Bana göre en kötü iki albümü “Are You Dead Yet?” ile “Blooddrunk” olan CHILDREN OF BODOM, kurulduğu sıralardaki çekiciliğini ve albenisini, zaman içinde metal alemlerinin en büyük “ortam grubu” olarak giderek yitirmişti. Doksanlarda efsane işler yapan bu Fin gençler, zaman ilerledikçe bir anda ergen grubu, piyasa grubu, kız grubu şeklinde ithamlarla hep hor görülür, küçümsenir olmuştu. “Hate Crew Deathroll”un ardından takındıkları tavır ve benimsedikleri müzikal mizaç sebebiyle bunu hak etmediler de değil hani. İlk üç albümdeki yaratıcılık yerini giderek daha konser odaklı bir havaya bırakmış, bir yerden sonra besteler iyicene laçkalaşmış ve CHILDREN OF BODOM çok benzer ve kısıtlı bir beste yetisi olan, hep aynı formüller üzerinden giden bir grup hâline gelmişti.
Bu durumda grubu ciddiye almak, ilk 3 albüm gibi orijinal, kısmen sofistike şeyler beklemek de hayal olmuştu. “Are You Dead Yet?” ile “Blooddrunk” gerçekten çok kötü albümlerdi ve akabinde yapacakları şeyi umursamadan grupla olan bağımı koparmış, ilk 3 albümün anılarına sarılır olmuştum.
Lakin CHILDREN OF BODOM bu dönemin ardından bir yükselme trendine girdi. “Relentless Reckless Forever” bence olumlu bir adımdı. 2 yıl sonrasında gelen “Halo of Blood” da olumlu bir adımdı. 3 yıl sonrasındaki “I Worship Chaos” da yine mantıklı bir yöne gidiyordu. Grup albümleri arasındaki yılları birer birer artırarak, mantıklı bir eğride kalitesini tekrar yükseltiyordu. Şimdiyse karşımızda 4 yıl aradan sonra çıkan yeni albüm var. “Hexed”, son 3 albümün devam ettirdiği trendi net şekilde sürdüren, hatta eğriyi epey bir yukarılara kaydıran gayet başarılı bir CHILDREN OF BODOM albümü.
Elbette ki insanların kafasında oluşan bazı düşünceleri, yargıları değiştirmek zor; belki siz de CHILDREN OF BODOM’dan ümidi çoktan kestiniz ve kritiği okumaya bile gerek görmediniz. Lakin bence, eğer zamanında grubu sevdiyseniz ve sonradan soğuduysanız, CHILDREN OF BODOM kendi içinde gerçekleştirdiği sessiz evrime bir kulak vermelisiniz. Evet Alexi hâlâ tırnaklarına siyah oje ürüyor olabilir, ancak “Something Wild”, “Hatebreeder” ve “Follow the Reaper“daki o yenilikçi ve iştahlı karakteri yansıtan 12-19 yaşındaki genç şu anda 40 yaşında ve artık tek amacı sürekli albüm yapıp deli gibi turlayarak kazanabildiği kadar çok para kazanmak değil.
CHILDREN OF BODOM’un 10. albümü olan “Hexed”, gerek sound gerek beste açısından grup adına yeni bir sayfa açıldığını müjdelercesine güçlü şarkılar içeriyor. Albümün genel olarak karanlık ve tekinsiz bir havası var ve “sürekli içki içip dağıtan çılgın oğlanlar” muhabbetini hiç yansıtmayan, gayet oturaklı bir duruş barındırıyor. Şarkıları dinlerken grubun olgunlaştığını da, gerekli dersleri çıkardığını da sezebiliyoruz. Tabii ki yine bilindik CHILDREN OF BODOM hareketleri her yanımızı sarıyor, ancak bu kez grubun “hadi yeni albüm yapalım da tura çıkalım” hissinden daha derin bir şevkle beste yaptığını seziyorsunuz.
