Tarihin en çok satan, en çok dinlenen metal albümünden herkese merhaba. “…And Justice For All”un ardından “Daha en iyi albümümüzü yapmadık” diyen Lars ve dostları, MÖTLEY CRÜE’nün “Dr. Feelgood”unda yaptığı işten etkilendikleri Bob Rock’ın manda ve himayesini kabul edip, gelmiş geçmiş en ünlü metal albümünü yapacaklarının farkında olmadan işe girişmişlerdi.
“…And Justice For All”daki katıksız thrash metalin ardından, daha kolay dinlenen, radyoda çalabilecek ve bu sayede milyonlara ulaşabilecek bir albüm yapmayı seçen grup, şu dinlediğimiz müziğin en önemli klasiklerinden bazılarını bu bir saatin içine sığdırmayı başarmıştı.
Uzun yıllardır hakkında atıp tutması ve aşağılaması moda haline gelen ve gerçek metalci siteler tarafından 0 ve 1 gibi notlarla puanlandırılan albüm, insanları metal dinlemeye başlatma konusunda büyük olasılıkla gelmiş geçmiş en başarılı metal albümü olarak parlıyor. Bugün tek bir notasını duyduğumuzda “Amaaan” dediğimiz ve muhtemelen hepimizin kusarcasına dinlediği tüm o klasikler, her ne kadar artık gerçekten de çoğumuza sıkıcı gelseler de, çıktığı dönem ve sonrasındaki birkaç yılda tüm dünyayı kasıp kavurmuşlardı bildiğiniz gibi.
METALLICA, bu albümde elbette ki müzikal gelişim ayağına yumuşamadı. Tamamen planlı programlı şekilde, daha çok kişiye ulaşmak ve büyümek amacıyla yazıldığı belli olan şarkılar var “Metallica”da. Duyulduğu anda benimsenecek, metal sevmeyenlerin dahi hemen seveceği, çıkışından yirmi yıl sonra bile takip eden iki notasından hangi şarkının neresi olduğunu anlayabileceğiniz, bu düzeyde akılda kalıcı parçalar. İnsanların, bu derece akılda kalıcı parça yazmak çok kolaymışçasına küçümsediği parçalar.
“Davayı sattılar” perspektifinden bakar ve önceki METALLICA’yla kıyaslarsanız, “Metallica” daha zayıf bir albüm olarak gözükebilir. Seksenlerde fırtına gibi esen ve metal tarihinin yazıldığı albümleri yapan, size ait olan bu müziğin yaratım sürecinde büyük emeği olan bu grubun, bir anda normalde George Michael dinleyen sıra arkadaşınızca da, hatta anne babanızca da sevilir hale gelmesi, elbette ki zamanında pek çok METALLICA hayranını derin buhranlara sürüklemiştir. “Diğerleri” ile olan “farklılığınızın” ortadan kalkıp, “onlarla” aynı şeyi paylaşmaya, aynı şeyden zevk almaya başlamak, muhakkak ki bir sürü insanın canını sıkmıştır. Bu açıdan evet, “Metallica”, şu çok sevdiğimiz “davayı satma” olayının kitabının yazıldığı albümdür. “Halls of justice painted green, money talking…” diyen adam, bundan üç yıl sonra “Vouldn’t be much more from the heart, forever trusting who we are…” demeye, One’ın solosunda tapping’den tapping’e koşan adam wah pedalının hakimiyeti altına girmeye başlamıştır. Böyle düşünüldüğü zaman, sadece ve sadece tavırsal anlamda bakıldığı zaman, “Metallica” büyük “adiliktir”.
Ama diğer taraftan, albümün kendi içindeki müzikal gücünden bakıldığı zaman, bence “Metallica” taş gibi bir albümdür. Sadece birkaç yıl önce “Asla klip çekmeyeceğiz” diyen bir adamın davul çaldığı gruba, tek albüm için beş klip çektirecek kadar güçlü parçaların olduğu bir albümdür. Belki de müzik tarihinde en çok dinlenen on metal parçası arasına üç dört tane parça sokabilecek bir albümdür. Bu sebeplerden dolayı, “Metallica” çok değerli bir albümdür.
Herkesin metale başlangıç hikayesi farklıdır. Benimki, daha önceden kimi yazılarda bahsettiğim üzere dayımın arabasında arka arkaya dinlediğim Sad But True, Spirit Horse of the Cherokee ve Number of the Beast ile olmuştu. Resmen hayatımın değiştiği bir on beş dakikaydı. Ardından, ömrümde dinlediğim ilk metal albümü de işte bu albümdü. Abartısız, altı yedi ay sadece ve sadece bunu dinlemiştim. Biliyoruz ki bu hikaye sadece benim gibi birkaç kişiye özgü değil. Belki de on binlerce insan, bugün bu müziği hayatında önemli bir yere koyan pek çok müziksever, ilk kez bu albümle milli oldu. Bu anlamda hem “Metallica”nın, hem de METALLICA’nın bu müzikteki yerinin çok önemli olduğunu düşünüyorum.
Sonuç olarak, “METALLICA’nın parayı seçtiği albüm” savının arkasına sığınarak siyah albüme ortalama bir puan vermeyeceğim. Siyah albüm, sırf metal müzikle tanıştırdığı insan sayısı yüzünden bile bu müziğin en önemli albümlerinden biridir. Müzikal olarak olağanüstü olmayan anları olabilir, ancak metal tarihini değiştiren, metali hiç olmadığı kadar gün ışığına çıkaran albüm olmasından dolayı da saygıyı hak ettiğini düşünüyorum.
Kadro James Hetfield: Ritim gitar, vokal
Kirk Hammett: Solo gitar
Jason Newsted: Bas
Lars Ulrich: Davul
Şarkılar 01. Enter Sandman
02. Sad But True
03. Holier Than Thou
04. The Unforgiven
05. Wherever I May Roam
06. Don't Tread On Me
07. Through The Never
08. Nothing Else Matters
09. Of Wolf And Man
10. The God That Failed
11. My Friend Of Misery
12. The Struggle Within
Bu albüme benim de puanım 9. Aslında 10 luk bi albüm ama and justice for all un üstünde değil gene de o yüzden 9 iyidir bu albüm için. Fakat takıldığım bi nokta var ki bu albüm 9 luksa Load/ReLoad ikilisinin de en az 7 puan almaları gerktiğini düşünüyorum. Belki bu albümler “metallica” albümünün kardeşi olamazlar ama en azından o albümün çocuklarılar denebilir.
