Metalde kendi atmosferini oluşturmuş bir sürü grup var bildiğimiz gibi. Duyduğunuz anda ne dinlediğinizi anlayacağınız kadar karakteristik tını yaratmayı bilmiş pek çok önemli grup, metal dediğimiz bu cici evren içinde kendine yer buluyor.
MORBID ANGEL da bu gruplardan biri. Bu grupların en önemlilerinden, özgün tını anlamında en baştakilerden biri. Arka arkaya gelen yalnızca iki notayla bile, bir grubun MORBID ANGEL’dan etkilenmiş olduğunu, farkında olsun olmasın, en azından bir miktar MORBID ANGEL dinlemiş adamlardan kurulu olduğunu anlayabiliyoruz.
MORBID ANGEL’ın atmosferini çeşitli olumsuz sıfatlar kullanarak anlatmanın beyhude olduğuna inanıyorum. Yok efendim lanetlidir, uğursuzdur; bunlar malûm şeyler. Bunlar, duyulmadan, MORBID ANGEL özümsenmeden tam olarak kavranamayacak, tahmin edilemeyecek şeyler.
“Domination”, grubun David Vincent’lı son, Erik Rutan’lı ilk albümü. MORBID ANGEL’ı az çok bilen bir avuç insanla konuştuğunuzda muhtemelen göreceğiniz gibi, “Domination” MORBID ANGEL sevenlerini ve grubu yorumlayanları ikiye, üçe bölmüş bir albüm. Hem 9-10/10, hem de 4-5/10 notlu yazılar görmenizin olası olduğu albüm, MORBID ANGEL’ın daha piyasa bir düzleme çıkmak adına sound’unu daha bir “moderen” yaptığı, albümdeki pek çok ayrıntıda eskiye oranla daha dikkat çekme amacı güttüğünü belli ettiği bir iş olarak karşımıza çıkıyor.
Öncelikle, “Covenant”ta karşılaşılan tempo ağırlaştırmanın devam ettiği, hem de birtakım başka yeniliklerle devam ettiği “Domination”da Vincent’ın dört albümlük ilk dönem MORBID ANGEL macerasının en özelliksiz, hatta zaman zaman gereksiz tatlarla dolu vokal performansı var. Kullanılan efektler ve Vincent genel vokal tekniği tercihi açısından vokal, albümün öne çıkmayan kısımları arasında başı çekiyor. Zevktir, özneldir; “Hadi lan” demeyin, ayağınızı kaydırırım, yolunuza taşlar koyarım.
“Domination”ın eskiye oranla en büyük farklılığı, hatta belki de daha çok kişiye ulaşma amacının bir göstergesi, albümün önceki MORBID ANGEL albümlerinde görülen Satanist konulara, okült tatlara hiç girmiyor oluşu. “Covenant”ın baştan sona bu konular üzerine kurulu olduğu düşünüldüğünde, grubun bu tercihinde şirketsel bir etki olmuş olması da hayli olası. Ayrıntısını bilen eteğindeki taşları aşağılara bir yere döksün.
Şimdi, şöyle ki; MORBID ANGEL’a sonsuz saygı besleyen bir kişi olsam da, “Domination” sonrasını fazlaca detaylı bilen bir insan değildim. Albümleri dinlemişliğim vardı elbet, ancak ya “Domination”ı dinledikten sonra akabinde geleceklere dair isteksizlik, ya da genel bir tembellikten, E harfi ve devamındaki MORBID ANGEL albümlerine son bir buçuk-iki aya dek gereken önemi vermemiştim. Lâkin Exorsexist’in “Covenant” kritiği ve “Illud Divinum Insanus“un gazı, gruba dair boşluklarımı doldurma ihtiyacı yaratmış olacak ki son iki aydır MORBID ANGEL’dan başka çok az şey dinlediğimi söyleyebilirim. Hâlâ grubu yıllardır düzenli olarak dinleyen biri kadar etkin olmayabilirim, ancak “Domination” sonrasındaki boşladığım albümleri son haftalarda en az yirmişer kez dinlemiş bir insan olarak sıralamam, ilk üç albümü ayrı tutarsam; “Formulas Fatal to the Flesh” > “Gateways to Annihilation” > “Domination” > “Heretic” şeklinde.