Bunun sebebini, Alexi’nin artık bazı döngülerden sıkılmış olduğuna ve bu yüzden bestelere daha fazla zaman ayırmasına dayandırıyorum. Şarkılar daha bir dolu, müzisyenlik daha bir ön planda (misal “Say Never Look Back”in 2.56-3.16 arası grubun bugüne kadarki en etkin ve teknik davul kullanımı olabilir), zevzeklikten eser yok. Kapağa bakınca bile grubun her zamanki Reaper karakterini farklı bir düzlemde sunduğunu görüyoruz. Kapaktaki figür, tıpkı kimi kiliselerde rastlayabileceğiniz üzere, bir aziz gibi elinde küçük bir kilise tutuyor. Bu elde küçük kilise tutma olayı, zamanında ya gerçek anlamda bir kilise inşa eden ya da oluşturduğu cemaatle orada bir Hristiyan topluluğu oluşmasını sağlayan azizleri resmederken kullanılıyor. Misal Aziz Petrus ve Aziz Pavlus’u ellerinde minik bir kilise tutarken resmedilmiş hâlde görürseniz, bu onların Kilise’nin dayanakları olduğunu ifade eder. CHILDREN OF BODOM da Reaper karakterini böyle havari benzeri bir biçimde “Hexed”in kapağına taşımış ve albümün havasını yansıtmayı başarmış.
Tüm bunların ışığında, albüme ön yargısız biçimde baktığınızda bence CHILDREN OF BODOM’un en azından daha kendini bilir bir şey yaptığını görebilirsiniz. Grubun müziğini sevmiyorsanız ya da zaman içinde gruptan her türlü soğuduysanız bilemem, ancak zamanında CHILDREN OF BODOM’a dair bir nebze de olsa olumlu hisler beslemişliğiniz varsa, “Hexed” bence en azından bunları hatırlamanızı ve grubun zamanında önemli işler yaptığını anımsamanızı sağlayacaktır.
1998-2004 arasında çok sevdiğim, sonra hayal kırıklıklarıyla dolu yıllar içerisinde bağımı tamamen kopardığım, ümidimi tamamen kestiğim CHILDREN OF BODOM, son 8 yıldır pozitif adımlar atıyor. “Hexed” bence bu adımların en altı dolu olanı ve bu şekilde baktığımda “Hate Crew Deathroll”dan beri, yani 16 yıldan bu yana çıkardıkları en iyi albüm olarak grubun diskografisindeki yerini alıyor.
Kadro Alexi Laiho: Vokal, lead gitar, müzik, sözler
Janne Warman: Klavye
Henkka Blacksmith: Bas
Jaska Raatikainen: Davul
Daniel Freyberg: Ritim gitar
Şarkılar 01. This Road
02. Under Grass and Clover
03. Glass Houses
04. Hecate's Nightmare
05. Kick in the Spleen
06. Platitudes and Barren Words
07. Hexed
08. Relapse (The Nature of My Crime)
09. Say Never Look Back
10. Soon Departed
11. Knuckleduster
Albüm yapma sıklıklarını azaltmak her gruba yarıyor. CoB da bu garantili formüle yaslanınca, nihayet doğru düzgün bir albüm yapmış. Keyboard soloların çokluğu ve uydurukluğu dışında besteler gayet iyi. Alkolden arındırılmış CoB, bu steril haliyle bence hiç fena değil, en azından artık ergenlikten arınmışlar ki, bu bile önemli bir adım.
ben something wild ın kitapçığındaki grup fotosunda yüzüne rambo bıçağı dayamış Alexi’yi özledim.ne esiri olmuştum o albümün.lise 1 deydim galiba çıktığında.
bencede yıllar sonra yaptıkları en iyi albüm.ama hate crew deathroll dan değil are you dead yet ten sonra
“Lakin CHILDREN OF BODOM bu dönemin ardından bir yükselme trendine girdi. “Relentless Reckless Forever” bence olumlu bir adımdı. 2 yıl sonrasında gelen “Halo of Blood” da olumlu bir adımdı. 3 yıl sonrasındaki “I Worship Chaos” da yine mantıklı bir yöne gidiyordu.”
şu 3 albümden aklınızda hangi parçalar kaldı diye sorsam COB fanları bile cevap verirken bocalarlar. neresi olumlu neresi mantıklı? müzikte mantık nedir ayrıca? yine bomboş bir albüm. 2 sene sonra kimse hatırlamaz.