Tabii ki bu album ile kıyaslanamaz load ve reload fakat reload’a 4 veriosunuz madem buna da 6 vermeniz gerekiodu o zman çünkü aralarında o kadar büyük uçurum yok bu albumlerin.
@mezarkabul, bakış açıları farklı olabilir tabi. Bence Load 7,5′luk bi albüm, iyi bi albüm ama ReLoad “elenmiş” şarkılardan oluşan bi albüm olduğu ve neredeyse hiçbir şarkısı Metallica diskografisinde önemli bi rol üstlenmediği için öyle verdim.
ajfa gibi bi albümden sonra abileri kim dürttü, kafa nasıl redneck’e bağladı ki don’t tread on me gibi kolpa ötesi bi şarkı yazabildiler anlayamıyorum. hayatlarının bundan sonraki evresini de aynı mallıkla devam ettirdiler ya neyse…
“Daha en iyi albümümüzü yapmadık” hala yapamadınız ne yazık ki ayrıca davayı da sattınız lan. Albümden pek hazzetmesem de Metallica candır dedim, iyki varsın diyip 7 verdim onun de 4 puanı çok hoşuma giden davul tonlarından.
Ben Load’ı bu albümden biraz daha çok seviyorum.Metallica’da bazı şarkılar vasata yakın,Enter Sandman,Wherever I May Roam,My Friend Of Misery,Through The Never ve The Unforgiven dışındakileri her zaman açıp,dinlemiyorum.Tamam,çok önemli albüm,adamlara büyük başarı ve kene getirdi,Amerika gibi bir öküz ülkesinde bilmem kaç milyon satan tek metal albümü oldu,evet davul soundu da gayet güzel ama birşeyler eksik geliyor bu albümde…Bu albüme 8-8.5 desem,Load’a 9 derim.İlk dört albüm benim için çok çok ayrıdır.
Aslında bu albümün gösterdiği geçiş süreci tamamen And Justice For All’da adamların kendi sınırlarını yardırmasından dolayı olmuş.Geçenlerde bir röportajlarını okudum,detaylıca AJFA hakkında konuşuyorlardı.Hetfield ve Hammett bu albüm için Steve Vai falan dinlemişler,zira seksenler sonunda enstrumanında çok iyi olmak asıl konuymuş.Lars davul dersi almış ki belli zaten,bir daha öyle çalamadı.O davul dersleri Bob Rock kendisinden ne varsa abanmasını isteyince yalan oldu gitti. Adamlar sonuçta gayet hayvan bir albüm yaptılar, teknik sınırlarını zorladılar ama AJFA şarkılarını canlı çaldıkça fiziken onları zorladığını görüp, AC/DC’ye falan bakıyorlar, şarkıların 3-4 dakika olduğunu farkederek kendileride böyle bir değişime giriyorlarmış. Röportajda böyle diyordu. Albümün kendi dönemi içindeki önemi zaten ortada, Nirvana patlayınca ve müzik piyasası darmadağın olunca, zaten bir bir dökülen Thrash Metal gruplarının çoğu kendi Black Albumlerini yaratma yoluna gittiler, kimisi başardı, kimisi sonuna vardı falan filan… Evet, çok önemli albüm ama bence Metallica’nın en iyisi olmaktan çok uzak. Şahsende herkesin saydığı Load’ı bu albümden daha başarılı bulurum.
Hayatımda sahip olduğum ilk ve son heavy metal t-shirt’ü bu albümün kapağıydı. Muhtemelen şu anda yer silme bezi olarak işlev görüyordur annemin evinde.
Onun dışında bence notu 10′dur bu albümün. 90′ların müziğini tamamen değiştiren 2-3 kilit albümden biri 10′u hak eder.
ne kadar iyi olursa olsun, her ne kadar bundan daha çok sevdiğim albümleri mevcut olmasına rağmen bu albüme 10 vermiş olsam da açıp da dinleyesim gelmiyo. ne zaman otobüse metrobüse ya da bi toplu taşıma aracına binsem bi tane metalci (?) mevcut oluyo ve garanti bu albümü dinliyo oluyo. o yüzden soğudum bu albümden ama bunun Load u var ReLoad u var hatta St. Anger ı var. rahatça dinliyorum onları, ne de olsa kimse dinlemiyo eheh ^^
Her şarkısı hit olan dünya üzerindeki tek albüm bu heralde.
Metallica’nın Reload’a kadar her albümüne gözüm kapalı 10 veririm, Reload a 6, Garage.inc e 9 St.Anger a 7, Death Magnetic’e de 8 veririm. S&M ayrı bir dünya zaten..
“metali hiç olmadığı kadar gün ışığına çıkaran albüm olmasından dolayı da saygıyı hak ettiğini düşünüyorum.”
çok güzel bir nokta. tabi metali gün ışığına böyle bir albümle çıkarması önemli. boş şarkı yok albümde. kuduz riffler, progresif tatlar vesaire bulunmuyor ama öküz gibi müzisyenlik kafası var içinde. “müzisyenliği” hangi kıstaslara göre aldığınıza göre değişir tabi.
“para kafası olmasın o” diyecek varsa da, sadece para hırsıyla böyle miladi bir albüm çıkmaz diyorum. adamlar zamanında paragöz sıfatını bileklerinin hakkıyla almış olabilir ama müziğe bakış açıları ve yorumları tamamen kendilerine has, etkileyici ve efsunlu. imkansız olsa da açın ve nothing else matters veya the unforgiven parçalarını yazılışı bakımından dinleyin.
çok büyük bir gruptan çok çok büyük bir albüm. balyoz gibi.
@osman, Üstelik insanların Metallica’nın bu albümü çıkarmadan önce de gayet iyi para kazandığının farkında olmaması durumu çok acaip. Sanki bu albümden önce çöplükte yaşıyolardı ha.
