Aylar önce kapağını gördüğüm ve “ay ne tatlıymış” diye düşündüğüm bu albümü dinlemek ta Kasım sonunda nasip oldu. İyi ki de olmuş. Neden? Çünkü albümde tanıdık birtakım güzellikler var.

Öncelikle bu albümün kaydı sonrasında gruptan ayrılan NILE davulcusu George Kollias var. Kollias CONTRARIAN’da hiç öyle NILE’dan alışık olduğumuz türde bir güç gösterisine girişmiyor ve son derece Hoglan’vari bir davulculuk sergiliyor. Bunun sebebi de CONTRARIAN’ın fazlasıyla DEATH odaklı bir müzik yapıyor oluşu.

Bir önceki albümü ismini DEATH’in “The Sound of Perseverance”ındaki “To Forgive is to Suffer”ını kelime oyunu yaparak “To Perceive is to Suffer” olarak koyan CONTRARIAN, “Their Worm Never Dies”da da büyük oranda “The Sound of Perseverance” karakterli bir progresif/teknik death metal yapıyor.

Buradaki müzik, misal DECREPIT BIRTH’ün “Polarity”de yaptığı türde bir DEATH/CYNIC atmosferli death metalden ziyade şarkı yapıları, rif karakterleri açısından DEATH’e yakın duran bir yapıda. Grup neredeyse AVENGED SEVENFOLD’un “Hail to the King”de yaptığı “METALLICA’nın “Black Album”deki kimi şarkılarının türevlerini alma” olayını “DEATH’in “The Sound of Perseverance”taki kimi şarkılarının türevini alma” şeklinde sunuyor. Gerçekten de “Their Worm Never Dies”daki bazı şarkılar Chuck Schuldiner eli değdirilerek DEATH şarkısına kolayca çevrilebilirler.

Yine de burada bir ekmek yeme, kolaya kaçma çabası yok. Albüm gayet doyurucu, sürükleyici. Elbette ki DEATH kadar akılda kalıcı, yaratıcı değil ama DEATH seven birinde en azından DEATH dinleme isteği uyandıracak kadar da tahrik edici, teşvik edici.

1987 yılında iki gözümden katarakt ameliyatı olmak için gittiğim Rochester, New York’tan bizleri selamlayan CONTRARIAN’ın müziğini şekillendiren diğer bir konu da MITHRAS’ın tek adamı Leon Macey’nin 2016 yılına kadar CONTRARIAN’da yer almış olması. Bunun etkileri de CONTRARIAN müziğinde görülebiliyor. MORBID ANGEL ve DEATH’ten ilham alan MITHRAS’ın ufak yansımaları, doksanların özbeöz, has teknik/progresif death metal oluşumlarından alınan ilhamlarla buluşunca ortaya gerçek bir lezzet çıkıyor.

Elemanların ATHEIST, CYNIC gibi isimleri de yalayıp yuttuğu ve en önemlisi doksanlar karakterli bir sound, müzikal kimlik arayışında oldukları son derece açık. Yıllar boyunca biriken bu ilhamlar nihayetinde CONTRARIAN olarak vücut bulmuş ve bunu “oha lan artık iyice çakmışlar” dedirtmeden yapmaları da adamların içtenliğini, samimiyetini gösteriyor. Bu açıdan bakıldığında, elbet bir GRUESOME kadar olmasa da CONTRARIAN’ı da “ustaya saygı” niteliğinde bir iş olarak değerlendirmekte sakınca görmüyorum.

Bu DEATH’izmler arasında CONTRARIAN’ın kimliğini kaybetmemesi ve “DEATH’e saygı duruşu niteliğinde olmayan müzik yapmasaydık da iyi müzik yapardık” hissini vermesi bence en önemli nokta. Cidden çok yetenekli müzisyenler ve seçtikleri yol dışında da gayet kaliteli progresif/teknik death metal yapabileceklerini belli ediyorlar.

“Their Worm Never Dies” ruhunu 25-30 yıl öncesinden alan ve bu sayede değerli ve karakterli hâle gelen bir albüm. Herhangi bir çığır açmıyor, yenilik peşinde koşmuyor ama vurguladığım DEATH bazlı sound’u, rif ve melodi yapılarını, kısacası Chuck Schuldiner’ın metal tarihine attığı imzayı seviyorsanız, CONTRARIAN’ı ve “Their Worm Never Dies”ı da seversiniz.