Son albümü “Unbound” ile şapkadan tavşan çıkaran ve dinleyicilerine sürpriz yapan Fin black metal grubu SARGEIST, yılı sonlandırmak üzere olduğumuz şu günlerde yılbaşı sürprizi mahiyetinde yeni bir materyal ile karşımızda. Black metalin hüzün ile vahşeti bir arada sunmayı başarabilen gruplarından biri olan SARGEIST, “Death Veneration” adlı yeni EP’sinde yine alışık olduğumuz SARGEIST kederini üzerimize salmayı amaçlıyor.

Dört şarkıdan oluşan “Death Veneration”da üç yeni şarkı ile grubun 2004 yılında FUNERAL ELEGY ile birlikte çıkardıkları split’te yer alan “Lunar Curse”ün yeniden kaydedilmiş hâli var. SARGEIST ilk albümü “Satanic Black Devotion”dan başlayarak kendine özgü bir keder/öfke harmanı sunan ve sonraki albümlerinde de kalitesini her daim korumuş bir grup. “Desciple of the Heinous Path” ve “Let the Devil In” gibi başyapıtların ardından çıkan “Feeding the Crawling Shadows” ile nispeten daha az ses getiren Fin oluşum, 2018’deki “Unbound” ile tekrar eski günlerindeki etkileyiciliğine kavuşmuş ve o yılın en iyi black metal albümlerinden birine imza atmıştı.

“Death Veneration”a baktığımda SARGEIST’ı SARGEIST yapan her şeyi ve belli ölçüde daha fazlasını görüyorum. Yaklaşık 19 dakika süren EP’ye dair söylenebilecek şeylerden biri, “Death Veneration”ın melodik kederinde hissedilen çok net bir doksanlar havası olduğu. Bu durum ister istemez akla DISSECTION efsanesini getiriyor. Aslında DISSECTION’ın soğuk kederi SARGEIST da dâhil sayısız grupta yaşamaya devam ediyor, ancak bu EP’yi dinlerken bunun daha bir öne çıktığını hissettim. Grubun başlıca ilham kaynaklarından olan ikinci, üçüncü ve dördüncü DARKTHRONE albümlerinin genel karakteristiği de “Death Veneration”a sinmiş vaziyette.

EP’yi dinlerken hissettiğim başlıca şey, tüm müziği ve sözleri yazan Shatraug’un bu EP’de “Unbound”daki -ismiyle müsemma- “bağı çözülmüş”, “serbest kalmış” karakterin biraz törpülendiği yönünde. “Unbound”daki nefes aldırmayan buz gibi akorların, blast beat’lerin EP’de bir nebze sakinleştiğini ve daha sıcak tonlara evrildiğini görüyoruz. Misal ikinci şarkı “To Feast on Astral Blood”da zehirli, soğuk, saldırgan olmaktan olabildiğince uzak bir SARGEIST var. Elbette ki grubun bilindik saldırıları, agresifleşmeleri yine mevcut ancak kimi bölümlerde grubun sıcak tarafa fazlasıyla yakınlaştığını görüyoruz. SARGEIST’ın böyle bir şey yapacağını düşündüğümden değil, ancak kimi anlarda aklıma death metal kisvesinden sıyrılıp daha gotik, daha ılıman sulara yelken açan TRIBULATION geldi dersem yerinde olur. Bunu müzikal bir benzeşme olarak değil, tavır açısından düşünün. 15 yıllık “Lunar Curse”ün EP’deki diğer üç şarkıdan nasıl ayrıştığına baktığınızda bu durumu biraz daha net şekilde görebiliyorsunuz.

Tabii bu dediklerimden SARGEIST’ın herhangi bir anlamda taviz verdiği, değişme yoluna gideceği anlamı çıkmasın. SARGEIST zaten hiçbir zaman pek çok İskandinav kuzeninin kanla, katranla dolu terörist, ölümcül black metal kaosunun peşinden gitmedi. Her zaman için keder ile öfkeyi, acıyla nefreti bir arada sunan rifler yazdı. Dolayısıyla bu EP’nin de bu kimlikten radikal biçimde saptığını falan söyleyemeyiz. Dediğim kimi nüanslar göze çarpıyor, lakin ortaya çıkan şey saf SARGEIST, saf black metal.

“Death Veneration” yılın son günlerinde karşımıza çıkan güzel bir sürpriz. 2014 yılında kendi grubuyla da 24 Aralık’ta albüm çıkarmış ve bana kalırsa yanlış yapmış bir insan olarak, SARGEIST gibi özel grupların, albümlerin gözden kaçırılmaya en müsait olduğu dönem olan yılın bu son haftasında materyal yayınlamasını çok da yerinde bir karar olarak görmüyorum. Umarım SARGEIST sevenler bu EP’nin varlığından çok geç haberdar olmaz, grubun bu ara sıcağının tadına soğumadan bakarlar.