@Blakkheim, Müziği para kazanmak için yapmaları tepki alıyor, müzik yaptıkları için para kazanmaları değil para kazanmasın diyen de yok zaten, belki sonuna kadar hakediyorlar, tartışılır, ancak şurası gerçek ki bir önceki albümde edilen laflardan (Halls of Justice Painted Green
Money Talking
Power Wolves Beset Your Door
Hear Them Stalking
Soon You’ll Please Their Appetite
They Devour
Hammer of Justice Crushes You
Overpower) sonra bu piyasalaşma hareketlerinin, para kazanma amaçlı yapılan (sözde) başyapıtların tepki alması doğal olsagerek.
zamanında deliler gibi dinliyoduk da şimdi şarkı listesine baktığım zaman midem bulandı. Sad but tr00 hatrına 7 verdim gitti. and justice for all her zaman tercihimdir.
Bob Rock’tan nefret etsem de balyoz gibi soundu var albümün, arkadaş sohbetlerinde resmen walkmani patlatan albüm diye anarız kendilerini… Ve kabul etmek zor olsa da cidden çok ama çok büyük albüm!
ha, aklıma gelmişken
cliff öldükten sonraki 2 albüm: grup ilkinde (ajfa) guns n’ roses’ın prodüktörünü deniyor, ikincisinde (black) bon jovi’nin prodüktörüyle çalışıyor. bugün geldiği nokta sizce tesadüf mü?
@Ufuk, şimdi ajfa öncesi mike clink(gn’r prodüktörü) deneniyor demişsin bunuda şimdiki hallerine yormuşsun ama gn’r o dönem alemlerin en yardıray soundlu, gürültü kirliliğindeki son nokta grubuydu. appetite’yi kaydetmiş bir prodüktör o sıra mike clink(illusion’lar yok daha ortada), hem daha sonra aynı mike clink rust in peace’e ayarı veriyor. ben bu yüzden çok merak ederim mike clink dokunuşlu ajfa’yı. hem ayrı bir tartışma konusudur da flemming rasmussen’in metallica’ya ne kattığı? bana öyle çokta etliye sütlüye karışmış gibi gelmiyor, en azından ilk dönem şarkıların demo hallerini dinleyince.
bob rock içinse evet bir kariyer seçimidir denebilir ancak bu seçimin sonucuda ortada. daha ne denebilir ki, millet “bozdular” dinlemem diye takılırken onlar hala heavy metalin en büyük virüsü, heryere paketliyolar bu müziği.
@ihsan, mike clink dokunuşu ajfa’da zaten var :) bak burada dyers eve ile shortest straw’un davul kayıtları var. biri mike clink döneminde yapılmış, diğeri rasmussen. farkını anlaman çok zor olmayacak.
dyers eve’in daha büyük yankısı bol bir odada kaydedildiği belli. shortest straw’da daha bir küçük stüdyo tadı var. prodüktörler soundundan memnun olmayan gruplara o tür değişiklikler yapmalarını tavsiye ediyorlar.
bir keresinde gene hoglan’ın röportajında okumuştum. fırsatını yakalayıp roy thomas baker’la (queen’in prodüktörü) muhabbet etmiş. “ne yaparsam yapayım bir türlü roger taylor’ın davul soundunu alamıyorum, bu işin sırrı nedir?” diyor. roy da “büyük tomlar kullan ve çalabildiğin kadar büyük bir yerde kayıt yap, paran varsa git forum’da ( http://en.wikipedia.org/wiki/The_Forum_(Inglewood,_California) ) çal” diyor :)
bu arada aklı karışan arkadaşlar için başlığa bir atıfta bulunayım. metallica-metallica’dan global olarak daha ünlü back in black, led zeppelin 4, queen greatest hits ve appetite for destruction gibi albümler var ama bu saydığım grupların elemanları verdikleri röportajda müziklerini metal değil rock n’ roll olarak tanımlamış. tony iommi ve joe elliott da aynı şekilde. tony iommi sanırım heavy rock tanımını kullanmıştı. o yüzden başlık doğru. aklınızda soru işareti kalmasın.
türkiye’yi merak edenler için. metallica-metallica 300 bin satmıştı. diğer rock gruplarının (beatles ve elvis dahil) satış olarak esamesi okunmuyor ama bu ülkede zamanında mustafa topaloğlu oy oy emine de 5 milyon sattı(tüm zamanların türkiye rekoru bu), o yüzden bizim gibi garip satın alma alışkanlıkları olan ülkeleri istisna olarak kabul etmek lazım.
bu albüm benim içinde önemlidir. mihenk taşıdır adeta,ama tersten…
and justice’den sonra yıllarca bekleyip de aldığımız bu albümden sonra hayatta herşey boktanlaştı. sadece müzik değil herşey bi 10 sene bok gibi oldu. metallica zaten bitti.
yıllarca yeni metallica albümü bekledikten sonra ilk 1-2 hafta sevmeye çalıştım bu albümü ama beceremedim. epey vasat bir albüm…tek şarkı seçemiyorum adeta.
daha sonraki metallica albümlerinde sadece load (onuda metallica diye değil de başka bir grup yapmışcasına dinlersen) müzikal olarak birşeyler verdi, gerisi yalan.
bi de her seferinde bu sazanlar “köklere dönüyoruz” tribi yaptılar ya, sonra da resmen rezalet albümler çıkardırlar. Bazen düşünüyorum yoksa master of puppets, and justice ve ride the lightning balına mı yapılmış albümlerdi diye…garaga days de iyidir ama tam albüm sayılmaz tabi.
@Ahmet Saraçoğlu, uzun yıllar once trt radyolarından bırınde dont tread on me’nın gırıs kısmından olusan bı caz sarkısına rasgelmıstım. bıldıgın aynıydı, abartmıyorum.
vakıfbank’ın 3 4 sene önce bi reklamında dont tread on me’nin giriş riffinin çalındığını görerek şaşırmıştım. adamlar zıplıyorlardı falan vakıfbankın önünde. gülmüştüm çok. bu arada burdakilerin yuzde 90′ı metal dinlemeye bu albümü çoğunlukla da sad but true’yu dinleyerek başladığına göre “bozdunuz davayı sattınız” traşlarını kesin. 9.