İki farklı kapağı bulunan albümün derinine inersek, “Domination” grubun diğer pek çok albümünde hissedilen o dinleyicinin üzerince çöreklenen kabus havasını yaratamıyor. “Covenant”ta veya “Formulas Fatal to the Flesh”te hissedilen o ağına alıp sarıp sarmaladığı avına ağır adımlarla ilerleyen dev örümcek hissiyatı, “Domination”da biraz havada kalıyor. Vokalde görülen ve bana yer yer Max Cavalera’yı anımsatan daha “kolay alışılır” yaklaşım ve sözel anlamdaki sıradanlık da eklenince, albümün en azından ambiyans açısından öncesi ve sonraki albümlerin gerisinde kaldığını söylemek mümkün.
Vokalin efekt akıttığı Where the Slime Lives, bestesel anlamda akan giden Dawn Of The Angry ve Ceasar’s Palace’ın bazı yerleri albümdeki favori bölgelerim. Onlar haricinde de pek çok leziz grotesk tat olsa da, şahsen “Şu an MORBID ANGEL dinliyorum lan! Kaos, buhran, gelin abi ezin ruhumu” türünde denyo serzenişler yapmamı gerektirecek o kadar da fazla yer maalesef yok.
Son kelamlarda demem o ki, “Domination” öncesindeki albümlerin gerisinde olmasına rağmen grubun istese de fazla düşüremeyeceği müzikalitesini yansıtan, ancak bence “Formulas Fatal to the Flesh” ve “Gateways to Annihilation”ın gerisinde duran; bir şekilde, art niyet demesem de gerek tını, gerek de tavır açısından doğal olmayan bir haleti ruhiyeye sahip, sanki biraz fazla düşünüp planlanışmış bir albüm. Bazısına bayık gelse de grubun klasiklerinden olan Where the Slime Lives ve özellikle de ismi çok kötü olmasına rağmen kendisi taş olan Dawn Of The Angry gibi parçaları mutlaka duymanızı, ancak MORBID ANGEL’a başlamak istiyorsanız “Heretic” kadar olmasa da “Domination”ı da sonlara atmanızı öneririm.
Kadro David Vincent: Bas, vokal
Trey Azagthoth: Gitar, klavye
Erik Rutan: Kitar, klavye
Pete Sandoval: Davul
Şarkılar 01. Dominate
02. Where the Slime Live
03. Eyes to See, Ears to Hear
04. Melting
05. Nothing But Fear
06. Dawn of the Angry
07. This Means War
08. Caesar's Palace
09. Dreaming
10. Inquisition
11. Hatework
lirik konusunda çok spesifik bir neden yok aslında sadece david’in daha kişisel daha dünyevi sözler yazması. trey’in en az sevdiği hatta hiç sevmediği albüm domination’dur. hem prodüksüyon hem sözler bakımından. ayrıca trey albüm öncesinde bu albüm için sözleri yazmış hazır etmiş fakat david’in de yazdığını görünce formulas fatal to the flesh de kullanmış. domination’un iç kapağında linernote olarak yazan aynı zamanda prayer of hatred’in sözleridir.
bence çok deneysel bir albüm. deneysel olmasının yanısıra herhangi bir derinlik barındırmaması kötü tabi. örneğin hatework o yıllara göre death metal’in hiç tanık olmadığı birşey. where the slime live, nothing but fear, dawn of the angry, this means war oldukça sağlam parçalar. inquisition, Caesar’s Palace(solosu hariç) heralde en az sevdiğim parçaları. erik rutanın o dönemki yaşına bakmadan yaptığı katkı çok fazla bu albümde.
eskiden en sevmediğim albümüydü morbid angel’ın ama dikkatli dinlemeye başlayınca daha çok sevmeye başladım. morbid angel adına küçük ancak death metal adına çok büyük bir adım.
ayrıca trey’in kaballa ve numerolojiyle aşırı derecede içli dışlı olmasından dolayı söyle birşey var
d-o-m-i-n-a-t-i-o-n
4-15-13-9-14-1-20-9-15-14
d= yani alfabedeki 4. harf ve morbid angel’ın 4. albümü
4. numaraya bakarsak 9 yani albüm çıkış tarihi 9 mayıs 1993
aynı şey diğer albümlerinde de bulunuyor. bazılarında farklı yerlerde.
