Başlığı gördüğümde ne yalan söyleyeyim “öf yine mi Evergrey” oldu. Halbuki Evergrey’i çok severim, hele Solitude Dominance Tragedy albümünü aklıma geldikçe dinlerim. Fakat o ilk üç albümden sonra bir grup nasıl böylesine dikey bir düşüşe geçebilir aklım almıyor. O kadar bayat, erimiş peynir gibi sündürülen albümler yapmaya başladılar ki bir süre sonra da takip etmeyi bırakmıştım. Bu parçanın da bir farkı yok malesef… Bir umutla albümü de dinlerim de, ondan da beklentim sıfır.
Bu gruba ısınamıyorum bir türlü nedense. Dream Theater’a ısınamamamla aynı sebepten olabilir. Fazla temiz, duygusal geliyor. Tamamen vokalle alakalı. Heavy ya da Power’sa bile biraz daha testosteronlu, Hansi Kürsch gibi sesleri arıyor kulağım.
İlk çıktığı 2 gün şarkıyı bir türlü bir yerlere oturtamamıştım. Bugün oldu. Bence yeniden müthiş olmuş.
Evergrey’in yaptıklarına ve yapacaklarına hep büyük saygı duymuşumdur. A Silent Arc’ta 3:31′de başlayan solo galiba bir süre aklımdan çıkmayacak.
Başlığı gördüğümde ne yalan söyleyeyim “öf yine mi Evergrey” oldu. Halbuki Evergrey’i çok severim, hele Solitude Dominance Tragedy albümünü aklıma geldikçe dinlerim. Fakat o ilk üç albümden sonra bir grup nasıl böylesine dikey bir düşüşe geçebilir aklım almıyor. O kadar bayat, erimiş peynir gibi sündürülen albümler yapmaya başladılar ki bir süre sonra da takip etmeyi bırakmıştım. Bu parçanın da bir farkı yok malesef… Bir umutla albümü de dinlerim de, ondan da beklentim sıfır.
I-NA-NIL-MAZ !!!!
Bu gruba ısınamıyorum bir türlü nedense. Dream Theater’a ısınamamamla aynı sebepten olabilir. Fazla temiz, duygusal geliyor. Tamamen vokalle alakalı. Heavy ya da Power’sa bile biraz daha testosteronlu, Hansi Kürsch gibi sesleri arıyor kulağım.