Her ne kadar bu seneki brutal teknik death metal ihtiyacımın büyük kısmı WORMED tarafından karşılanmış olsa da, tür adına başarılı çalışmalar elbette ki her zaman kabulüm. Sevmeyene hiçbir şey ifade etmeyen ve büyük oranda aynı gelen bu tür, seven içinse adeta bir yaşam enerjisi niteliğinde.

Bugün konu ettiğimiz grup, 15 yıl önce kurulan ve bahsetmekte olduğum “Ephemeral”la birlikte üç albüme imza atmış olan ABD’li INHERIT DISEASE. Grup çok net, lafı dolandırmayan bir brutal death metal yapıyor. Önceki iki albümü gibi “Ephemeral”ı da Unique Leader’dan çıkaran INHERIT DISEASE, bunun hemen sonrasında, grubun davulcusu Dan Osborn’un kurduğu ve son yıllarda tür adına önemli ve ümit vadeden grupları bünyesine katan New Standart Elite’i geçti. İlk olarak DISENTOMB ile tanıdığım NSE, şu anda başta GORGASM ve DISENTOMB olmak üzere, ABD ve elbette ki Endonezya çıkışlı pek çok gruba ev sahipliği yapıyor.

“Ephemeral”; brutal death metalin pek çok gerekliliğini yerine getiren, yeterli düzeyde varyasyon barındıran, iyi icra edilmiş bir albüm. Prodüksiyon, albümde yansıtılan futuristik tema düşünüldüğünde bir kuru kalsa da, her unsurun ayrı ayrı yansıttığı çirkinlik bir araya geldiğinde, gönül telimizi titreten bütünlüklü bir brutallik peydahlanıyor. INHERIT DISEASE’in güçlü olduğu alanlardan biri, riflerinin yaratıcılığı. Slam riflerinin arasına giren SUFFOCATION beslemeli cerrahi incelikte rifler, arada DYING FETUS’un kısmen melodik taramalarını anımsatan taramalı bodos bölümler, “Ephemeral”ı baştan sona donatıyorlar.

Brutal death metal söz konusu olduğunda zaten önemli bir kavram olsa da, trampet tonu metalin geneli adına da hayli alengirli bir konu. Sadece trampet tonu bir albümün dinlenilirliğini tek başına etklileyebiliyor, dinleyici tercihlerine yön verebiliyor. Brutal death metal özelinde, bu konuda daha bir önemli tabii. Bazısına aşırı çiğ, teneke gelen bir ton, bir diğeri için o albümün en çekici özelliklerinden biri olabiliyor. Bu minvalde, “Ephemeral”ın parlayan isimlerinden biri, muhakkak ki davulcu Dan Osborn. Grubun yansıttığı brutal gücün hatırı sayılır bir kısmından, Osborn’un el ve ayak bilekleri sorumlu. Kazım kazım kazıyan gitar ve basın gerektiği gibi vurgulanması konusunda Osborn iyi bir iş çıkarmış. Bunda çiğ ve adeta ilkellik kusan trampet sound’unun da payı büyük.

Gitarlar; az önce de bahsettiğim gibi SUFFOCATION yırtıcılığını ve süper bir çocukluk geçirmemiş olmanın ekmeklerini net şekilde yansıtıyorlar. Sırtlarını chıg chug’a dayamıyor olmaları ve müziğin bir anda ağırlaşıp breakdown’lara ve sulandırılmış slam işlerine girmemesi de benim adıma bir artı.

Trampet tonu dedik, slam/breakdown kullanımı dedik, o zaman brutal death metalin diğer bir alengirli noktasından da bahsetmeden geçmeyelim. Aslına bakarsanız geçmemiz de mümkün değil, zira grubun karakteri ve sound’u açısından son derece etkin rol oynayan bir şeyden bahsetmemiz gerekiyor, o da elbette ki vokaller.

Vokalist Obie Flett, “Ephemeral”da boydan boya ultra guttural vokal performansı sunuyor. Çok büyük ölçüde tekdüze devam eden vokal karakteri, pig squeal’lara, shriek’lere falan hiç girmiyor ve 39 dakika boyunca tek kelimesi anlaşılmayan bir gırtlak yırtılması sunuyor. Bu durum, eğer bu tarz vokallerden hoşlanmıyorsanız ve bir yerden sonra vokalden başka bir şeye dikkat edemez hâle geliyorsanız sizin için albümün değerini epey düşürebilir, hatta katlanılamaz olabilir. Ancak türün dinamikleri düşünüldüğünde, Obie’nin sağlam bir iş çıkardığını söyleyebiliriz. Yine de grubun müziği değişken vokal tekniklerine çok açık ve bence biraz varyasyon, INHERIT DISEASE’in kimliğine güç katabilir.

Konu brutal death metal olduğunda, eğer bir albümü dinledikten sonra kafamın içinde sürekli blast beat’ler dönüyorsa, durduk yere dişlerimi hafifçe birbirine vurarak blast beat’ler çalıyorsam, o albüm bana gereken BDM yakıtını sağlamış demektir. “Ephemeral” bunu başaran bir albüm. Yazıda adı geçen grupları, ek olarak da DEFEATED SANITY, DEEDS OF FLESH gibi öküz çocuklarını seviyorsanız ve INHERIT DISEASE’i de henüz duymadıysanız, fırsat bu fırsat.