Atsan atılmaz, satsan satılmaz bir grup bu. Sinir de olsam, bir daha dinlemeyeceğim desem de dönüp dolaşıp dinliyorum. Bu albüm çok iyi olmuş 9 u bastım. Vokalde Lemmy’leşme, müzikte daha bir olgun heavy’leşme söz konusu olmuş. Bence gelecek albümler tam oturmuş, iyi albümler olacak, umudum çok büyüdü COB için. Klavye olayını zaten ilk albümlerinden beri çok seviyorum.
CoB’un kariyer ilerlemesini Metallica’ya benzetiyorum. Tıpkı Metallica-Load döneminde olduğu gibi ‘Are you dead yet’ ten sonra fanlarını net bir şekilde ikiye böldüler. Grubun ilk 4 albümünü çok fazla seven ben bile her yeni albümünü heyecansız bir şekilde takip etmekteydim.
Öncelikle şunu söylemeliyim ki Hexed, AYDY ten sonra çıkardıkları en iyi albüm. İlk single ‘Under Grass and Clover’ i vasat bulmuş, ‘This Road’ ı eh meh idare eder demiş, son single ‘Platitudes and Barren Words’ u ise ciddi anlamda beğenmiştim. Ama albümü dinleyince bu yılın ilk ters köşesi geldi benim için. Kaliteli besteler, akılda kalıcı nakaratlar, anlamlandıramadığım ‘Hecate’s Nightmare’ dışında bütünlüklü bir albüm kotarmış CoB. Favorilerim başta ‘Kick in the Spleen’ olmak üzere ‘Platitudes..’ ve ‘Say Never Look Back’
Son tahlilde Hexed ile küskün fanları barıştıracak güçte bir albüm yapmışlar. Darısı diğer albümlere diyorum.
Bi single’ı dinlediğimde aşırı sıkıcı gelmişti ama hangisi cidden hatırlamıyorum, dün kritiği okuyup dur bir dinleyeyim dedim o sıkıcılıkla alakası yok albümün. Kick in the spleen’deki (2:10 gibi sanırım) klavye bölümü, glass houses’ın bol notalı kaotik yapısı özellikle hoşuma giden kısımlar. Önceki 3 albümden kesinlikle iyi ama blooddrunk ile karşılaştırmam için biraz daha dinlemem lazım ahahha dünyada albümü seven 8 kişiden biriyim herhalde. Are you dead yet de fena değil, in your face gibi tam “in your face” şarkıları seviyorum.
En zayıf albümleri için Halo of Blood derim herhalde ben. Önceki albümlere de bakındım biraz, geçmiş bir kritikte de yazılmış COB ilk albümüyle şu ankiler arasındaki farkı en az grup, IF DT ya da amon amarth gibi kardeşleri arasında. Metallica load dönemi falan alakası yok. Öteki yorumlara hiç girmiyorum, 2 sene sonra hatırlamak kıstas ise dünyada 3 tane falan iyi albüm çıkıyor her sene.
@den4x, farkı az demişsin ama bence Hate Crew Deathroll’dan sonra daha piyasaya oynayan albümler yaptılar bu konuda birçoğu hatta Alexi’nin kendisi bile hemfikir; zira son röportajlarından birinde en iyi albümleri olarak HCD u gösteriyor. Herkesin COB’ u kendine tabii ki.
@Noumena, piyasa değil demedim ki, diğer değişime uğradığı için eleştirilen gruplara göre fark daha az dedim sadece. bence de en iyi albümleri HCD bu arada lul
Sayfanızı sadece bodom ile ilgili konularda açıyorum bu gerçek,
Albüm kritiği için açmıştım ama bodomun genel yorumunu yapmıssın yine Ahmet abi.