Bu arada ”Domination”ı Steve Tucke’ın olduğu hiçbir albümle kıyaslayamam. Başı çeken ”Blessed Are the Sick” ve ”Covenant”la kıyaslayamasakta, D. Vincent sonrası Morbid Angel albümlerini osurtur bence. Ayrıca ” Eyes to see, ears to hear”in solosunun albümün en can alıcı solosu olduğunu düşünüyorum.
bence vincentli albüm olmasınndan dolayı sonraki albümlerden önce duruyor notuda 7-8 olabilecek bir albüm o yüzden not fena değil ama albümde yinede buhranlı bir hava vardır ama death metal diyince aklıma obituary gelir bana sözler filan ölüm metali icra ediyor adamlar sonra death deicide ve hastalıklı melekler
amacım kıllık etmek değil ama popüler iskandinav metal gruplarının en vasat albümlerine bile sitedeki kritiklerde 9lar 10lar uçuşurken Morbid Angel’ın en iyi albümlerinden birine 7 puan verilmesi bana çok tuhaf geldi. bu tarz şeyleri sorgulamak olmaz sonuçta kişinin kendi tercihidir ama ne bileyim gerçekten anlam veremediğim için Lemmy’nin bildiğini kuldan saklamıyim, söyliyeyim dedim. olay bu. albüme gelisekte diğer Morbid Angel albümlerine göre daha yavaş ve sakin bir albüm ama en az Blessed Are The Sick kadar da sevdiğim bir albümdür Domination. çok gergin bir atmosferi var albümün. beni bu albüm kadar gericek tek şey Beşiktaş’ın şampiyonlar ligi finali maçına çıkması olabilir heralde…
@Rotten Angel, hahaha.harbiden cok iyi benzetme. ama 2.17deki cok daha belirgin. sarki sualtinda kayit edilmis,agzindan su baloncuklar cikiyo guguruburugurubuuru
Morbid Angel’ın en ”David Vincent” albümü. Zaten Covenant’dan sonra bu albümdeki ani değişim tamamen onu baskısıyla oldu. Morbid Angel’ın klasik konseptinden sıkılmıştı.
Bu albümden sonra, David; aynı bu albümdeki değişimi sürdürmek istedi. Trey bunu kabul etmedi. Sonra anlaşmazlık derken David gruptan çıktı. David Vincent ve istekleri grupta olmayınca, tamamen Trey’in arzuladığı daha muhafazakar ve Morbid Angel’ın karanlık havasını koruyan bir albüm geldi…. Formulas Fatal to the Flesh destanı
Eyes to see…what the others see not
Ears to hear…the voice of the elders guides
Eyes to see…and the blind; they wither away
You fools! These eyes are never for you
Yiğit ve Vilehand ile birlikte bu albüme verilen puana katılmayanlardanım. Grubun Covenant ve Altars of Madness’dan sonra en iyi üçüncü albümüdür bence.
Revocation ft Daath – Where the Slime Lives coveri bu hayatta dinlediğim en iyi ilk 3 cover’dan biri bu arada. Kaçırdıysanız bakın mutlaka.
@Erhan, ‘’ Grubun Covenant ve Altars of Madness’dan sonra en iyi üçüncü albümüdür bence.’’ en iyi midir bilmem ama benim de o iki albümden sonra favorim bu albüm.
Loading ...
lirik konusunda çok spesifik bir neden yok aslında sadece david’in daha kişisel daha dünyevi sözler yazması. trey’in en az sevdiği hatta hiç sevmediği albüm domination’dur. hem prodüksüyon hem sözler bakımından. ayrıca trey albüm öncesinde bu albüm için sözleri yazmış hazır etmiş fakat david’in de yazdığını görünce formulas fatal to the flesh de kullanmış. domination’un iç kapağında linernote olarak yazan aynı zamanda prayer of hatred’in sözleridir.
bence çok deneysel bir albüm. deneysel olmasının yanısıra herhangi bir derinlik barındırmaması kötü tabi. örneğin hatework o yıllara göre death metal’in hiç tanık olmadığı birşey. where the slime live, nothing but fear, dawn of the angry, this means war oldukça sağlam parçalar. inquisition, Caesar’s Palace(solosu hariç) heralde en az sevdiğim parçaları. erik rutanın o dönemki yaşına bakmadan yaptığı katkı çok fazla bu albümde.
eskiden en sevmediğim albümüydü morbid angel’ın ama dikkatli dinlemeye başlayınca daha çok sevmeye başladım. morbid angel adına küçük ancak death metal adına çok büyük bir adım.
ayrıca trey’in kaballa ve numerolojiyle aşırı derecede içli dışlı olmasından dolayı söyle birşey var
d-o-m-i-n-a-t-i-o-n
4-15-13-9-14-1-20-9-15-14
d= yani alfabedeki 4. harf ve morbid angel’ın 4. albümü
4. numaraya bakarsak 9 yani albüm çıkış tarihi 9 mayıs 1993
aynı şey diğer albümlerinde de bulunuyor. bazılarında farklı yerlerde.
Ne kadar çirkin bir kapak ve renk paleti !
göz görür, kulak duyar! bÜtün kıyamet bundan kopar!!!
