İskandinav mitolojisinden bir isim seçtikleri için ikide bir folk, pagan, Viking metal yapmadıklarını belirtmek durumda kalan İsveçli black metal grubu VALKYRJA’nın yeni albümü “Throne Ablaze”den kucak dolusu alevler. Bugünkü konuğumuz 2004’te kurulan ve bu albümle birlikte şu ana dek 4 albüm çıkaran VALKYRJA.

Grupla tanışmam bir önceki albümleri “The Antagonist’s Fire” tekabül ediyor ve o zamana dek ben de VALKYRJA’nın folk temelli bir Viking metal grubu olduğunu sanıyordum. Bununla da kalmıyor, mitolojide kadın bir karakter olan valkyrie’den ötürü grubun kadın vokalli olabileceğini tahmin ediyordum.

İki tahminimde de daha fazla yanılamazdım. VALKYRJA cayır cayır black metal yapan çirkinler çirkini bir gruptu ve ben “Abooov” sesleri eşliğinde bunu idrak etmiş, grupla belirli süreliğine haşır neşir olmuştum. Yine de “The Antagonist’s Fire” beni o kadar da etkilememiş olacak ki, 2013 sularında albümü yazmayı düşünmemişim. Kısmet bugüneymiş.

“Throne Ablaze”e dair her şeyi bir bir açıklayacağım baba paragrafa hoş geldiniz demeden önce söylemek istediğim; VALKYRJA’nın öyle çok karakteristik bir black metal anlayışı olmamasına rağmen yaptığı şeyi gayet iyi sunmayı bilmesi. Şarkılardaki ufak detaylar, beste konusunda akıllıca verilmiş kararlar ve hepsini yukarı taşıyan prodüksiyon, “Throne Ablaze”in başarılı olan tarafları. Albüme ve VALKYRJA’nın genel karakterine baktığımızda, grubun DISSECTION’In uğursuzluk okulunu başarıyla bitiren WATAIN’vari bir kimlik yansıttığını görüyoruz.

“Throne Ablaze”in pek çok yerinde WATAIN’izmlere rastlamak mümkün. Grup zaten hatırı süredir müzik yaptığından, bunu bir klonluk olarak nitelemek yanlış olur, lakin VALKYRJA’nın en büyük müşteri portföyünü WATAIN kitlesinin oluşturduğunu söylemek mümkün. Eğer son iki WATAIN albümünden beklediğinizi bulamadıysanız, “Throne Ablaze”e göz atmak isteyebilirsiniz. Dahası, grup kimi yerlerde yoğun MARDUK karakteri de sergiliyor ve WATAIN’in lanetli havasıyla birleşen MARDUK kaosu ortaya doyumsuz bir black metal hayvanlığı çıkarıyor. “Tombs into Flesh” gibi şarkılar bu durumu görmek adına numunelik eserler.

Hazır bu şarkının adını anmışken, black metale dair en katlanamadığım şeylerden birini de dile getireyim. Black metalde blues gamlarıya dolu sıcak sololar atılmasına dayanamıyorum arkadaşlar. Bunlar her ne kadar şarkının veya albümün genelini baltalamasalar da, yer aldıkları anlarda bana “neden ulan neden” diye sorduran detaylar olarak karşıma çıkıyor. Aynı şey death metal için de geçerli, ancak black metalde cidden tahammül edemiyorum. Buz gibi ortam bir anda bir blues barındaki sıcacık atmosfere bürünüyor, 30 saniyeliğine de olsa tatlar kaçıyor. Bu konudaki favorim death metal grubu THE FORSAKEN’dır; buz gibi müziğe buz gibi solo atarlar ve bırakın ortamı ısıtmayı, şarkının zehrini iki katına çıkarırlar (mesela “Cold Flesh Colony“nin muazzam lezzetteki solosu… Şarkıyı da keşfetmeniz için solonun başladığı yeri söylemiyorum). Bunun haricinde, ki bu da sadece benim zevkimle alakalı ufak bir detay, grubun falso olarak niteleyebileceğim bir tarafı yok. Ne yaptığını bilen; yeterince trve ve kvlt, yeterince damar, yeterince paçoz bir black metal ve bunu gayet iyi şekilde sunan bir prodüksiyon ile dinlemesi gayet zevkli bir albüm.

“Throne Ablaze”, bu yıl dehşet verici örneklerini gördüğümüz black metal adına 2018’in en iyilerinden biri olmayabilir, ancak kendi adına son derece iyi bir albüm. Black metal seviyorsanız ve VALKYRJA’yla henüz tanışmadıysanız, “Throne Ablaze”e mutlaka şans verin.