Cemil Okumuş

Grave 1991 yılında çıkardığı ilk albümü “Into the Grave” ile o zamanlardan itibaren İsveç death metal sahnesinde genel bir yaklaşım halini alan melodik ve atmosferik unsurlarla işlenmiş, karmaşık kompozisyonlara ve besteciliğe dayalı death metal anlayışından uzak, bütünüyle çiğ, sade ve basit bir şekilde yazılmış parçalara dayalı bir death metal anlayışını benimsemişti. Albüm, basit bir yapı ve enstrüman kullanımıyla doyurucu, akıcı ve dinleyiciyi kendine çeken bir müzik yaratmayı başarıyor ve müzisyenlik anlamında karmaşık ve teknik parçalar yazabilmeyi değil de sade bir müzik yaparak dinleyici üzerinde etkili olma yeteneğini ortaya koyan bir müzik yapıyordu.

Grup bu ilk albümüyle kült bir yapıt ortaya koymayı başarmış olsa da albümün bazı göze çarpan eksikleri mevcuttu. Prodüksiyon iyi değildi ve enstrümanlar çok sert kaydedilmemişti. Gitar sound’u çok belirgin değildi ve davul kulağa çok sert gelmiyordu. Fakat Grave ilk albümünden hemen bir yıl sonra hem prodüksiyon hem de müzik anlamında ilk albümün üzerine çıkan ve kendi müziğinin zirvesi sayılabilecek ikinci albümü “You’ll Never See”yi çıkardı. Grup raw death metal tarzından hiçbir şekilde taviz vermediği gibi müzisyenliğini ve prodüksiyonu ileri taşıyarak kendi tarzı içerisinde neredeyse mükemmeli yakalayan bir albüm ortaya koymuş ve bu albümle birlikte artık kendisini iyice İsveç death metal sahnesinin saygın gruplarından biri olarak kabul ettirmişti.

“You’ll Never See” hemen her anında daha çok özenilerek üzerinde durulmuş bir albüm olduğunu gösteriyor. Albüme baktığımızda ilk dikkatimizi çeken şey, albümün başarılı prodüksiyonu ve enstrümanların iyi bir şekilde kaydedilmiş olması. Hem gitar sound’u hem de davulun çok daha vurgulu ve hissedilir olduğunu görüyoruz ve bu durum hissiyatın artmasıyla birlikte müziğin kulağa çok daha iyi bir doygunluk hissi vermesini sağlıyor.

Albümün çok iyi ayarlanmış bir sertliği mevcut. Kesinlikle müziği anlaşılmaz kılacak kadar aşırıya kaçmayan, gayet dozunda, her enstrümanın sound’undan alınan hazzı zirveye çıkaran bir sertlik. Parçaların yapısına baktığımızda ise Grave’in rif yazımı, kompozisyon, kısacası bestecilikte seviyeyi yükselttiğini görüyoruz. Fakat bu ilerleme raw death metal yapısını ve hissiyatını asla bozmadan, bu yapının içinde kalınıp tamamen bu yapının imkanları kullanılarak yaratılan bir ilerleme.

Yine basit rifler kullanıldığı fakat riflerin kendi içinde daha yaratıcı olacak şekilde yazıldıklarını görüyoruz. Parçaların yapısı da daha dikkat çekici hale gelmiş durumda. Daha belirgin rif ve tempo geçişleri, yer yer yoğun ve orta tempoda gidip yer yer blast beat’ler ile seri riflere geçen parçalar her saniyesinde dinleyici üzerindeki etkisini sürdürüp dinleyiciyi içine çeken bir karaktere sahip. Albümün dikkat çekici bir diğer noktası ise kullanılan rifler ve parçaların kendi içindeki başarılı organizasyonunun bir araya gelmesi ile oldukça kaotik ve karanlık bir hava yaratıyor olması. Bu hava müzik ve parçaların başarılı yapısı ile birlikte albümü dinlemeye doyamayacağınız bir başyapıt haline getiriyor. Vokaller için ise yine kaotik demek yerinde olacaktır. Dinleyiciyi ele geçiren o kaotik havayı acımasızca dinleyiciye ulaştıran, albümün genel tonuyla oldukça uyumlu bir vokal performansı görüyoruz. Grave albümde kullandığı her şeyi yerli yerinde ve tam kararında kullanarak old-school death metalin tanımı niteliğinde, dinleyici üzerindeki etkisini hiçbir zaman kaybetmeyen, kendisini tekrar tekrar dinleten bir başyapıt ortaya koyuyor.

“You’ll Never See” Grave’in hem enstrüman kullanımı hem de bestecilik konusunda yeteneklerini çok iyi bir şekilde sergilediği, raw death metalin son derece başarılı, yoğun ve etkileyici bir şekilde ortaya konduğu, İsveç death metalinde kült mertebesine erişmiş bir albüm.