@Burak Canik, sürpriiz.. O riff Don’t Tread on Me değil, şarkının adı America, West Side Story müzikalindeki şarkılardan biri. Alıntı yapan da Metallica ve Vakıfbank. http://www.youtube.com/watch?v=1QS7wWzwak4
normalde onaylamayacağım bi yorum yüzünden gereksiz bir tartışmaya gidiyor başlık, o yüzden kaldırdım o konudaki mesajları. tadı kaçan olduysa kusura bakmasın.
gelmiş geçmiş en manyak ötesi ve en iyi hazırlanmış albüm paranın teknolji ile birleşince gücün ve kariyerin müzik yeteneği ve profesyonel prodüksiyonla sevişince ne olacağının en büyük göstergesi metalica bu albümle afrikadaki yerlinin kutuptaki eskimonun diline dolandı belki liseli çıtırların ve tikkylerin elinde kirlendi ruja bulandı ama o kadar sağlam ve manyak soundlu bir albümdüki insanı yavaşça kıskacına alıp sonsuza kadar esir ediyor
her şarkı başyapıt ama özellikle biri insanı kahrediyor ağustos güneşinde içilmiş 100 lük sahte rakı gibi çarpıyor adamı bu şarkı unforgiven bu şarkıyı sevmeyeni beğenmeyeni kafese koyup 1 tl ye ucube,ruhsuz,canavar diye halka çoluk çocuğa göstermek lazım ne bilim pek öle ahım şahım değil gibi vasat işte diyeni buldoglara ısırtmak lazım bizim gibi hayatı hep sıralarda sınavlarda beklemede geçmiş gelenekçi tutucu 8.sınıf bir ülkenin 62. sınıf vatandaşları gençleri olarak sakız çiğnese suç saç uzatsa suç metal dinlese suç olan bir milletin evlatları için çok şey ifade ediyor bu şarkı evet hepimiz unforgiven iz afedilmeyeniz bu günü affedilmeyenler günü olarak kabul ediyorum hayırlı uğurlu olsun
never me
never free ı doubt you unforgiveeeennnnnn
Bu albümün kritiğinde mutlaka bahsedilmesi gereken ama bahsedilmeyen bir nokta ise miksajdır.
Arkadaş bunca yıldır türlü müzik dinledim, (hepsi de iyi kayıttır) Bir bu albüm, bir de Load’dan daha kaliteli bir enstrüman kaydı yapılan müzik duymadım. Hatta abartıyorum,albümü bu denli dinlenebilir kılan en büyük etken prodüksiyondur.
Enter Sandman’deki davul tonlarına hasta olmayan, bas sesinin tam yerinde olmadığını iddia eden,daha iyi bir gitar tonu kullanılabileceğini savunan adamlar varsa lütfen şu andan itibaren metal dinlemeyi bıraksın.
Şu albüme istediğiniz eleştiriyi getirebilirsiniz ama sırf o prodüksiyon için 4′ten fazla puanı hakeder.
@Chuck Reis, o lafa da kıl oluyorum. avenged sevenfold çalıyormuş kuzenlerde. metalden zerre anlamayan bir akraba gelmiş eve. “metalika mı açtınız yine” filan demiş. yani metallica yaptığı müzik türünden bile daha çok tanınıyor. bu albüm yüzünden bu da.
Bu albüm Metallica üyelerinin birer insan olduğunu kanıtlamıştır. Zira önceki 4 albümün(garage bir albüm değil daha çok antreman maçı) aksine kusursuz değil sadece mükemmeldir.
uzun uzun yok şöyle albüm böyle albüm falan filan demeye gerek yok senin benim alinin ahmetin(naber ahmet ? ) herkesin metale başlangıç albümü işte. ilkokul gezisi sırasında servisin psikopat şöförünün açtığı kısık sesli radyoda çalan enter sandman beni bu hale getirdi kalkıp bu albüme yorum yapamam, çarpılırım.
@saklanan saman, yok öyle birşey. mesela ben st.anger albümünü ezbere bilirken (2004 yılında cdsini almıştım) black albümle alakam yoktu. sonra internette övgüler üzerine RTL, MOP edinmiştim. black albüm ondan sonra.
Bu albümde diğerlerine nazaran çok çok az dinlediğim şarkılar vardı: The God That Failed (girizgah bası artık değişmez zil sesim hehe), Holier than Thou, Don’t Tread on Me, Through the Never, The Struggle Within gibi. Arkadaş meğer neler kaçırıyormuşum ben yıllardır?! Kirk’ün enfes soloları, Jason’ın muazzam bası, ölüyü dirilten Holier than Thou’su, diriyi delirten Through the Never’ı, basa resmen aşık eden The God That Failed’i, breh breh. Tam underrated dedikleri türden bu şarkılar. Böyle şarkılarım olsa ve kimse siklemese ağzına sıçarım lan milletin asdhd
Albümdeki tüm şarkıların on nümero olduğu düşünülürse (“Of Wolf and Man” sen gelme ulan ayı klasmanında yalnız) Metallica’yı ilk dört albüm ve sonrası diye ayırmak haksızlık. İlk 5 ve sonrası olsa iyiymiş:) Lafım Load’daki “The Outlaw Torn” ve “Bleeding Me”den dışarı tabii ki.
The God That Failed’in solosunda kendini kaybeden, deliliğin dağlarında yürüyüşe çıkan bir insanım. Sanıyorum December Flower ile birlikte en çok sevdiğim gitar sololarından bir tanesi. 17-18 yıldır her dinleyişimde aklım azalıyor.
Bir albümü nasıl keşfettiğiniz, hangi psikolojilerdeyken bulaştığınız ve dönme çok önemli. Bu albümü ben 1991 yılında tıfılken keşfettim, sonraki 10 sene durmadan dinlediğim ilk 10 albümden birincisi oldu yetmedi Amerikanyadan master record denebilecek demolarla beraber ilk mixlerin de olduğu bir kasetimsi için para ve zaman harcadım. Uykusuzluk uğruna live shit vhsleri izledim, mtv takip ettim vs.. diyeceğim o ki ne olursa olsun kişi için o dönem ve psikolojisi çok önemli. Gitara, bas gitara ve davula merakımı bu albüme borçluyum. Her bir şarkısı için uğraştığım o günleri asla unutamam.