Blooddrunk sound gereği kötüleyebilirsin bisey demiyorum are you dead yet albümünü tekrar dinle istersen…
Hexed e gelirsek tempo biraz düşmüş çılgın riff lerde pek bi nadir yinede dinletisi pek bi yüksek, hecate’s nightmare harika olmuş
Yakın zamanda okuduğum en kötü album değerlendirmesini yazmışsınız. Metale ilk başladığım gruplardan biridir CoB ve tüm şarkılarına hakimimdir. Are You Dead Yet albümü şimdiye kadar grubun en çok kullandığı konserlerinde setlistlerine eklediği şarkıları içeren en beğenilen ve Hatecrew tarafından en çok ezberlenmiş şarkıları barındıran albümdür. Yapı olarak melodik death olarak geçse de melodikliği daha ağır basan bu albüm gelmiş geçmiş en sanatsal riffleri içeren inanılmaz sololara sahip Punch me I bleed, We’re not gonna fall, If you Want peace prepare for war gibi şarkılar anca daha önce hiç CoB dinlememiş sade hardcore powerchordlar/ melodi aramayıp sertliğe bakan biri tarafından kötü olarak nitelendirilebilir. Burda gerçekten müzik zevkinizi hayretler içerisinde karşıladım. Hexed ile ilgili olarak da grubun klasik tarzına çok uzak ve çok yakın şarkıları beraber görüyoruz bir anlamda kurulduğundan beri hiç bu kadar çeşit subgenre içeren bir albüm yapmamışlardı. Ben albümde kick in a spleen hariç tüm şarkıları aşırı sanatsal ve güzel buldum. Yapabileceğim tek kötü eleştiri çoğu şarkıda sözsüz bridge bölümleri çok gereksiz uzun tutulmuş. Hexed şu ana kadar duyduğum en güzel rifflerden birini ve Soon Departed ise şimdiye kadar duyduğum en güzel nakaratlardan birini sundu. Şiddetle dinlemenizi tavsiye ederim
Benim için senenin en süpriz albümü budur. Benim ne eski ne yeni CoB ile alakam yokken bu albüm çıktıktan 7 ay sonra bile evde durup dururken Hexed’in nakaratını söylerken buluyorum kendimi. Valla çok enteresan, biri bana “30 yaşında CoB seveceksin” dese hadi ordan derdim, hayatta her şey mümkünmüş meğer.
@Berca B., heavy ve power metal klişeleriyle problemin yoksa, sıkıcı veya bayık bulmuyorsan çok eğlenceli grup. İlk iki albüm ve Crimson Thunder favorim.
Follow The Reaper’dan sonra yaptıkları işler arasında en zevk aldığım COB albümlerinden biri bu oldu. Halo Of Blood’ı da baya beğenmiştim. Hatebreeder döneminden kalma riffler ve melodiler var. Ortalarda yaptıkları saçmalıkları saymazsak kariyerlerinin bu döneminde çok tatlı bir grup oldu COB. Ta ki rahmetli Alexi Laiho ölene kadar. RIP Alexi.
Son zamanlarda bu albüme sardım beyler, bence 2010′larda çıkan en iyi metal albümlerinden bir tanesi, COB’u en sevdiğim gruplardan biri yaptı yıllar sonra tekrar. Cidden inanılmaz bir albüm. Rahmetli gider ayak müthiş bir hediye bırakmış bize.
Loading ...
Albüm yapma sıklıklarını azaltmak her gruba yarıyor. CoB da bu garantili formüle yaslanınca, nihayet doğru düzgün bir albüm yapmış. Keyboard soloların çokluğu ve uydurukluğu dışında besteler gayet iyi. Alkolden arındırılmış CoB, bu steril haliyle bence hiç fena değil, en azından artık ergenlikten arınmışlar ki, bu bile önemli bir adım.
ben something wild ın kitapçığındaki grup fotosunda yüzüne rambo bıçağı dayamış Alexi’yi özledim.ne esiri olmuştum o albümün.lise 1 deydim galiba çıktığında.
bencede yıllar sonra yaptıkları en iyi albüm.ama hate crew deathroll dan değil are you dead yet ten sonra
olmuş! tekrar tekrar dinliyorum
“10. albümü…” hasssktr dedim o kadar oldu mu ya…
@35 yaşındayım, something wild çok haşin bir şeydi.
