Death metalin en “death metal” gruplarından biri MALEVOLENT CREATION. İlk günden bu yana -ki bu ilk gün 32 yıl öncesine tekabül ediyor- her anlamda death metal çerçevesinde değerlendirilebilecek bir profil çiziyorlar. Adları death metalin tanımı gibi; albüm kapakları death metal; albüm isimleri, şarkı isimleri, imajları; her şeyleri death metal.

Bunca death metal içerisinde grubun aşırı karakteristik bir MALEVOLENT CREATION sound’u yaratma arayışına girmemiş oluşu ve büyük oranda önüne gelen death metali yapması, kimilerine olumsuz bir şey gibi gelse de bence bu rastgele bakış açısı gruba farklı bir hava katıyor. MALEVOLENT CREATION üzerinde taşıdığı silahı bize belli etmiyor, eline ne geçerse onunla saldırıyor.

4 yıl önce çıkan ve ne zaman, nerede, nasıl bir ortamda yazdığımı gayet net hatırladığım bir önceki albümleri “Dead Man’s Path”in ardından vokalisti Brett Hoffmann’ı kolon kanserinden kaybeden MALEVOLENT CREATION, o albümde çalan kadrodan bir kişi hariç herkesi değiştirerek yeni albümü “The 13th Beast”i yayınladı. Sabit kalan tek kişi de zaten grubun kurucusu Phil Fasciana.

Albüme dair söylemek istediklerim, MALEVOLENT CREATION’ın kendisiyle de örtüşüyor aslında. Bana kalırsa MALEVOLENT CREATION, “The Ten Commandments” ve “Retribution”dan sonra hiçbir albümünde çok çok iyi bir iş çıkaramamış ve ortalamanın biraz üstü sularda seyretmiş bir grup. O ikisi dışında çıkardıkları en sevdiğim albümleri olan “Warkult”ı bile bir death metal şaheseri olarak görmüyorum. “The 13th Beast”te de grubun bilindik hareketlerini; tarama riflerini, fazla bir akılda kalıcılık barındırmayan varsayılan death metalini yansıttığını görüyoruz.

Bu elbette ki kötü bir şey değil; sonuçta herkes hit üstüne hit bassın diye bir kaide yok. Ancak daha uzun ömürlü olma yıllarca dinlenme açısından MALEVOLENT CREATION’ın çok da fazla bir albenisi ne yazık ki yok. Böyle olunca da doğal olarak muadili çok olan bir gruba dönüşüyorsunuz. Misal bu albümde grubun %80’i değişmiş ve Fasciana’nın alışık olunduk bazı rif kalıpları olmasa, çalan grubun MALEVOLENT CREATION olduğunu anlamamızı sağlayacak durumlar çok da ön planda değil. Vokalist farklı, gitarlardan biri farklı, davulcu farklı, basçı farklı…

Değinmek istediğim konulardan biri de prodüksiyon. Özellikle davul miksi konusunda “The 13th Beast”in belirgin sorunları olduğunu düşünüyorum. Özellikle kimi çıplak ataklar sırasında altolar aşırı güçsüz ve tiz duyuluyorlar. Dabada dubada yardırması gereken yerde çıtıçıtı çutuçutu gibi aşırı gömülü biçimde duyuluyor ve albümün gümbür gümbürlüğünü sekteye uğratıyorlar. Genele bakınca belki çok kafa yorulacak bir şey değil, ama söylemeden de geçemiyorum.

Nihayete erdiğimizde MALEVOLENT CREATION’ın yine ortalamanın biraz üstü, ancak çok da elzem olmayan ve az önce de dediğim gibi varsayılan düzeyinde bir death metal yaptığını düşünüyorum. Bir önceki “Dead Man’s Path”te en azından Hoffmann vardı, gerçek anlamda MALEVOLENT CREATION vardı, bu albümde olay komple Ersen ve Dadaşlar’a dönüşmüş ve her ne kadar ortada iyi müzisyenlik ve yoğun bir emek olsa da, çıkan sonuç bence “elinize sağlık” demenin ötesini hissettirmiyor.