Varolanin daha softu yada radikali vardir…kill am all fanlari ride the lightning ile metallica bozdu cizgisine gecmisti…94de 90lik kasetin on yüzü the unforgiven diğer yüzü wind of changedir…ergenligime tekabül eder icimize islemistir…unforgivenin bile sozleri ne kadar gercekci ictendir…metal muzigin genis kitlelerce bilinip yayginlasmasina da hizmet etmisligi vardir…laf soylemem laf soyletmem…elbetteki kisisel yorum haktir ancak metallicanin bozmus hali bile buysa, bize dusen ceketi ilikleyip ayağa kalkip saygi durusunda bulunmaktir…
500 yıl aradan sonra, 41 yaşımda tekrar the unforgiven dinledim. zamanında bomboş aşk meşk işlerine arka plan yaptığım bu “sinirli ballad” türünün tek örneği olan şarkı şimdi bir kötü vurdu. aynısı offspring’in the kids aren’t alright’ında da olmuştu.
yaşlanmak ne olursa olsun çok boktan ve gençlik de çok güzel. with greeting and pray.
(8.27/10, Toplam oy: 449)
Loading ...
kimse yazmadan yazayım da rahat rahat başka şeyler konuşulsun; “metallica, bozmak, lars, mustaine, st.anger, detone, napster, !!1″. oh tamam.
Keşke My Friend of Misery’nin sonuna sıçmamış olsalardı. DT versiyonunu daha çok severim bu sebeple.
Bu albüme benim de puanım 9. Aslında 10 luk bi albüm ama and justice for all un üstünde değil gene de o yüzden 9 iyidir bu albüm için. Fakat takıldığım bi nokta var ki bu albüm 9 luksa Load/ReLoad ikilisinin de en az 7 puan almaları gerktiğini düşünüyorum. Belki bu albümler “metallica” albümünün kardeşi olamazlar ama en azından o albümün çocuklarılar denebilir.
Tabii ki bu album ile kıyaslanamaz load ve reload fakat reload’a 4 veriosunuz madem buna da 6 vermeniz gerekiodu o zman çünkü aralarında o kadar büyük uçurum yok bu albumlerin.
30.03.2010
@mezarkabul, klavyene sağlık abi benim diyeceklerimi aynen yazmışsın =)
30.03.2010
@mezarkabul, bakış açıları farklı olabilir tabi. Bence Load 7,5′luk bi albüm, iyi bi albüm ama ReLoad “elenmiş” şarkılardan oluşan bi albüm olduğu ve neredeyse hiçbir şarkısı Metallica diskografisinde önemli bi rol üstlenmediği için öyle verdim.
ajfa gibi bi albümden sonra abileri kim dürttü, kafa nasıl redneck’e bağladı ki don’t tread on me gibi kolpa ötesi bi şarkı yazabildiler anlayamıyorum. hayatlarının bundan sonraki evresini de aynı mallıkla devam ettirdiler ya neyse…
metallica’nın ilk 5 albümü içerisinde en kötüsü ya da en az iyi olanı diyelim hadi:)
“Daha en iyi albümümüzü yapmadık” hala yapamadınız ne yazık ki ayrıca davayı da sattınız lan. Albümden pek hazzetmesem de Metallica candır dedim, iyki varsın diyip 7 verdim onun de 4 puanı çok hoşuma giden davul tonlarından.
Ben Load’ı bu albümden biraz daha çok seviyorum.Metallica’da bazı şarkılar vasata yakın,Enter Sandman,Wherever I May Roam,My Friend Of Misery,Through The Never ve The Unforgiven dışındakileri her zaman açıp,dinlemiyorum.Tamam,çok önemli albüm,adamlara büyük başarı ve kene getirdi,Amerika gibi bir öküz ülkesinde bilmem kaç milyon satan tek metal albümü oldu,evet davul soundu da gayet güzel ama birşeyler eksik geliyor bu albümde…Bu albüme 8-8.5 desem,Load’a 9 derim.İlk dört albüm benim için çok çok ayrıdır.
Aslında bu albümün gösterdiği geçiş süreci tamamen And Justice For All’da adamların kendi sınırlarını yardırmasından dolayı olmuş.Geçenlerde bir röportajlarını okudum,detaylıca AJFA hakkında konuşuyorlardı.Hetfield ve Hammett bu albüm için Steve Vai falan dinlemişler,zira seksenler sonunda enstrumanında çok iyi olmak asıl konuymuş.Lars davul dersi almış ki belli zaten,bir daha öyle çalamadı.O davul dersleri Bob Rock kendisinden ne varsa abanmasını isteyince yalan oldu gitti. Adamlar sonuçta gayet hayvan bir albüm yaptılar, teknik sınırlarını zorladılar ama AJFA şarkılarını canlı çaldıkça fiziken onları zorladığını görüp, AC/DC’ye falan bakıyorlar, şarkıların 3-4 dakika olduğunu farkederek kendileride böyle bir değişime giriyorlarmış. Röportajda böyle diyordu. Albümün kendi dönemi içindeki önemi zaten ortada, Nirvana patlayınca ve müzik piyasası darmadağın olunca, zaten bir bir dökülen Thrash Metal gruplarının çoğu kendi Black Albumlerini yaratma yoluna gittiler, kimisi başardı, kimisi sonuna vardı falan filan… Evet, çok önemli albüm ama bence Metallica’nın en iyisi olmaktan çok uzak. Şahsende herkesin saydığı Load’ı bu albümden daha başarılı bulurum.
31.03.2010
@Ubeydullah İndiroğlu, aynen, load bu albümü döver.
Hayatımda sahip olduğum ilk ve son heavy metal t-shirt’ü bu albümün kapağıydı. Muhtemelen şu anda yer silme bezi olarak işlev görüyordur annemin evinde.
