2019 yılı malum, ufak tefek hayal kırıkları haricinde iyi anımsayacağımız bir yıl olarak geçti. Buralarda genellikle ortalamanın üstünde kalan albümlere yer versek de özellikle düşük puan almaya oynayan, kendince eğlenceli olduğunu düşünen ama pek de öyle olmayan yapımlar da yok değildi. Parodi metal grubu olduğu, yalnızca kapağına bakılarak bile anlaşılabilen Tyranny of Steel de onlardan biriydi. Yayınlandığı ortamlarda, sanki ciddi bir grubun elinden çıkmış gibi algılanıp onlarca yorum alarak milletin eleştiri oklarının hedefi hâline gelen “Winged Assassins” EP’sine şöyle bir bakalım.
İspanya’dan çıkan ve henüz türdaşları kadar ses getirmeyen, böyle devam ederse muhtemelen getiremeyecek de olan Tyranny of Steel, Nanowar of Steel gibi işi ustalıkla kotarıp yıllardır varlığını sürdüren grupların aksine, bu müziği tam olarak icra edemiyor. Yaptığı müziğe “geleneksel heavy metal” dese de türün teknik yeterliliklerini ne enstrüman hâkimiyeti ne de vokal tarafında -belki de bilinçli olarak- karşılayamayan iki kişilik ama yapım özelinde bol konuklu grup, kült oluşumların çok bilindik şarkılarından belirli bölümleri olduğu gibi alarak ya da çeşitli şekillerde çarpıtarak şarkılarını oluşturmakta da herhangi bir çekince görmüyor.
Mesela albüm içerisinde “Melissa”dan da kesitler duyulabiliyor, “Heaven and Hell”in girişine denk gelinebiliyor, Iron Maiden’ın “Brave New World”ünün ana melodisinin nota değiştirilerek kullanıldığına da şahit olunabiliyor. Bu kadar alıntı bulunması, grubun parodi olduğu göz önüne alındığında çok rahatsız edici gelmese de sırf komiklik olsun diye yanlış notadan atılmaya başlanan sololar, mikrofon gerisindeki müzisyenin nefesinin şarkıyı seslendirmeye zaman zaman yetmemesi, “Şarkıda böyle bir yer vardı di mi ya?” tadında ansızın başlayan bölümlerin bulunması, en son Grup Vitamin’in ilk albümünde denk geldiğim ayarsız koro vokaller (Grup Vitamin’de komik oluyordu) parodi olayının bokunu çıkarıyor. Grubun çıkan boku eline alıp oyun hamuruyla oynar gibi oynaması, bu boka şekil vermeye çalışıp tüm bu süreçten keyif alıyor gibi görünmesi ise gerçekten çok enteresan.
İlk bir iki dinlemede yaşayacağınız şaşkınlığa istinaden gülmeniz mümkün ama sonrasında yüzünüz asılıp bu ve benzeri tatsızlıklara takılmaya başlayabilirsiniz. Bahsetmeden geçmeyeyim, yapımın sonunda Fifth Angel cover’ı yer alıyor fakat herifler, bu şarkıyı da doğru düzgün cover’layamıyor. Madem şu enstrümanlara doğru düzgün hâkim değilsiniz ne diye böyle bir şeye girişiyorsunuz, tamam önceki şarkılarınızda güldük filan da bu neyin nesi? İşin prodüksiyon tarafı ise tahmin edeceğiniz üzere gayet tatsız. Bari bu ucube parçalar sağlam prodüksiyonla sunulsaydı da üzerine iki çift laf edebilseydim.
2019’un hep ballı börekli albümler içermediğini görebilmemiz açısından ibretlik bir eser “Winged Assassins” EP’si. Umarım grup üyeleri ve yapıma destek veren konuk sanatçılar, bir sonraki albümde enstrüman kullanmayı ve vokal yapmayı daha iyi becerirler de ortaya, grup üyelerinin yeteneksizlikleri nedeniyle değil de ustaca hazırlanan mizahi unsurlarla güldüren bir yapım ortaya çıkar.
Loading ...