Kimliği belirsiz kişi ya da kişilerce icra edilen metalin lezzeti bir başka oluyor. Zamanında KISS de yaptı, SLIPKNOT da yaptı, GHOST da, MGŁA da, o da, bu da, şu da… Olayın gizem unsuru bir yana, yaratılan müziğin mekânsız/zamansız oluşuyla da örtüşen bu tavır özellikle karanlığı bol müzik yapan gruplarda daha bir etkileyici oluyor. Her ne kadar özellikle son 3-4 yılda bunu yapan grup sayısı epey bir artmış ve enteresanlığını bir nebze olsun kaybetmişse de, bu imaj(sızlığ)a uyan müzik yapan ve bu gizemin, tekinsizliğin, belirsizliğin altını doldurabilen gruplar artı puanları topluyor, ekmekleri götürüyor.

2015’te çıkardıkları ilk albümleri “Through Lung and Heart”la gayet karanlık bir hiçlik sunan DEVOURING STAR, ikinci albümü “The Arteries of Heresy” ile nefes kesen black metalini üzerimize karabasan gibi çökertiyor.

Rif odaklı olmayan bu akışkan black metal tarzı bildiğimiz gibi son 10 yıldır black metal ve hatta death metal dünyasını kasıp kavuruyor. DEATHSPELL OMEGA’nın spastik, şizofren, deliliğin sınırlarında gezen rifleri ile tamamen atmosfer yaratma amaçlı bulanık riflerin bir bileşiminden oluşan bu lav benzeri ses örgülerinin, türün son yıllarına bariz biçimde damga vurduğu aşikâr. DEVOURING STAR da bu düsturu olanca gücüyle; hoyratça, cömertçe sergilese de, benzerlerine oranla daha net, daha rif denebilecek şeyler içeren besteleri olduğunu da söyleyebiliriz.

DEVOURING STAR’ın üzerinden cıvalı baloncuklar çıkartarak fokurdayan, köpüren müziği, bu yapısı ile yine birtakım kuzeyli türdaşlarını anımsatıyor. İlk akla gelen isimler İzlanda’nın gururlarından SVARTIDAUÐI ve MİSÞYRMING olsa da DEVOURING STAR zaman zaman bu ikisinden daha da ağırlaşan tempolarla tam bir lanet simsarına dönüşebiliyor. “Consummation”ın belli kısımlarında, “Scar Inscriptions”ın ikinci yarısında ve kapanıştaki ruh ezici “Her Divine Arteries”de gördüğümüz bu durum, her ne kadar geçen yılki “Antihedron” EP’sini açan “Breath of the Void”daki düzeyde bir mağara black metaline ulaşmasa da, albümün tempo gelgitleri açısından bahsedilmesi gereken bir tat olarak öne çıkıyor.

“Consummation” ile siyah balçığını yüzümüze süren DEVOURING STAR, aynı dinginlikte başlayan “Procreation of Blood”da da dur kalklı bir trafikle bizi sarsmayı sürdürüyor. Albümün gerçek anlamda dizginleri salması ve dipsiz dehlizlere doğru yuvarlanışımız ise “Sin Assimilation” ile başlıyor. Tam bir uğursuzluk, tam bir belirsizlik girdabına sokan bu şarkı, grubun adının hakkını verircesine yörüngesindeki tüm gezegenleri içine çekiyor, yutup yok ediyor. Elbet kaçınılmaz DEATHSPELL OMEGA tatları da DEVOURING STAR müziğinde öyle ya da böyle karşımıza çıksalar da, grubun bu yavaşlı hızlılı tarzı onu kaotik kuzeyli kuzenlerinden ayırıyor.

Kapaktaki altı memeli kadın figürünün hangi dinî veya mitolojik kişi veya olaya gönderme yaptığını bilen varsa yardımlarını rica ediyor, “The Arteries of Heresy”yi kaliteli ve son derece yoğun karakterli bir black metal albümü dinlemek isteyenlere öneriyorum.