tekrardan görme fırsatı yakalıyoruz.

Albümdeki en ilginç konuksa ilk kez bir SATANIC WARMASTER albümünde yer alan ve “Aamongandr”ın klavyelerini üstlenen FINNTROLL/MOONSORROW insanı Henri Sorvali.

“Aamongandr”da SATANIC WARMASTER’ı alışık olduğumuz black metal karakteriyle görüyoruz. Yukarıda bahsettiğim keder tarafının SARGEIST kadar baskın olmadığı ve Werwolf’un ilk üç albümde yer alıp sonradan ayrıldığı HORNA’ya daha yakın duran bir black metal mizacı olan albümde (“Darkness… Triumphator” buna en iyi örnek olabilir) yine o terörist black metal duruşundan ziyade yeri gelince coşkulu yeri gelince BURZUM monotonluğuna yaklaşan anlar var. Kapanış şarkısı “Barbas X Aamon” da bunların en bariz olanı. Özellikle Sorvali’nin klavyelerinin epey bir derinlik kattığı şarkılar, Werwolf’un vokali ve katmanlı rifleriyle “black metal tam olarak budur” denecek düzeyde bilindik ancak bir o kadar da sevilesi ve pamuklara sarılası bir akıcılıkla ilerliyor.

Kapağında MANOWAR da dâhil bir sürü önemli grubun kapaklarından sorumlu olan ve geçen sene kaybettiğimiz emektar çizer Ken Kelly imzası taşıyan “Aamongandr”, bu 8 senelik bekleyişi sona erdiren ve bir 8 sene daha olmasa da bize uzun süre yetecek kalitede şarkılar barındıran çok iyi bir albüm. Werwolf cins bir insan olduğundan nedense albümü 2023 başlarında değil, metal ortamlarının rating’i en düşün zamanı olan yılın son günlerinde çıkarmayı tercih etmiş. Kendi bilir tabii ama bunca yıl sonra keşke yeni girilen senenin ilk günlerinde çıkarsaydı da genel olarak boş geçen bu dönemin en çok konuşulan albümlerinden biri olsaydı. Elbette ki bunun bir önemi yok, hele ki black metal umursamazlığında daha da bir ehemmiyeti yok ama yine de “2022’nin son çok iyi black metal albümü” demektense “2023’ün ilk çok iyi black metal albümü” demeyi tercih ederdim.

“Aamongandr” 30 Aralık 2022’de çıktı, black metal sevenlere tavsiyem albümü geçen yılın değil, bu senenin en iyi black metal albümlerinden biri olarak görüp dinlemeden geçmemeleri. Yeni bir SATANIC WARMASTER albümü her zaman önemli bir olaydır, bu yüzden gereken hassasiyeti gösterelim. Aramızda 2 günün lafı mı olur?