Gün geçmiyor ki dünyanın x bir yerindeki birtakım sinirli gençler bu sinirlerini müzik yoluyla ifade etmesinler. Bugün konuğumuz olan grup bizlere Massachusetts’ten el sallayan HIGH COMMAND.

2016’da kurulan grubu bu albüm öncesinde duymamıştım. Albüm kapağını gördüğümde HIGH COMMAND’in epik heavy metal, epik doom metal veya bir çeşit sludge metal yapan bir grup olduğu izlenimine kapıldım. Ne var ki yanılıyordum, oh hem de ne yanılıyordum.

HIGH COMMAND thrash metal, crossover, hardcore punk ekseninde bir hareket alanı olan; POWER TRIP’ten ENFORCED’a, old-school SLAYER’dan CRO-MAGS’e, hatta seksenler KREATOR’a kadar uzanan yelpazede müzik yapan bir grup. Bunu diyerek adamların orijinal bir şey yapmadıklarını ve epey benzerinin olduğunu söylemiş olsam da bu durum “Eclipse of the Dual Moons”un epey taşaklı bir albüm olduğu gerçeğini değiştirmiyor.

Öncelikle adamlar tüm şarkılarını rifler üzerinden ilerletiyorlar ve vahşetlerini de speed metalin çığlık çığlığa karakterinden ziyade gayet leş bir death metal vokali önderliğinde sunuyorlar. Gitar ve vokalin çeşitli köpeklikleri üzerinden yükselen bu vahşet, yeterli miktarda groove ve birtakım yan dinamiklerle adrenalin dozunu artırıyor ve bu sayede HIGH COMMAND’in epey geniş bir dinleyici kitlesine hitap edebilecek karakteri ortaya çıkıyor.

Thrash metalin ve thrash metalle eklemlenen diğer türlerle farklı karakterler oluşturma yoluna giden grupların nasıl olduysa tekrardan yükselişe geçtiği son birkaç yılda çıkan albümleri düşündüğümde “Eclipse of the Dual Moons” ortalamanın üstü bir yerde konumlanıyor kanısındayım. İnanmış bir vokalist, uyumlu şekilde yardıran bir gitar ve davul ve yeterince çiğ ama bir yandan da özenli bestelerle albüm yapılması gerekenlerin büyük kısmını yaparak makul düzeyde takdiri, övgüyü hak ediyor. Bu tür albümleri ortalamanın üstüne çıkarma kıstası olan akılda kalıcılık ve kuduzluk noktasındaysa “Eclipse of the Dual Moons” bence biraz ortalama sularda yol alıyor.

Yukarıda bahsettiğim yan dinamiklerden biri, grubun yeri geldiğinde kullanmaktan çekinmediği klavyeler. En net örneği “Fortified by Bloodshed”de görülebilecek bu uygulama, saf thrash riflerinin altına bir anda farklı bir katman eklenmesini ve müziğin derinlik kazanmasını sağlıyor. Grup dozunda kullanılmazsa saçma sapan bir şeye dönüşme potansiyeli taşıyan bu olayı tam kıvamında kullanıyor ve bence zaman zaman kurulaşan dümdüz thrash metal riflerini canlandırmayı başarıyor. Benzer şekilde “Chamber of Agony” de neredeyse THE EAGLES’vari arpejli girişiyle albümün geri kalanından ayrılan başlıca parçalardan.

Sonuç olarak “Eclipse of the Dual Moons” dinlemesi epey zevkli, akıp giden bir albüm. Basındaki övgüleri düşündüğümde tam olarak beklediğim maksimum lezzeti alabildiğimi söyleyemem ancak albümün iyi olduğu, HIGH COMMAND’in sağlam bir grup olduğu da ortada. Yazıda anılan grupları seviyorsanız fazla düşünmeyin, yapıştırın.