Onun dışında bence notu 10′dur bu albümün. 90′ların müziğini tamamen değiştiren 2-3 kilit albümden biri 10′u hak eder.
ne kadar iyi olursa olsun, her ne kadar bundan daha çok sevdiğim albümleri mevcut olmasına rağmen bu albüme 10 vermiş olsam da açıp da dinleyesim gelmiyo. ne zaman otobüse metrobüse ya da bi toplu taşıma aracına binsem bi tane metalci (?) mevcut oluyo ve garanti bu albümü dinliyo oluyo. o yüzden soğudum bu albümden ama bunun Load u var ReLoad u var hatta St. Anger ı var. rahatça dinliyorum onları, ne de olsa kimse dinlemiyo eheh ^^
Her şarkısı hit olan dünya üzerindeki tek albüm bu heralde.
Metallica’nın Reload’a kadar her albümüne gözüm kapalı 10 veririm, Reload a 6, Garage.inc e 9 St.Anger a 7, Death Magnetic’e de 8 veririm. S&M ayrı bir dünya zaten..
“metali hiç olmadığı kadar gün ışığına çıkaran albüm olmasından dolayı da saygıyı hak ettiğini düşünüyorum.”
çok güzel bir nokta. tabi metali gün ışığına böyle bir albümle çıkarması önemli. boş şarkı yok albümde. kuduz riffler, progresif tatlar vesaire bulunmuyor ama öküz gibi müzisyenlik kafası var içinde. “müzisyenliği” hangi kıstaslara göre aldığınıza göre değişir tabi.
“para kafası olmasın o” diyecek varsa da, sadece para hırsıyla böyle miladi bir albüm çıkmaz diyorum. adamlar zamanında paragöz sıfatını bileklerinin hakkıyla almış olabilir ama müziğe bakış açıları ve yorumları tamamen kendilerine has, etkileyici ve efsunlu. imkansız olsa da açın ve nothing else matters veya the unforgiven parçalarını yazılışı bakımından dinleyin.
çok büyük bir gruptan çok çok büyük bir albüm. balyoz gibi.
31.03.2010
@osman, Üstelik insanların Metallica’nın bu albümü çıkarmadan önce de gayet iyi para kazandığının farkında olmaması durumu çok acaip. Sanki bu albümden önce çöplükte yaşıyolardı ha.
31.03.2010
Aşırı yüzeysel bir yorum malesef :)
31.03.2010
@Blakkheim, Müziği para kazanmak için yapmaları tepki alıyor, müzik yaptıkları için para kazanmaları değil para kazanmasın diyen de yok zaten, belki sonuna kadar hakediyorlar, tartışılır, ancak şurası gerçek ki bir önceki albümde edilen laflardan (Halls of Justice Painted Green
Money Talking
Power Wolves Beset Your Door
Hear Them Stalking
Soon You’ll Please Their Appetite
They Devour
Hammer of Justice Crushes You
Overpower) sonra bu piyasalaşma hareketlerinin, para kazanma amaçlı yapılan (sözde) başyapıtların tepki alması doğal olsagerek.
zamanında deliler gibi dinliyoduk da şimdi şarkı listesine baktığım zaman midem bulandı. Sad but tr00 hatrına 7 verdim gitti. and justice for all her zaman tercihimdir.
tek diyeceğim şey: bu albüm ününü son notasına kadar hak ediyor.
“metallica çok bozdu abi yeaaaa”
http://www.youtube.com/watch?v=OBmM79YadYM
Bob Rock’tan nefret etsem de balyoz gibi soundu var albümün, arkadaş sohbetlerinde resmen walkmani patlatan albüm diye anarız kendilerini… Ve kabul etmek zor olsa da cidden çok ama çok büyük albüm!
ha, aklıma gelmişken
cliff öldükten sonraki 2 albüm: grup ilkinde (ajfa) guns n’ roses’ın prodüktörünü deniyor, ikincisinde (black) bon jovi’nin prodüktörüyle çalışıyor. bugün geldiği nokta sizce tesadüf mü?
03.04.2010
@Ufuk, şimdi ajfa öncesi mike clink(gn’r prodüktörü) deneniyor demişsin bunuda şimdiki hallerine yormuşsun ama gn’r o dönem alemlerin en yardıray soundlu, gürültü kirliliğindeki son nokta grubuydu. appetite’yi kaydetmiş bir prodüktör o sıra mike clink(illusion’lar yok daha ortada), hem daha sonra aynı mike clink rust in peace’e ayarı veriyor. ben bu yüzden çok merak ederim mike clink dokunuşlu ajfa’yı. hem ayrı bir tartışma konusudur da flemming rasmussen’in metallica’ya ne kattığı? bana öyle çokta etliye sütlüye karışmış gibi gelmiyor, en azından ilk dönem şarkıların demo hallerini dinleyince.
bob rock içinse evet bir kariyer seçimidir denebilir ancak bu seçimin sonucuda ortada. daha ne denebilir ki, millet “bozdular” dinlemem diye takılırken onlar hala heavy metalin en büyük virüsü, heryere paketliyolar bu müziği.
03.04.2010
@ihsan, mike clink dokunuşu ajfa’da zaten var :) bak burada dyers eve ile shortest straw’un davul kayıtları var. biri mike clink döneminde yapılmış, diğeri rasmussen. farkını anlaman çok zor olmayacak.
http://www.youtube.com/watch?v=QHvMaUE2qA8
http://www.youtube.com/watch?v=-x5x6wZbnnw
dyers eve’in daha büyük yankısı bol bir odada kaydedildiği belli. shortest straw’da daha bir küçük stüdyo tadı var. prodüktörler soundundan memnun olmayan gruplara o tür değişiklikler yapmalarını tavsiye ediyorlar.
bir keresinde gene hoglan’ın röportajında okumuştum. fırsatını yakalayıp roy thomas baker’la (queen’in prodüktörü) muhabbet etmiş. “ne yaparsam yapayım bir türlü roger taylor’ın davul soundunu alamıyorum, bu işin sırrı nedir?” diyor. roy da “büyük tomlar kullan ve çalabildiğin kadar büyük bir yerde kayıt yap, paran varsa git forum’da ( http://en.wikipedia.org/wiki/The_Forum_(Inglewood,_California) ) çal” diyor :)
bu arada aklı karışan arkadaşlar için başlığa bir atıfta bulunayım. metallica-metallica’dan global olarak daha ünlü back in black, led zeppelin 4, queen greatest hits ve appetite for destruction gibi albümler var ama bu saydığım grupların elemanları verdikleri röportajda müziklerini metal değil rock n’ roll olarak tanımlamış. tony iommi ve joe elliott da aynı şekilde. tony iommi sanırım heavy rock tanımını kullanmıştı. o yüzden başlık doğru. aklınızda soru işareti kalmasın.
türkiye’yi merak edenler için. metallica-metallica 300 bin satmıştı. diğer rock gruplarının (beatles ve elvis dahil) satış olarak esamesi okunmuyor ama bu ülkede zamanında mustafa topaloğlu oy oy emine de 5 milyon sattı(tüm zamanların türkiye rekoru bu), o yüzden bizim gibi garip satın alma alışkanlıkları olan ülkeleri istisna olarak kabul etmek lazım.
