Köprüaltı Heavy Metal veya Şebek Heavy Metal Fanzin sayesinde keşfettiğim ve gitaristleri Oscar Dronjak’la yapılan bir röportaj ile merak edip dinleyerek tanıştığım bir grup HAMMERFALL. Yanlış hatırlamıyorsam 1997 ya da 1998 yılıydı, dolayısıyla grubun ilk albümden ya da ikinci albümünden sonra yapılan bir röportajdı.

O dönemde power metal şimdiki hâlinden çok daha güçlüydü; STRATOVARIUS bence son çok iyi albümü olan “Destiny”yi çıkarıp biri İstanbul’da biri Ankara’da olmak üzere ülkemizde iki konser verebiliyor, KAMELOT en önemli albümlerinden “The Fourth Legacy”yi, RHAPSODY “Symphony of Enchanted Lands” gibi türe boyut katacak bir iş yayınlıyordu.

O günden sonra power metal kendini fazla yenileyemedi. Aslına bakarsanız yenilemedi. Sanki buna gerek görmedi ve bildiği yoldan devam etmeyi uygun gördü. Bu durum tür içerisindeki grupların zaman içinde elenmesine ve belli başlı ülkelerden çıkmayan ve daha underground bir kimlik barındıran power metal ile ilgilenmeyen dinleyici kitlesinin 8-10 grupla sınırlı kalmasına neden oldu.

Bu gruplardan biri de hiç şüphesiz HAMMERFALL’du. Savaşçılı kılıçlı power metalleriyle türün son 20 yılına damga vuran grup elbette ki zaman içerisinde müziğinde değişikliklere gitti. Baştaki cayır cayır power metal rifleri, double kick’ler ve uçuşan melodilerin yerini bir süre sonra daha hard rock’vari bir karakter aldı. Grup at koşturan power metalden daha arena tarzı hard rock şarkılarına kaydı, yeri gelince AOR’a göz kırpan baladlar dahi sundu.

Grubun kariyerine baktığımızda HAMMERFALL’un 20 yıl boyunca her 2 ya da 3 yılda bir mutlaka yeni bir albüm çıkardığını görüyoruz. Adamlar müziklerini revize etme konusunda istekli olmasalar da üretkenlik konusunda daima üzerlerine düşeni yaptılar. Bir önceki albümleri “Build to Last”ın incelemesinde albümün heyecanının düşük, biraz bayık, biraz tutkusuz olduğundan dem vurmuş ve akılda kalıcılık konusunda sınıfta kaldığından dem vurmuştum. Aradan 3 yıl geçti ve şimdi elimizde bir diğer HAMMERFALL albümü olan “Dominion” var.

İlk andan rahatlıkla söyleyebileceğim şey, “Dominion”ın “Built to Last”ın ardından kesinlikle bir artı olduğu. Daha giriş şarkısı “Never Forgive, Never Forget”ten grup daha atarlı bir power metal karakteri sunmayı başarıyor ve hem “Second to One” adlı baladında hem de “Scars of a Generation” adlı saf power metal yapıtında eski heyecanından örnekler sunuyor, has HAMMERFALL kimliğini günümüze taşıyor. Bu açıdan bakıldığında bence “Dominion” 2000 yılındaki “Renegade”den bu yana yaptığı en iyi albüm. Bu arada grup albümden 3 klip yayınladı ve net şekilde albümdeki en kötü 3 şarkıya klip çekmişler, ben yazıya boş yapmayan şarkılardan koyuyorum.

Arada “We Made Sweden Rock” gibi tribüne oynayan eyyamcı şarkılar olsa da “Dead by Dawn”, “Chain of Command”, “And Yet I Smile” gibi şarkılarda grubun son 3-4 albümdeki “yorulduk biz” havasını bir an olsun hissetmiyorum. Rif yazımı daha klas, vokal melodileri daha zevk sahibi, her açıdan daha dolu bir power metal var karşımızda. Özellikle sondaki “And Yet I Smile”ın giriş melodisi ve görkemi insanı doksanlara götürüyor ve türün en güzel örneklerini akıllara getirip heyecanlandırıyor. BANA BUNLARLA GELİN ULAN!

Power metal seviyorsanız, HAMMERFALL’U da seviyorsanız “Dominion”ı sevememek için pek bir gerekçeniz olacağını sanmıyorum. Elbette doksanlarda yapılan ve tarih yazılan power metal kadar kusursuz değil, ama şu devirde ve şu olası bezmişlikteki bir grubun yapabileceği en iyi albüm olduğunu düşünüyorum.