“Lakin CHILDREN OF BODOM bu dönemin ardından bir yükselme trendine girdi. “Relentless Reckless Forever” bence olumlu bir adımdı. 2 yıl sonrasında gelen “Halo of Blood” da olumlu bir adımdı. 3 yıl sonrasındaki “I Worship Chaos” da yine mantıklı bir yöne gidiyordu.”
şu 3 albümden aklınızda hangi parçalar kaldı diye sorsam COB fanları bile cevap verirken bocalarlar. neresi olumlu neresi mantıklı? müzikte mantık nedir ayrıca? yine bomboş bir albüm. 2 sene sonra kimse hatırlamaz.
Atsan atılmaz, satsan satılmaz bir grup bu. Sinir de olsam, bir daha dinlemeyeceğim desem de dönüp dolaşıp dinliyorum. Bu albüm çok iyi olmuş 9 u bastım. Vokalde Lemmy’leşme, müzikte daha bir olgun heavy’leşme söz konusu olmuş. Bence gelecek albümler tam oturmuş, iyi albümler olacak, umudum çok büyüdü COB için. Klavye olayını zaten ilk albümlerinden beri çok seviyorum.
CoB’un kariyer ilerlemesini Metallica’ya benzetiyorum. Tıpkı Metallica-Load döneminde olduğu gibi ‘Are you dead yet’ ten sonra fanlarını net bir şekilde ikiye böldüler. Grubun ilk 4 albümünü çok fazla seven ben bile her yeni albümünü heyecansız bir şekilde takip etmekteydim.
Öncelikle şunu söylemeliyim ki Hexed, AYDY ten sonra çıkardıkları en iyi albüm. İlk single ‘Under Grass and Clover’ i vasat bulmuş, ‘This Road’ ı eh meh idare eder demiş, son single ‘Platitudes and Barren Words’ u ise ciddi anlamda beğenmiştim. Ama albümü dinleyince bu yılın ilk ters köşesi geldi benim için. Kaliteli besteler, akılda kalıcı nakaratlar, anlamlandıramadığım ‘Hecate’s Nightmare’ dışında bütünlüklü bir albüm kotarmış CoB. Favorilerim başta ‘Kick in the Spleen’ olmak üzere ‘Platitudes..’ ve ‘Say Never Look Back’
Son tahlilde Hexed ile küskün fanları barıştıracak güçte bir albüm yapmışlar. Darısı diğer albümlere diyorum.
Bi single’ı dinlediğimde aşırı sıkıcı gelmişti ama hangisi cidden hatırlamıyorum, dün kritiği okuyup dur bir dinleyeyim dedim o sıkıcılıkla alakası yok albümün. Kick in the spleen’deki (2:10 gibi sanırım) klavye bölümü, glass houses’ın bol notalı kaotik yapısı özellikle hoşuma giden kısımlar. Önceki 3 albümden kesinlikle iyi ama blooddrunk ile karşılaştırmam için biraz daha dinlemem lazım ahahha dünyada albümü seven 8 kişiden biriyim herhalde. Are you dead yet de fena değil, in your face gibi tam “in your face” şarkıları seviyorum.
En zayıf albümleri için Halo of Blood derim herhalde ben. Önceki albümlere de bakındım biraz, geçmiş bir kritikte de yazılmış COB ilk albümüyle şu ankiler arasındaki farkı en az grup, IF DT ya da amon amarth gibi kardeşleri arasında. Metallica load dönemi falan alakası yok. Öteki yorumlara hiç girmiyorum, 2 sene sonra hatırlamak kıstas ise dünyada 3 tane falan iyi albüm çıkıyor her sene.
19.03.2019
@den4x, farkı az demişsin ama bence Hate Crew Deathroll’dan sonra daha piyasaya oynayan albümler yaptılar bu konuda birçoğu hatta Alexi’nin kendisi bile hemfikir; zira son röportajlarından birinde en iyi albümleri olarak HCD u gösteriyor. Herkesin COB’ u kendine tabii ki.
20.03.2019
@Noumena, piyasa değil demedim ki, diğer değişime uğradığı için eleştirilen gruplara göre fark daha az dedim sadece. bence de en iyi albümleri HCD bu arada lul
öldü bitti dedik herifler yapmış yeminle!
