AT THE GATES’in “Slaughter of the Soul” ve öncesinde yaptıkları, “müzikal gelişim” kavramının ibretlik bir örneğidir diye düşünüyorum. “The Red in the Sky is Ours“, “With Fear I Kiss the Burning Darkness”, “Terminal Spirit Disease” ve “Slaughter of the Soul”, gerçtekten de son derece net bir gelişimi, tecrübe artışını simgeliyorlar.

İlk albümdeki denemeler, şu an bahsettiğimiz albüme geldiğimizde yine kendilerini gösteriyorlar, ancak bu sefer daha oturaklı şarkı yapıları ve daha kendinden emin bir AT THE GATES duruyor karşımızda. IN FLAMES ve DARK TRANQUILLITY’ye oranla melodik death metalin daha hoyrat, daha çirkin tarafını sergileyen AT THE GATES, “With Fear I Kiss the Burning Darkness”ta belli ki “olgunlaşıyoruz” mesajı vermek istemiş ve bestelere, şarkı trafiklerine daha fazla özen göstermiş. Sonradan daha kompakt (“Slaughter of the Soul”) bir şekle bürünecek olan müziklerini, ilk albümde olduğu gibi bu albümde de biraz olduğundan daha fazla gibi göstermek isteseler de, dönem düşünüldüğünde bunları birer başarı nişanesi olarak değerlendirmemek hadsizlik olur.

1993 yılında piyasaya sürülen albüm, grubun bugün bile konserlerde çaldığı bazı şarkıları barındırmasının yanı sıra, sonrasında gelecek pek gruba da ilham kaynağı olma vazifesini, o zamandan bakınca farkında olmadan, bugünden bakınca ise başarıyla üstleniyor. AT THE GATES denince akla gelen neredeyse her şey, öyle ya da böyle, “With Fear I Kiss the Burning Darkness”ta belli dozlarda yerini almış ve sonradan gelecek ve grubun metal tarihine geçmesini sağlayacak başyaptının ayak seslerini oluşturmaya başlamış bile.

Albüme baktığımızda, ilk albümden daha güçlü bir kayıt, daha oturaklı bir sound ve daha üstün bir müzisyenlik görüyoruz. Tompa’nın hâlâ amatör duran ama AT THE GATES’i AT THE GATES yapan o çatallı, ızdırap kumkuması sesi, daha gelişkin gitar işçiliği ve daha cesur davul kullanımıyla, “With Fear I Kiss the Burning Darkness” çıktığı zaman ve şu an için önemli bir albüm. Raped by the Light of Christ, Non-Divine, The Burning Darkness, Ever-Opening Flower gibi tatlılıkların yanı sıra, Primal Breath gibi 7 dakikalık daha deneysel işler de ihtiva eden albüm, grubun inovatif yanını ayan beyan ortaya koymakla kalmıyor, o dönemde AT THE GATES’e benzer müzik yapan pek çok grubun kurulmasına da vesile oluyordu.

1992, 1993, 1994 ve 1995′te çıkardığı 4 albümle melodik death metalin kitabını yazan grupların başında gelen AT THE GATES’in bu aşırı üretken 4 yıl içindeki gelişim grafiği, gerçekten de fazla gruba nasip olmayacak türde bir şey. Her albümde üstüne koymak, tecrübe kazandığını bu denli hissettirmek, ciddi anlamda müthiş bir şey ve “With Fear I Kiss the Burning Darkness” da bu 4′lü içindeki görevini tam anlamıyla yerine getiriyor.

Son bir not olarak, bu kritikle birlikte AT THE GATES’in tüm albümlerini siteye kazandırmış oluyoruz. 8 Ocak’taki AT THE GATES konserine özel olarak yaptığımız bu 2 albümlük eskilere gitme fırsatı, benim de AT THE GATES’i keşfettiğim zamanları tekrar hatırlamamı sağladı. 1998′de Audiogalaxy sayesinde rastgele indirdiğim şarkılardan birinin adının Blinded By Fear olması, benim onu dinlemem ve ilk notasıyla birlikte “bir gün müzik yaparsam böyle bir şey yapacağım” diye düşünmem, yıllar boyunca AT THE GATES’i durmaksızın dinleyip her şeyiyle hatmetmem, içselleştirmem, kimi zaman AT THE GATES’i sadece düşünerek bile tüylerimin ürpermesi…

8 Ocak çok güzel bir gün olacak. Müthiş bir gün olacak. 15 yıldan uzun süredir beklediğim şey nihayet gerçekleşecek.

“We are blind to the world within us, waiting to be born…”