İlk albümü “Disciples of the Unseen”i Pasifagresif kurulduktan 6 ay sonra çıkaran, bu sayede gelişimine bire bir tanık olduğumuz ve geçen 10 yıla “Ruins of Empires” ve “Moongod” da dâhil olmak üzere 4 adet başarılı albüm sığdıran Kanadalı AETERNAM’ın yepisyeni albümü “Al Qassam”la birlikteyiz bugün. Faslı müzisyen Achraf Loudiy önderliğinde Orta Doğu Kuzey Afrika (ODKA) etkili bir senfonik/folk/death metal yapan AETERNAM, dördüncü albümünde de ivmesini sürdürüyor ve bugüne kadarki en gösterişli işlerinden birini sunuyor.

Albüm adını ilk gördüğümde, grubun baştan sona İzzeddin El Kassam’a adanmış bir albüm yapmış olabileceği konusunda şüpheye düştüm. Filistin direnişini silahlı boyuta taşıyan ve Hamas’ın silahlı kolunu oluşturan İzzeddin el Kassam Tugaylarına adını veren İzzeddin El Kassam, Kanadalı bir grubun ele alması için biraz fazla iddialı bir konu gibi gözüküyordu.

Hani bir iki şarkıda bahsedersin de “Hamas’ın müzikal kolu” gibi tüm bir albümü bunun üstüne kurma fikri biraz ilginç gelmişti. Dahası, sevgili Oğuz Sel’in tespit ettiği üzere kapakta ters duran başı örtülü figürü ters çevirdiğimizde az aşağıda görebileceğiniz üzere Hamas’ın kurucusu Şeyh Ahmed Yasin’e epey benzeyen bir şey çıkıyor.

Bu durum albüme dair merakımı artırdı, zira Kanadalı bir grubun sırf grubu kuran kişi Faslı ve bu konularda bir şeyler yazmak istiyor diye Filistin konusuna bu kadar derinden yaklaşması ilginçti. Lakin sonradan şarkılara baktığımda tüm albümün bu temada olmadığını gördüm.

AETERNAM, Kobi Farhi’nin konuk olduğu “Palmyra Sculptures”da 3. yüzyılda Palmira, Suriye’de kurulan ve Anadolu’nun da bir kısmına yayılan kısa ömürlü Palmira İmparatorluğu’ndan; “The Bringer of Rain”de MÖ 73 yılında Capua’da kurulan ve içinde eğitim gören Spartaküs de dâhil çeşitli gladyatörlerin firar ettiği bir gladyatör okulundan; “Hanan Pacha”da İnka kozmolojisinden; “Celestial Plains”de Japon mitolojisinden; “Ascension”da ise Sefirot ve Kabala’dan bahsediyordu ve bu çeşitlilik içerisinden “Al Qassam”ı da çarpıcı olması amacıyla albüm adı olarak almıştı.

“Al Qassam”a bakınca görebildiğimiz şeylerin başında AETERNAM’ın death metal kimliğini törpülediği pek çok an olması geliyor. Grup zaten başından beri olayın folk tarafını öne çıkarıyor olsa da bu albüm özelinde AETERNAM’ın “Mabool” referanslı bir progresif/folk kimliğine çok organik şekilde kaydığını düşünüyorum. Kimi şarkılara ve bu şarkılardaki birtakım fikirlere baktığımızda, AETERNAM’ın dilerse MELECHESH’vari bir sertliğe de ORPHANED LAND’vari bir pamukluğa da yaklaşabileceğini görmek mümkün.

Albüme adını veren açılış şarkısıyla çok güçlü bir başlangıç yapan “Al Qassam”, AETERNAM’ın bugüne kadarki en kendini kanıtlamak isteyen işi olduğunu gösterir düzeyde bir çeşitlilik ve zenginlik sunmaya çalışıyor. Şarkılarda bahsedilen konuların çeşitliliği müziğe de yansıyor ve bu sayede ODKA müziğine can veren çeşitli karakteristik özellikleri birbiri ardına kullanılırken görüyoruz. Grup neyse ki odak noktasını şaşırmıyor ve olayı dümbelekli dansözlü yerlere getirmiyor. Zaten temel olarak death metal karakterli bir müzik yapıyorlar, ancak bu yerel tatların farklılık yaratma noktasındaki çekiciliği -bence- kimi zaman grupların olayın ciddiye alınırlığını sekteye uğratmasına neden olabiliyor. Bu tür etkiler taşıyan bazı grupların Batı dinleyicisine ilginç gelmek adına zaman zaman ipin ucunu kaçırdığını düşünüyorum. İlgi çekmek amacıyla dansöz kullandıkları “Lunar Ceremony” klibini saymazsak, AETERNAM bu noktada nereye kadar gitmesi gerektiğini ve nerede duracağını iyi biliyor. Sonuçta adamlar albümlerini şirketten değil, kendi imkânlarıyla çıkarıyorlar; bu kadarını da mazur görmek lazım.

Grubun iyi yaptığı bir diğer şey de şarkıların temalarına uygun müzikler yazmayı başarması. “Hanan Pacha”da gerçekten de İnka tapınaklarını akıllara getiren, yer yer film müziği görkeminde bir kimlik görürken, “Celestial Plains”de ise Japon müziğiyle iç içe geçirilmiş bir death metal buluyoruz. Yine bu şarkılarda da AETERNAM’ın ODKA esintilerini alışıldık şekilde kullandığını görmek mümkün. Bu anlayış, “Al Qassam”daki farklı karakterdeki şarkıları bir araya getiren tutkal vazifesi görüyor ve olayın en iyi ihtimalle çorbaya, en uç noktada ise sirke dönmesinin önüne geçiyor. Bunu NILE hisleriyle lanetlenen “Ascension”da da SEPTICFLESH’e epey yakın duran kapanış şarkısı “Poena Universi”de de görüyoruz. Özellikle bu son şarkı; ihtişamlı yaylıları, staccato gitarları ve Fotis’in tarzını hatırlatan davul kullanımıyla SEPTICFLESH’e fark edilir düzeyde benziyor.

Sadede geldiğimizde “Al Qassam” her şeyiyle dopdolu bir albüm. Clean vokalin ağırlıklı kullanıldığı şarkılar da dâhil olmak üzere grup, olmadığı bir şey olmaya veya kendini belli etmek adına tribüne oynamaya çalışmıyor. Yerel motifin de konseptin de metalin de hakkını veriyor ve her şeyden biraz yapıp hiçbir şeyi tam yapmamak gibi bir darboğaza düşmüyor. Doğru ve ilgi çekici şekilde yapılan bunca şey olunca, bir klipteki mezdekeyi de kolayca görmezden gelebiliriz.

AETERNAM’ın uzun süredir takipçisiyseniz “Al Qassam”ı bayağı beğeneceğinizi, grupla şu an tanışıyorsanız da aynı şekilde çok iyi bir yerden giriş yaptığınızı düşünüyorum. Grup iyi yapılmadığı takdirde çok tatsız yerlere gidebilecek pek çok şeyi ustalıkla dengeliyor ve bunun sonucunda ortaya çok da benzeri olmayan kıvamda bir şey çıkıyor. Bize de dört albümdür kendi imkânlarıyla gayet tutkulu şeyler yapmaya çalışan bu yetenekli adamları desteklemek düşüyor.