03.04.2010
Reload da platin ya da altın plak almıştı Türkiye’den.
Şu davulu bırakan Lars Ulrich’in kafasını S*kiyim demek istiyorum
http://home.comcast.net/~mrdjen/MyLUkit.JPG
bu albüm benim içinde önemlidir. mihenk taşıdır adeta,ama tersten…
and justice’den sonra yıllarca bekleyip de aldığımız bu albümden sonra hayatta herşey boktanlaştı. sadece müzik değil herşey bi 10 sene bok gibi oldu. metallica zaten bitti.
yıllarca yeni metallica albümü bekledikten sonra ilk 1-2 hafta sevmeye çalıştım bu albümü ama beceremedim. epey vasat bir albüm…tek şarkı seçemiyorum adeta.
daha sonraki metallica albümlerinde sadece load (onuda metallica diye değil de başka bir grup yapmışcasına dinlersen) müzikal olarak birşeyler verdi, gerisi yalan.
bi de her seferinde bu sazanlar “köklere dönüyoruz” tribi yaptılar ya, sonra da resmen rezalet albümler çıkardırlar. Bazen düşünüyorum yoksa master of puppets, and justice ve ride the lightning balına mı yapılmış albümlerdi diye…garaga days de iyidir ama tam albüm sayılmaz tabi.
Höst. :)
10.05.2010
@Ahmet Saraçoğlu, uzun yıllar once trt radyolarından bırınde dont tread on me’nın gırıs kısmından olusan bı caz sarkısına rasgelmıstım. bıldıgın aynıydı, abartmıyorum.
10.05.2010
@pacerized, West Side Story diye bir müzikal vardı, duymuş muydun? Bestecisi Bernstein.
http://www.youtube.com/watch?v=Qy6wo2wpT2k
Tıklayan o_O oluyormuş:
http://alkislarlayasiyorum.com/icerik/30700/nothing-else-matters
03.10.2010
@Güzide Arslaner, Bu hindistanlı doktor amcamızın 1465 tane videosu var. Bunlara hepsine tıklamayan ne oluyormuş ?
Sweet Child O Mine;
http://www.youtube.com/watch?v=hhFEn3IgSpY&feature=related
03.10.2010
@Güzide Arslaner, bu amcanın olayı nedir ya :D
vakıfbank’ın 3 4 sene önce bi reklamında dont tread on me’nin giriş riffinin çalındığını görerek şaşırmıştım. adamlar zıplıyorlardı falan vakıfbankın önünde. gülmüştüm çok. bu arada burdakilerin yuzde 90′ı metal dinlemeye bu albümü çoğunlukla da sad but true’yu dinleyerek başladığına göre “bozdunuz davayı sattınız” traşlarını kesin. 9.
01.10.2010
@Burak Canik, sürpriiz.. O riff Don’t Tread on Me değil, şarkının adı America, West Side Story müzikalindeki şarkılardan biri. Alıntı yapan da Metallica ve Vakıfbank.
http://www.youtube.com/watch?v=1QS7wWzwak4
normalde onaylamayacağım bi yorum yüzünden gereksiz bir tartışmaya gidiyor başlık, o yüzden kaldırdım o konudaki mesajları. tadı kaçan olduysa kusura bakmasın.
gelmiş geçmiş en manyak ötesi ve en iyi hazırlanmış albüm paranın teknolji ile birleşince gücün ve kariyerin müzik yeteneği ve profesyonel prodüksiyonla sevişince ne olacağının en büyük göstergesi metalica bu albümle afrikadaki yerlinin kutuptaki eskimonun diline dolandı belki liseli çıtırların ve tikkylerin elinde kirlendi ruja bulandı ama o kadar sağlam ve manyak soundlu bir albümdüki insanı yavaşça kıskacına alıp sonsuza kadar esir ediyor
her şarkı başyapıt ama özellikle biri insanı kahrediyor ağustos güneşinde içilmiş 100 lük sahte rakı gibi çarpıyor adamı bu şarkı unforgiven bu şarkıyı sevmeyeni beğenmeyeni kafese koyup 1 tl ye ucube,ruhsuz,canavar diye halka çoluk çocuğa göstermek lazım ne bilim pek öle ahım şahım değil gibi vasat işte diyeni buldoglara ısırtmak lazım bizim gibi hayatı hep sıralarda sınavlarda beklemede geçmiş gelenekçi tutucu 8.sınıf bir ülkenin 62. sınıf vatandaşları gençleri olarak sakız çiğnese suç saç uzatsa suç metal dinlese suç olan bir milletin evlatları için çok şey ifade ediyor bu şarkı evet hepimiz unforgiven iz afedilmeyeniz bu günü affedilmeyenler günü olarak kabul ediyorum hayırlı uğurlu olsun
never me
never free ı doubt you unforgiveeeennnnnn
18.03.2011
@taake, okurken yaşlandım azcık özen gösterseydin keşke. bu arada unforgiven solosu hatrına bile 8 den yukarı not verilir.
tallica’nın en ‘heavy’ albümü.
Bu albümün kritiğinde mutlaka bahsedilmesi gereken ama bahsedilmeyen bir nokta ise miksajdır.
Arkadaş bunca yıldır türlü müzik dinledim, (hepsi de iyi kayıttır) Bir bu albüm, bir de Load’dan daha kaliteli bir enstrüman kaydı yapılan müzik duymadım. Hatta abartıyorum,albümü bu denli dinlenebilir kılan en büyük etken prodüksiyondur.
