Oğuz Sel

Adını bol bol duyup hiç dinlemediğiniz gruplar olmuştur eminim, benim için de bu grup, Benighted in Sodom’du. Ta ki “Carrier of Poison Apples” albümünün promo sürümüne erişene kadar. Bir çırpıda saymakta güçlük çekeceğim kadar çok albüme ve EP’ye, ömrünün yarısını vakfederek müziğe ve karanlık işlere ne denli meyyal olduğunu kanıtlayan Matron Thorn’un müzikal yolculuğu epey curcunalı. Yalnızca Benighted in Sodom çerçevesinden baktığımda bile dolu dolu bir kariyer karşıma çıkıyor ki arkadaşın Chaos Moon, Bethlehem, Death Fetishist gibi bir dolu grupta da izi mevcut.

Florida ve Oregon’dan yaşadıktan sonra hayatını Finlandiya, Tampere’de sürdürmeye başlayan ve bunun müzik tarafındaki yansımalarını iyiden iyiye yansıtmaya başlayan Matron, biraz dalgalı ve maalesef her zaman çok da iyi olamayan Benighted in Sodom kariyerindeki en negatif işlerden biriyle karşımıza çıkıyor “Carrier of Poison Apples”da. Önceki albümlerinde kimi zaman elektronik unsurlara, kimi zaman safi gürültüye, kimi zamansa dinginliğe yer veren müzisyen bu yapımda, birkaç ay önce yayınladığı “Satanic Pleasant Melody” EP’si ile iyi şekilde kotardığı; depresiflik, hayattan bezmişlik, geçmişin getirdiği yükler altında ezilmekten bıkmışlık ve aklınıza gelen gelmeyen bir dolu olumsuzluktan ya da olumsuzluk gibi yorumlanabilecek ögelerden hareketle yarattığı yıldırıcı, can sıkıcı, umut kırıcı, hayata küstürücü şarkılarını burada sürdürüyor, hem de ne sürdürme.

Benighted in Sodom, albüm özelinde, black metal başlığına yerleştirilse de Matron’un yaptığı; deneysel çizgide seyreden, doom’a da kayabilen, black metal’e de göz kırpan, gotik taraklarda da bezi olan bir müzik. Bu nedenle “Carrier of Poison Apples” içine girmesi biraz çaba gerektiren ama girdikten sonra da “Ben bu boka niye bulaştım ki!” dedirten bir işe dönüşüyor.

Lo-Fi hâkimiyetindeki yapımda, genellikle belirsiz formdaki gitar melodileri şarkıları alıp acayip yerlere taşıyor. Az önce can sıkıcı, umut kırıcı vs. diye anlattığım şarkıların bu kaba girmesini ise Matron’un vokalleri oluyor. Enstrümanların, enstrümanlardan dökülen hilkat garibesi notaların ve tabii vokallerin kol kola girmesi, şarkıların negatiflik düzeyini arşa taşıyor.

Albümü ilk dinlemede kafayı taktığım “Dead by 33” ve “Raised Southern Baptist” gibi şarkılar, yapım hakkında size iyi kötü fikir verecektir. Albümde bir de “Heart-Shaped Box” cover’ı var ki, dinlemeyin de bir daha kalkmamak üzere yanında yatın.

“Carrier of Poison Apples” herkese göre olmayan bir albüm ama I, Voidhanger’dan çıkan birçok albümde olduğu gibi “İhtiyaç hâlinde” başvurulması muhtemel yapımlardan biri kesinlikle. Eğer bu sıralar hâletiruhiyeniz depresif tarafa daha eğilimliyse, Benighted in Sodom’a ve bu albüme kesinlikle bulaşmayın. Yoksa yangına, benzin püskürten bir körükle gitmiş olursunuz.