önyargılarımı siktim attım
albüm iyi.
Sayfanızı sadece bodom ile ilgili konularda açıyorum bu gerçek,
Albüm kritiği için açmıştım ama bodomun genel yorumunu yapmıssın yine Ahmet abi.
Blooddrunk sound gereği kötüleyebilirsin bisey demiyorum are you dead yet albümünü tekrar dinle istersen…
Hexed e gelirsek tempo biraz düşmüş çılgın riff lerde pek bi nadir yinede dinletisi pek bi yüksek, hecate’s nightmare harika olmuş
Yakın zamanda okuduğum en kötü album değerlendirmesini yazmışsınız. Metale ilk başladığım gruplardan biridir CoB ve tüm şarkılarına hakimimdir. Are You Dead Yet albümü şimdiye kadar grubun en çok kullandığı konserlerinde setlistlerine eklediği şarkıları içeren en beğenilen ve Hatecrew tarafından en çok ezberlenmiş şarkıları barındıran albümdür. Yapı olarak melodik death olarak geçse de melodikliği daha ağır basan bu albüm gelmiş geçmiş en sanatsal riffleri içeren inanılmaz sololara sahip Punch me I bleed, We’re not gonna fall, If you Want peace prepare for war gibi şarkılar anca daha önce hiç CoB dinlememiş sade hardcore powerchordlar/ melodi aramayıp sertliğe bakan biri tarafından kötü olarak nitelendirilebilir. Burda gerçekten müzik zevkinizi hayretler içerisinde karşıladım. Hexed ile ilgili olarak da grubun klasik tarzına çok uzak ve çok yakın şarkıları beraber görüyoruz bir anlamda kurulduğundan beri hiç bu kadar çeşit subgenre içeren bir albüm yapmamışlardı. Ben albümde kick in a spleen hariç tüm şarkıları aşırı sanatsal ve güzel buldum. Yapabileceğim tek kötü eleştiri çoğu şarkıda sözsüz bridge bölümleri çok gereksiz uzun tutulmuş. Hexed şu ana kadar duyduğum en güzel rifflerden birini ve Soon Departed ise şimdiye kadar duyduğum en güzel nakaratlardan birini sundu. Şiddetle dinlemenizi tavsiye ederim
Benim için senenin en süpriz albümü budur. Benim ne eski ne yeni CoB ile alakam yokken bu albüm çıktıktan 7 ay sonra bile evde durup dururken Hexed’in nakaratını söylerken buluyorum kendimi. Valla çok enteresan, biri bana “30 yaşında CoB seveceksin” dese hadi ordan derdim, hayatta her şey mümkünmüş meğer.
19.10.2019
@Berca B., Ben de bir haftadır sürekli eski Hammerfall albümlerini dinliyorum. Daha önce tek şarkılarını bilmezdim.
20.10.2019
@şeyh hulud, haha nasıl güzeller miymiş bari? Ben de tek şarkılarını dahi bilmiyorum, varsa tavsiye albüm alırım.
20.10.2019
@Berca B., heavy ve power metal klişeleriyle problemin yoksa, sıkıcı veya bayık bulmuyorsan çok eğlenceli grup. İlk iki albüm ve Crimson Thunder favorim.
Alexi seni çok özledim.
22.03.2022
@enemyofgod, +1000
Resmen yokluğunu arıyorum
Follow The Reaper’dan sonra yaptıkları işler arasında en zevk aldığım COB albümlerinden biri bu oldu. Halo Of Blood’ı da baya beğenmiştim. Hatebreeder döneminden kalma riffler ve melodiler var. Ortalarda yaptıkları saçmalıkları saymazsak kariyerlerinin bu döneminde çok tatlı bir grup oldu COB. Ta ki rahmetli Alexi Laiho ölene kadar. RIP Alexi.
Son zamanlarda bu albüme sardım beyler, bence 2010′larda çıkan en iyi metal albümlerinden bir tanesi, COB’u en sevdiğim gruplardan biri yaptı yıllar sonra tekrar. Cidden inanılmaz bir albüm. Rahmetli gider ayak müthiş bir hediye bırakmış bize.