Oğuz Sel

İlişip yapışan bir sıvıdan var olan, gelişip bilinç sahibi olduktan sonra kendini her türlü ihtiyacın üstünde görerek yeryüzündeki tüm kaynakları kendi refahı için hunharca tüketmeye başlayan insanlığın bu hızla nereye doğru gideceğini kestirmek hiç de güç değil, ne dersiniz? Yalnızca 200 yılda 6 katına çıkan dünya nüfusu, yiyecek ve su kaynaklarının yetersizliği, fosil yakıt kullanımının hız kesmeden sürmesi, havayı ve suyu kullanılamaz hâle getiren fabrikalar, küresel ısınmaya bağlı sorunların çok da uzak olmayan bir gelecekte kapımızı çalacak olması…

Konuyu biraz daha özele getirelim. Burnumuzun dibinde yüz binlerce ağaç, değerli madenlere ulaşma derdindeki şirketler tarafından mahvediliyor. Markete gittiğinizde bir poşet karşılığı 25 kuruş ödüyor ve hesapta, doğaya daha az zarar veriyorsunuz ama Avrupa’dan yalnızca bu yıl boyunca ithal ettiğimiz plastik 49 bin tonun üzerinde ve Avrupa’nın çöplüğü olma yolunda hızla ilerliyoruz. Birilerinin refahı ve zenginliği, doğadan daha önemli olmayı sürdürüyor kısacası. Yoksa bu Antroposen’in, İnsan Çağı’nın bir sonucu mu?

İnsanlığın kendi kendisini imha etmesini konu edinen bir black metal grubunun “Anthropozän” şeklinde bir EP çıkarması ve bunu, kısa süre önce üzerine bir şeyler anlattığım “So fallen alle Tempel” albümünden sonra yapması gayet manidar. Aara’yı dört ay önceki kritikten hatırlarsınız. İsviçreli, temiz kalpli, dedikleri kısa süre sonra gerçekleşen çocuklardan oluşan bir black metal grubu. Muhtemelen, ilk albümlerinden sonra aldıkları geri bildirimlerin iyi olması neticesinde arayı çok soğutmadan eldeki materyalleri kullanmaya/kaydetmeye gayret eden ve artık iki kişi olan Aara, müzikal kimliğini önceki albümle neredeyse aynı seviyede tutuyor. Yapımda, koral vokallerin yokluğu dışında pek bir değişiklik gözlemlemedim; shriek’ler yerli yerinde, melodik rifler yine havada uçuşuyor ve “Anthropozän” EP’si, yaklaşık 11 dakika gibi bir sürede vermek istediğini verip sizi, 11 dakikalık yeni bir döngüye hazırlıyor.

İnsanoğlunun sonunun yaklaştığını ilan edercesine yıkıcı olan vokaller ise benim favorim bu EP’de. Kimilerine yavan ya da yetersiz gelse de yapım için seçilen sound fena değil. Birbirine ekli şekilde sunulan iki ayrı parçadan oluşan ancak kendi içinde bütünlük arz eden eserin duygusal manada inişli çıkışlı olduğunu belirtmeliyim. Şarkıların seyrine göre gitarlardan dökülen hüzünlü melodiler de işitilebiliyor, bilinçli olarak yapılmış tekrara dayalı kısımlar da.

Bunlara ek olarak Aara adına da birtakım iyi gelişmeler yaşanmış ve ekip Debemur Morti Productions ile çalışmaya başlamış. Akhlys, Behexen, bu ayın sonunda yeni albümünü çıkaracak olan Crimson Moon, buralarda adını sıklıkla andığımız Sühnopfer ve daha nice grup, aynı şirketin çatısı altında. Bir diğer güzel haber de grubun ikinci albüm için kayıtlara başlamış olması. Çizgisini bozmadan aynı yıl iki iyice eser verebilen Aara’nın, Blut Aus Nord ve Yeruselem’in katkıda bulunacağı ikinci uzunçalarını merakla beklememek için benim açımdan hiçbir neden yok.

Adım adım kendi sonunu getiren insanlığın ürettiği en değerli şeylerden biri olan müziği kucaklamaya devam edin ve black metalle aranız varsa, yaklaşık 11 dakikanızı bu yapıma ayırın. Belki EP’nin 1:36’sında başlayan melodi sizi de yakalayabilir.