Bu arada ”Domination”ı Steve Tucke’ın olduğu hiçbir albümle kıyaslayamam. Başı çeken ”Blessed Are the Sick” ve ”Covenant”la kıyaslayamasakta, D. Vincent sonrası Morbid Angel albümlerini osurtur bence. Ayrıca ” Eyes to see, ears to hear”in solosunun albümün en can alıcı solosu olduğunu düşünüyorum.
abi yapma!
bu albüme tapıyorum ben ya, bence 1 blessed are the sick, bu da 2. gelir.
bence vincentli albüm olmasınndan dolayı sonraki albümlerden önce duruyor notuda 7-8 olabilecek bir albüm o yüzden not fena değil ama albümde yinede buhranlı bir hava vardır ama death metal diyince aklıma obituary gelir bana sözler filan ölüm metali icra ediyor adamlar sonra death deicide ve hastalıklı melekler
bir de ben david’in bu albümdeki vokalini hep phil anselmo’nun normal konuşurkenki sesine benzetiyorum nedense. sanki nefes almayıp boğulacakmış gibi.
Kapak göz bozuyor.
amacım kıllık etmek değil ama popüler iskandinav metal gruplarının en vasat albümlerine bile sitedeki kritiklerde 9lar 10lar uçuşurken Morbid Angel’ın en iyi albümlerinden birine 7 puan verilmesi bana çok tuhaf geldi. bu tarz şeyleri sorgulamak olmaz sonuçta kişinin kendi tercihidir ama ne bileyim gerçekten anlam veremediğim için Lemmy’nin bildiğini kuldan saklamıyim, söyliyeyim dedim. olay bu. albüme gelisekte diğer Morbid Angel albümlerine göre daha yavaş ve sakin bir albüm ama en az Blessed Are The Sick kadar da sevdiğim bir albümdür Domination. çok gergin bir atmosferi var albümün. beni bu albüm kadar gericek tek şey Beşiktaş’ın şampiyonlar ligi finali maçına çıkması olabilir heralde…
bence 7 normal. ilk 2 parça zaten efsane de diğerlşeri içinde 1-2 parça dışında hit yok
psycroptic’in şöyle bir coverı varmış observant albümünde
http://www.youtube.com/watch?v=A_8_AtYNB4Q&feature=player_embedded#at=225
müzik iyi fakat vokaller gg
10.07.2011
@Exorsexist, aa duymamıştım bunu hiç. çok sağol, bakayım.
Trey’in bu kadar isteksiz ve bıkkın çaldığını hiç görmemiştim
http://www.youtube.com/watch?v=4FgZJg9KsF8&feature=player_embedded
david gırtlak kanseri olmuş gibi vokal var albümde, çok rahatsız ediyor beni.
where the slime live 1:10′da sanki David denize girmiş, su altında bağırarak kabarcıklar çıkarırmış gibi gelir bana.
@Rotten Angel, hahaha.harbiden cok iyi benzetme. ama 2.17deki cok daha belirgin. sarki sualtinda kayit edilmis,agzindan su baloncuklar cikiyo guguruburugurubuuru
Morbid Angel’ın en ”David Vincent” albümü. Zaten Covenant’dan sonra bu albümdeki ani değişim tamamen onu baskısıyla oldu. Morbid Angel’ın klasik konseptinden sıkılmıştı.
Bu albümden sonra, David; aynı bu albümdeki değişimi sürdürmek istedi. Trey bunu kabul etmedi. Sonra anlaşmazlık derken David gruptan çıktı. David Vincent ve istekleri grupta olmayınca, tamamen Trey’in arzuladığı daha muhafazakar ve Morbid Angel’ın karanlık havasını koruyan bir albüm geldi…. Formulas Fatal to the Flesh destanı
Eyes to see…what the others see not
Ears to hear…the voice of the elders guides
Eyes to see…and the blind; they wither away
You fools! These eyes are never for you
Sitede en katılmadığım puan.
Yiğit ve Vilehand ile birlikte bu albüme verilen puana katılmayanlardanım. Grubun Covenant ve Altars of Madness’dan sonra en iyi üçüncü albümüdür bence.
Revocation ft Daath – Where the Slime Lives coveri bu hayatta dinlediğim en iyi ilk 3 cover’dan biri bu arada. Kaçırdıysanız bakın mutlaka.
02.02.2024
@Erhan, ‘’ Grubun Covenant ve Altars of Madness’dan sonra en iyi üçüncü albümüdür bence.’’ en iyi midir bilmem ama benim de o iki albümden sonra favorim bu albüm.