Enter Sandman’deki davul tonlarına hasta olmayan, bas sesinin tam yerinde olmadığını iddia eden,daha iyi bir gitar tonu kullanılabileceğini savunan adamlar varsa lütfen şu andan itibaren metal dinlemeyi bıraksın.
Şu albüme istediğiniz eleştiriyi getirebilirsiniz ama sırf o prodüksiyon için 4′ten fazla puanı hakeder.
19.02.2011
@XRacer, adam haklı beyler.Prodüksiyon on numero.
22.03.2011
o değil de gaza gelip ağır konuşmuşum :D metal dinlemeyı bıraksın filan. sanırım enter sandman gazıyla yazıverdim öyle :D
metalin hala ayakta kalmasında anlatılamayacak kadar önemli bir rolü var bu albümün. yoksa grunge 90larda metali al aşağı etmişti bile.
millet boşuna metalika müziğimi dinliyon sen demiyor :D
04.06.2011
@Chuck Reis, o lafa da kıl oluyorum. avenged sevenfold çalıyormuş kuzenlerde. metalden zerre anlamayan bir akraba gelmiş eve. “metalika mı açtınız yine” filan demiş. yani metallica yaptığı müzik türünden bile daha çok tanınıyor. bu albüm yüzünden bu da.
Bu albüm Metallica üyelerinin birer insan olduğunu kanıtlamıştır. Zira önceki 4 albümün(garage bir albüm değil daha çok antreman maçı) aksine kusursuz değil sadece mükemmeldir.
uzun uzun yok şöyle albüm böyle albüm falan filan demeye gerek yok senin benim alinin ahmetin(naber ahmet ? ) herkesin metale başlangıç albümü işte. ilkokul gezisi sırasında servisin psikopat şöförünün açtığı kısık sesli radyoda çalan enter sandman beni bu hale getirdi kalkıp bu albüme yorum yapamam, çarpılırım.
08.02.2012
@saklanan saman, yok öyle birşey. mesela ben st.anger albümünü ezbere bilirken (2004 yılında cdsini almıştım) black albümle alakam yoktu. sonra internette övgüler üzerine RTL, MOP edinmiştim. black albüm ondan sonra.
Adnan hocada bizden çıktı, maşallah maşallah:
http://www.youtube.com/watch?v=jzz3I8WI6rw&t=1m5s
03.10.2012
@Rotten Angel, Lars’tan daha iyi. (Demesem olmazdı)
Bu albümde diğerlerine nazaran çok çok az dinlediğim şarkılar vardı: The God That Failed (girizgah bası artık değişmez zil sesim hehe), Holier than Thou, Don’t Tread on Me, Through the Never, The Struggle Within gibi. Arkadaş meğer neler kaçırıyormuşum ben yıllardır?! Kirk’ün enfes soloları, Jason’ın muazzam bası, ölüyü dirilten Holier than Thou’su, diriyi delirten Through the Never’ı, basa resmen aşık eden The God That Failed’i, breh breh. Tam underrated dedikleri türden bu şarkılar. Böyle şarkılarım olsa ve kimse siklemese ağzına sıçarım lan milletin asdhd
Albümdeki tüm şarkıların on nümero olduğu düşünülürse (“Of Wolf and Man” sen gelme ulan ayı klasmanında yalnız) Metallica’yı ilk dört albüm ve sonrası diye ayırmak haksızlık. İlk 5 ve sonrası olsa iyiymiş:) Lafım Load’daki “The Outlaw Torn” ve “Bleeding Me”den dışarı tabii ki.
Özet geç diyenler için:
Metallica and the Power it Holds beyler.
The God That Failed’in solosunda kendini kaybeden, deliliğin dağlarında yürüyüşe çıkan bir insanım. Sanıyorum December Flower ile birlikte en çok sevdiğim gitar sololarından bir tanesi. 17-18 yıldır her dinleyişimde aklım azalıyor.
Ne zaman kendimi fazla underground hissetsem bu albümü dinleyip gün ışığına çıkıyorum.
Bir albümü nasıl keşfettiğiniz, hangi psikolojilerdeyken bulaştığınız ve dönme çok önemli. Bu albümü ben 1991 yılında tıfılken keşfettim, sonraki 10 sene durmadan dinlediğim ilk 10 albümden birincisi oldu yetmedi Amerikanyadan master record denebilecek demolarla beraber ilk mixlerin de olduğu bir kasetimsi için para ve zaman harcadım. Uykusuzluk uğruna live shit vhsleri izledim, mtv takip ettim vs.. diyeceğim o ki ne olursa olsun kişi için o dönem ve psikolojisi çok önemli. Gitara, bas gitara ve davula merakımı bu albüme borçluyum. Her bir şarkısı için uğraştığım o günleri asla unutamam.
Sanırım 4-5 yıldan sonra albümü ilk kez baştan sona dinliyorum. Sandığımdan daha çok özlemişim.
Bence bu albüme yeni bir inceleme şart.
Varolanin daha softu yada radikali vardir…kill am all fanlari ride the lightning ile metallica bozdu cizgisine gecmisti…94de 90lik kasetin on yüzü the unforgiven diğer yüzü wind of changedir…ergenligime tekabül eder icimize islemistir…unforgivenin bile sozleri ne kadar gercekci ictendir…metal muzigin genis kitlelerce bilinip yayginlasmasina da hizmet etmisligi vardir…laf soylemem laf soyletmem…elbetteki kisisel yorum haktir ancak metallicanin bozmus hali bile buysa, bize dusen ceketi ilikleyip ayağa kalkip saygi durusunda bulunmaktir…
Doktor dönmeee!!!, riuuvv riuv riuuvv..
500 yıl aradan sonra, 41 yaşımda tekrar the unforgiven dinledim. zamanında bomboş aşk meşk işlerine arka plan yaptığım bu “sinirli ballad” türünün tek örneği olan şarkı şimdi bir kötü vurdu. aynısı offspring’in the kids aren’t alright’ında da olmuştu.
yaşlanmak ne olursa olsun çok boktan ve gençlik de çok güzel. with greeting and pray.