Müziğin, sesin bir şiddet veya işkence aracı olarak kullanılması fikri tarihte ilk ne zaman ortaya atıldı bilmiyorum ama bunu öneren kişi şüphesiz ki gelecekte birtakım adamların VERMIN WOMB diye bir grup kuracağını, insanların bu müziği dinlemek için bile isteye para vereceğini tahmin edemezdi. Eğer etseydi, “sikem böyle işkence yöntemini, aramız bozuk ama kanımız değil” der bu bahsi oracıkta kapatırdı. Her ne kadar ABD’nin 11 Eylül saldırıları sonrasında Orta Doğu’da başlattığı Terörizmle Savaş (he) kapsamında işkence amacıyla dinletilen şarkılardan biri DEICIDE’ın “Fuck Your God”ı olsa da VERMIN WOMB deyince akan kanlar sel olur, şelaleler gibi gürül gürül akmaya başlar.

VERMIN WOMB, müziği geçtim, “ses” kavramının en kötü niyetli, en şiddete meyilli uygulamalarından biri olarak karşımıza çıkan ve resmen “müziğe düşman” denebilecek şiddette bir işitsel zulme imza atan bir topluluk.

Dinleyici kitlesine yönelik bu taarruzu sırasında mahşerin üç atlısını, yani black metal, death metal ve grindcore’u kullanan ABD’li grup, gerçekten ama gerçekten son derece yıpratıcı bir müzik yapıyor. Eylül ayı başında çıkan bu ikinci albümleri “Retaliation”da gürültü ile müzik arasındaki kayıp halkayı bulmak için yola çıkan VERMIN WOMB, belli ki bu arayışı yarıda kesmeyi ve “sikerler müziği de halkayı da” diyerek işi boka sardıran arkadaşlardan oluşuyor. Bu arkadaşlardan biri, hatta grubun frontman’i olan elebaşısı, aynı zamanda diğer bir korkunç grup PRIMITIVE MAN’in de frontman’i olan Ethan Lee McCarthy. VERMIN WOMB’da ELM olarak boy gösteren bu arkadaş müzik yapmak/müzikte ekstremliğin sınırlarına ulaşmak uğruna kendini nasıl harap ediyor, yıpratıyor belli değil.

On iki şarkı içeren “Retaliation”ın sadece 18 dakikanın biraz üstünde olduğunu gördüğünüzde albümdeki müziğin genel yapısına ilişkin epey bir fikir de uyanacaktır. VERMIN WOMB adından söz ettirmesini sağlayan 2016 çıkışlı ilk albümü “Decline”da 10 şarkıya yer vermiş ve bunu 23 dakikalık bir süreye yaymıştı. Şimdiyse şarkı sayısı artmış, süre azalmış. Bu da demek oluyor ki VERMIN WOMB işleri daha da vahim bir noktaya çekerek yeryüzündeki en yıpratıcı müziklerden birine imza atmış. Bu gerçekten bu mu demek bilmiyorum ama sonuçta ortada büyük bir köpeklik, devasa boyutta bir orospu çocukluğu var.

Burada kimilerinin aklına “bu da müzik mi?”, “hiçbir değeri olmayan bir gürültü bu” gibi ifadeler gelebilir ve elbette ki herkesin kendine göre bir zevki rererörö. Hayır efendim, yok öyle bir şey. Evet, bu da müzik. Evet, bu da kendi içinde değeri olan bir şey. Eğer böyle olmasaydı, misal, albümün prodüksiyonu SUMERLANDS ve ETERNAL CHAMPION’la heavy metalin en güzel örneklerini bizlere sunan Arthur Rizk tarafından yapılmazdı. Kısıtlı bir kitleye hitap ediyor mu? Evet. Ama o kısıtlı kitle belli ki bundan bir zevk alıyor, o yüzden VERMIN WOMB ve benzeri meydan okumaları, sanatsal duruşları, manifestoları gömmek de pek kimsenin haddine değil diye düşünüyorum.

Tıpkı “Retaliation” gibi yazıyı da fazla uzatmaya gerek yok. INFERNAL COIL, PISSGRAVE, HISSING, BLACK CURSE gibi onun bunun çocuğu grupları seviyorsanız, pornografik düzeyde ekstrem işitsel şiddet dendiğinde ıslanıyorsanız, VERMIN WOMB’u açın, dinleyin, sonra da ne hâliniz varsa görün.