Oğuz Sel

Arkadaşlarımın bilgisayarları, hatta CD yazıcıları olduğu zamanlar, Türkiye’yi kasıp kavuran VCD fırtınasının içinde bulmuştum kendimi. Pek çok ünlü gazetenin verdiği filmleri, sanki izleyecekmişim gibi toplayıp kendimce film arşivi bile yapmıştım. Bu aletlerinin bazılarının mp3 de çalabildiğini öğrendiğimdeyse, harçlığımın önemli bir kısmını gömerek aldığım boş CD’leri onlara vermiştim, mp3 CD’leri hazırlamaları için.

“Hangi grupları istersin?” diye sorduklarındaysa, “Doldur, fark etmez..” diyecek kadar değişik müziklere açtım. O zamanlar göya ÖSS’ye hazırlanırken “fon müziği” olarak çaldığım parçalar arasından büyük kısmını, tarzları hoşuma gitmediği için öylesine dinliyordum; ta kimüzikal olarak çarpılmama neden Sacramentum’un tınılarını işitene kadar… “The Coming of Chaos” albümüyle tanımıştım onları. En iyi albümleri de o olmalıydı; o kadar canlı, o kadar melodikti ki, bu albümü kariyerleri boyunca herhalde aşamamışlardı diye kendimi inandırmıştım. Aradan uzun yıllar geçti, müzikal zevklerim değişime uğrasa da beni bu yola sevk eden grupların diğer albümlerini de bir şekilde dinlemeden yoluma devam etmek istemedim ve “Far Away from the Sun”ı bir şekilde bulup çalma listeme ekledim.

Melodik black metal türünü geliştirmek adına atılan ciddi ve kararlı adımların yılları olan 1990’ların ortalarında kaydedilen albüm, iç içe geçmiş parçaların birleştirilmesiyle ortaya çıkmış yapımlardan biri. Etkili ve vurucu melodi bulma konusunda herhangi bir sıkıntı yaşamadıklarını albüm boyunca gösteren Sacramentum; çift gitarları, tok davul tonlarını, yırtıcı vokalleri bir araya getirip bu tarz müzikler içinde kolay kolay rastlanmayacak bir atmosfer oluşturmayı başarmış.

Sacramentum’dan başka grupta duyma ihtimaliniz olmayan riflerle zenginleştirilen ve benzersiz hale getirilen yapımdaki en dikkat çekici etmen, şarkıların değişken yapıları ve giriş, gelişme, sonuç sisteminden bağımsız şekilde yazılmış olmaları. Zira parçaların ne ara başlayıp ne ara bittiğini ilk birkaç dinlemede anlamanız mümkün olmayabilir. Değişkenliği tekdüzelikten kurtaracak kadar çeşitlilik sunan melodiler, kendilerini kimi zaman azman kazımalarla kimi zamansa durgun ya da orta tempolu davullara eşlik ederken buluyorlar.

Gaza getirme konusunda başarılı olduğu kadar, derin derin düşünüp uzaklara dalmanıza da ortam hazırlayan eser, türün mekaniklerinin belki de temellerinin atıldığı albümlerden biri olarak sayılabilir. Çıktığı yıl itibariyle benzerlerine pek de rastlanmayan çılgınlıklara imza atarak gayet enteresan denemelerde bulunan şarkılarla donatılan “Far Away from the Sun”, başarısını, aradan 20 sene geçtikten sonra bile kendini keyifle dinletebilmesiyle gösteriyor.

1990’lı yıllarda prodüksiyon açısından hatalı veya başka noktalarında sıkıntı olan albümlerin aksine, ses mühendisi ve mastering koltuğunda Dan Swanö’nün oturmasıyla mükemmeliğini ilan eden yapım, black metal’in bazı öncülerinden öğrenilen elementlerin de başarıyla uygulandığı eserler arasında yer alıyor.

Güzel melodi yazımı, iyi müzisyenlik, bir miktar ses efekti ve buz gibi bir atmosferle sizleri karanlıklar girdabına sürükleyecek albümü dinlerken kendinizi ilk dönem Dissection albümleri içinde gibi hissedebilirsiniz. Ve sanırım bu da, “Far Away from the Sun”ı dinlemeniz için iyi bir sebep olabilir.