Levent MUKAN

Önce, kuru olacak ama, biraz ön bilgi.

Head Control System 2003 yılında Portekizli Daniel Cardoso (eski-Sirius, eski-Re:actor) tarafından kurulmuş tek kişilik bir proje. Daniel abimizin davulda hafif Meshuggah aroması, basta hafif Korn tadı ve gitarda, hmm neye benzetebileceğimi bulamadım… Normal bir gitar tarzı var diyelim hadi. Head Control System kurulduğunda, Daniel’in çıkardığı “Severe Damage on Reason and Equilibrium” adındaki EP’nin akronimi olarak SiNDromE adında bir proje grubu idi. Buradan Daniel’in yetenekli olduğu kadar 1337 olduğu sonucunu da çıkarabiliyoruz.

Buraya kadar bir şey yok, zaten gördüğünüz gibi söz konusu EP’nin incelemesi de değil bu yazı. Asıl olay 2006 yılında çıkardıkları (bir kişi daha ekleniyor yani) “Murder Nature”da, zira bu eklenen kişi Garm’dan başkası değil.

Garm artık muhtemelen çoğunluğun bildiği üzere Ulver’i, Arcturus’u ve Borknagar’ı kuran hayvan vokalist/prodüktör/Jester Records’un sahibi abimiz.

EP’yi dinlemediğimden “Murder Nature”a kadarki süreçte nasıl bir tarz değişikliği oldu, veya oldu mu, bilemeyeceğim. kaldı ki müziği “Murder Nature”da da tamamen Cardoso üstlenmiş. Garm sadece söz yazımı ve vokallerde aktif. EP ile ilgili son söylenebilecek şey sözleri Cardoso’nun bir arkadaşının yazdığı (André Vasconcelos adında bir yazarmış kendisi).

Şimdi albüme geçiyoruz (çok mekaniğim bu aralar niyeyse):

Albüm için tam olarak ne tarz olduğunu söylemem biraz zor gibi. Groove da denebilir, zorlarsak progresif bile diyebiliriz. Başka gruplardan aromalar alabildiğiniz harman bir tarzları var. Söz yazımında Garm gavurun “automatic writing” (bilinçsiz yazım) dediği tekniği kullanmış. Bu konuda üniversitede sahip olduğum garip İngilizce hocam sağolsun iyi kötü bilgi sahibi olduğumdan, Wikipedia’dan görülenleri de pekiştirerek kısa bir tanım yapmak gerekirse kağıdı önünüze koyuyorsunuz, kalemi elinize alıyorsunuz ve durmadan yazıyorsunuz. Ben düz yazı olarak (“free writing” diyordu bizim İngilizce hocası buna) uyguladım kendisini, şiir şeklinde, dahası şarkı sözü şeklinde bu stille yazıp üstüne müzik oturtabilmek gerçekten kolay değil. Ama Garm’dan söz ediyor olduğumuzdan bir şekilde becermiş. Şarkı sözleri edebiyat, sinema, politika vb. şeyler içeriyor ve yer yer, saçma demeyelim de hadi, garipleşebiliyor.

Hazır sözlerden bahsetmişken vokallere de bir gireyim. Öncelikle bir albümü benim için iyi veya kötü yapan en önemli şeylerden biri “ancak canlı çalabileceksen albüme yasla” kuralıdır. Albümde fırtınalar estirip konserde aynısını yapmaya çalışıp batıranından tut kuşa çevirerek çakmasını yapmaya çalışan zilyon tane grup var malumunuz. Head Control System kesinlikle “biz konser vermeyeceğiz” demiyor ama Garm fi tarihinden beri halihazırda konsere çıkmıyor olduğundan (aslında Aethenor ile çıkacağını okudum bir yerlerde ama Head Control System ile çıkmayacağı kesin gibi bir şey) bu yönde bir çabaları olmamış.

Kısacası vokaller tek başına ve efektsiz olarak icra edilebilecek vokaller değil. bir sürü üst üste kayıt, geri vokal tatları vesaire mevcut. Efekt ile kast ettiğim, tabii ki Garm’ın sesinde herhangi bir oynama yok (adını bilmediğim megafon efekti türevi şeyler dışında tabii) ama canlı olarak bu şekilde söylemesi de fiziken mümkün değil. Şarkıları 4-5 tane Garm hep beraber söylüyor gibi anlayacağınız. Vokallerin ne kadar güzel olduğunu haliyle belirtme gereği duymuyorum.

Geri kalanını komple aradan çıkartacağım açıkçası. Cardoso dediğim gibi vokaller ve şarkı sözleri dışında kalan her şeyi üstlenmiş (prodüksiyon dahil). Öncelikle adam anladığım kadarıyla aslında baterist, çünkü gerçekten kendine has bir tarzı var. Ama Metallica tadı da aldım, Meshuggah da. Öyle aşırı hızlanma veya aşırı bir teknik yok ama “garip” bir tarzı olduğu kesin. Baslar da olması gerektiği kadar ama arada sırada slap‘ler duyabiliyorsunuz, ortalamanın üzerinde bir bas olduğunu söyleyebiliriz yani.

Ancak albümdeki muhtemelen en zayıf noktayı gitarlar teşkil ediyor. Albümün genelinde şarkılara spesifik olmak üzere devamlı olarak loop’ta olan bir ana melodi mevcut ki bunu gitarlar yapıyor zaten, hafif bir trans havası yok değil. Ancak bunlar dışındaki gitarlar çok özgün gibi gelmedi bana. Bayağı basit çalınmış diyebilirim hatta. Bu kadar komplike görünüme (duyuluma?) tezat olabilecek basitlikte ritim gitarlar var albümde. Ha çok yormuyor ama gitar iyidir diyen adamı sarması çok zor gibi geliyor bana. Sololar da keza basit ama idare eder diyebilirim.

Toparlarsak genel olarak albümün ilginç bir tarzı var. Beklenmedik vokaller, garip şarkı sözleri, sürekli tekrarlanan melodiler ve hafif sololarla 2-3 dinlemede belki ısınılabilen bir albüm olmuş “Murder Nature”. Yer kaplasın diye konmuş 2-3 şarkı dışında kalan şarkıların aşağı yukarı aynı kalitede olmasını artı hanesine ekleyebiliriz, pek boş şarkı yok gibi. Ama “Murder Nature” ile aynı mantıkta bir başka albümün kritiği daha bir negatif olacaktır, Garm söz konusu olsa bile.

Groove iyidir diyorsanız, Garm kraldır diyorsanız ve Meshuggah dendi mi “hmm” oluyorsanız bir bakılası.