Fırsat buldukça underground yeni dalga heavy metal gruplarının neler yapıp ettiğine bakıyorum ve bu müzik adına, geleceğe güvenle bakıyorum. Bol melodili, özgün black metal gruplarıyla buralara sıklıkla konuk ettiğimiz Kanada’dan çıkan Ammo da heavy metalin Kanada’daki en taze ve güçlü temsilcilerinden biri olma yolunda.
2014’te kurulan dört kişilik ekip, 1980’lerden bugünlere ışınlanmış gibi bir müzik yapıyor. Jag Panzer ve özellikle Helstar’ın izinden gittiğini EP boyunca çeşitli vesilelerle gösteren ekip, kulaklarınıza bayram ettirecek derecede zengin melodilerle bezeli rifler sunuyor. Prodüksiyonu çok süper olmasa da öne çıkarılmasından da anlayacağınız üzere Ammo, vokaline çok güveniyor. Mikrofon gerisinde yer alan ve grubun aynı zamanda ritim gitaristliğini de üstlenen Jesse Harvey, EP’de gerçekten muazzam bir performans sergiliyor. Aniden epey yüksek perdelere yükselip çılgın falsettolara girişen Harvey, yapımın ikinci parçasında da işitebileceğiniz üzere her babayiğidin altından kalkamayacak kapsamlı vokal melodilerini, John Arch edasıyla seslendiriyor. Vokale daha komplike melodiler verilse onların da altından rahatlıkla kalkabileceğine inancım tam. İşin değerli olan yanı ise grubun aynı performansı canlıda da gösterebiliyor olması. Canlı demişken bu yılın en önemli heavy metal olaylarından birine imza atan Idle Hands ile birlikte turlayan Ammo, EP’sini yeni çıkarıyor olsa da kendince tanınırlık kazanmış olan ve yabancı memleketlerde kendine göre bir kitleye de sahip bir grup.
EP’nin vokalden sonraki en güçlü yanlarından biri de yapımda bulunan çok iyi kurgulanmış besteler. Zaman zaman kulağınıza Iron Maiden, Stratovarius gibi gruplar çalınsa da zaman zaman buralarda söylediğim gibi “İşte bu kısmı buradan almışlar,” diyemiyorsunuz şarkılara, ufak benzemeler var ama açıkçası kabul edilebilir düzeyde. Aynı parçadan ikinci kez bahsetmiş olacağım ama mesela ilk bölümünde vokal melodisi olarak yapılandırılan kısmın ikinci bölümde gitarlara emanet edilmesi ve vokalin o anda farklı melodilerle şarkıyı sürdürmesi gibi ufak tefek ama bestecilik tarafına emek verildiğini gösteren detaylar da yok değil.
Ben böyle küçük oyunları pek seviyorum bu tip işlerde. Diğer taraftan, şarkıların patlayıcılık düzeyine gayet uyum sağlayan güçlü ve basına dolgun bir sound çıkıyor karşınıza ilk andan itibaren. Vokal ses seviyesi ve çiğlik düzeyi biraz kaçmış olsa da belki de bilinçli bir tercihtir ve bu vesileyle, doğrudan 1980’lere bir saygı duruşu vardır diyerek ses etmiyorum.
Açıkçası büyük önyargılarla karşısına geçip dinlemeye başladığım ve bu ön yargılarımı yerle yeksan eden bir EP oldu “Taking The Throne”. Yeni akım heavy metal grupları arasına Ammo’yu da dâhil etmemi sağladığı için ayrıca yapıma müteşekkirim.
Ammo’nun geleceği aydınlık, enikonu albüm işlerine giriştiklerinde de bu ayarda bir şeyler yaptıklarında ve birçokları tarafından pürüz olarak dile getirilen prodüksiyon mevzularını da rayına oturttuklarında daha çok kişinin ilgisini çekeceklerdir diye düşünüyorum.
Loading ...