Japonya, Filipinler, Endonezya, Tayvan… Bunlar metal içerisindeki en hiddetli yapıtlardan bazılarına can veren, psikopatın harman olduğu birtakım Uzak Doğu ülkeleri. Bugün bizleri selamlayan DESECRAVITY de bizlere Japonya’nın kalbinden, Tokyo’dan seslenen bir teknik brutal death metal grubu. 2007’de kurulan grup bugüne dek 3 albüm çıkarmış ve biz de şu anda bu albümlerin sonuncusu olan “Anathema”dan bahsedeceğiz.

Birkaç gün önce ortamlara salınan “Anathema”, biri intro olmak üzere toplam süreleri 32 dakikaya yaklaşan sekiz şarkı barındırıyor. Öncelikle söylemeliyim ki albümün açılışını yapan intro “Aeon and Ashes” baya bokum gibi bir şey. Amaçsız, gereksiz, vasıfsız bir zaman israfı. Böylesi delişmen bir içeriği olan bu albüme neden bu kadar gavat bir başlangıç yapmışlar anlamak mümkün değil.

Bu introyu görmezden gelip albümün asıl başlangıcını yapan “Impure Confrontation”a geldiğimizde, DESECRAVITY’nin nasıl bir grup olduğunu daha iyi anlıyoruz. Grup değişken rifler, üst düzey gitar kullanımı, orta karar kalitede mikslenmiş sapık bir davul (o dapdağınık hi-hat nedir artık pazar yeri gibi) ve gayet kudretli vokallerle bizlere vahşet dolu bir dünyanın kapılarını açıyor. DESECRAVITY’nin death metalinde gerçekten de hem teknik ögeler hem de brutal unsurlar eş zamanlı olarak karşımıza çıkıyor.

Grubun yaptığı iyi şeylerden biri, albümün kötücül havasını her anlamda hissettirmesi. Sololarda bile bir gerginlik, rahatsızlık var ve değişip duran rifler dinleyiciyi gerçekten de korkularla dolu bir yolculuğa çıkarıyor. Bu anlamda DESECRAVITY’yi takdir ettim; “Ominous Harbinger” gibi şarkılarda gerçekten de bir kâbusun fon müziğini dinler gibiyiz. Grubun bunu kullanırken bilindik gerginlik ve uğursuzluk formüllerini kullanmaması, atonalliğe falan kaçmadan, uyumsuz sesler kullanmadan direkt rifler ve kazımasyonlarla olaya müdahale etmesini görmek takdire şayan.

DESECRAVITY’yi dinlerken ALTERBEAST gibi notalar arası yolculuklara da çıkıyoruz, DYING FETUS gibi tekme ve yumruklarla darmaduman da ediliyoruz. Bu açıdan bakınca grubun ciddi anlamda güçlü bir yapısı var ve bunu tüm albüme yaymış olmaları da diğer bir artıları. “Deprivation of Liberty” gibi kaotik yıkımlar akıllara açık şekilde HATE ETERNAL ve SUFFOCATION’ı getirirken, aktif şekilde kullanılan sol el parmakları ciddi anlamda yaldır yaldır yardırıyor, kesip biçiyor, un ufak ediyor.

Hepsi bir araya geldiğinde son derece tatminkâr, lezzetli bir teknik brutal death metal ortaya çıkıyor. Grup bu tür içerisinde üzerine düşen ne varsa fazlasıyla yapıyor ve bence dinlemesi çok ama çok zevkli bir iş ortaya koyuyor.

“Japonlar’ın heavy metale gönül vermesi yasaklanmış tısısısısı” esprilerinden bıkan ve harbiden taş gibi, dopdolu, kütür kütür bir death metal dinlemek isteyenler, DESECRAVITY ile bir an önce tanışıp vurdulu kırdılı bir yarım saat geçirebilir ve hatta albüme baya baya hasta olabilirler.