# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA – Sometimes the World Ain’t Enough
| 06.07.2018

Beyaz pantolonlar hazır mı?

Metalciler tarafından kurulan hard rock/disko pop grubu THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA’nın yeni albümü “Sometimes the World Ain’t Enough”tan kucak dolusu neon ışıkları ve disko toplarıyla incelememize başlıyoruz.

Amber Galactic”le birlikte adını iyice duyuran ve SOILWORK, ARCH ENEMY elemanlarının yan grubu olmanın ötesine epey bir geçen THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA, rif dozunu azalttığı ve disko tarafını daha bir ışıklandırdığı yeni çalışmasıyla bir kez daha bizleri 1975-1985 arasının renkli ortamlarına taşıyor. THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA’yı biliyorsanız, özellikle de “Amber Galactic”i dinlediyseniz nasıl bir şey bekleyeceğinizi çok büyük oranda biliyorsunuz. Akılda kalıcı nakaratlar, aynı tornadan çıkmış olmalarına rağmen farklı karakterlere bürünen şarkılar, ABBA’dan BEE GEES’e, JOURNEY’den TOTO’ya uzanan aşırı içten ve retro bir anlayış, kimi soloların minik anları dışında grup elemanlarının metalci olduklarını hiç hissettirmeyen bir müzikal benimseyiş ve hepsini bir araya getirip THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA karakterini parlatan bir duruş.

“Sometimes the World Ain’t Enough”ı grubun önceki albümlerinden ayıran, ya da en azından farklı olarak bahsedilebilecek konu, grubun disko ve pop tarafını gerçekten de iyice parlatarak hard rock özelliklerini asgariye indirmesi. “Sometimes the World Ain’t Enough”ı dinlerken hiç öyle cayır cayır bir rock kimliğiyle karşılaşmıyoruz; aksine tamamen cilalanmış, neonlara bulanmış, şekilli bir 70’ler sonu 80’ler sonu müziği dinliyoruz.

Grup klavye ve koro kullanımlarıyla müziğini coştururken, bir yandan da son dönem GHOST’u anımsatan orta tempo, marşvari bestelerle albümü farklılaştırıyor. Bu noktada öne çıkan ve THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA’nın geneli itibarıyla yıldızlaşan isim elbette ki SOILWORK vokalisti Björn “Speed” Strid.

Bir metal vokalistinden çok daha fazlası olduğunu uzun zamandır gösteren Speed, THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA ile birlikte çok farklı noktalara varabilecek kalibrede gerçek bir şarkıcı olduğunu da kanıtlıyor. Büründüğü farklı müzikal karakterler sayesinde onu bir Broadway müzikalinde görsek dahi şaşırmam. İcra ettiği tarzı öylesine içselleştiren bir vokalist kendisi.

Speed dışında grup her anlamda 70’lerde yaşamış, o dönemi solumuş düzeyde gerçek bir dönem müziği yapıyor. İlham aldıkları isimleri dibine kadar özümsedikleri, şarkılara kattıkları her şeyi bu doğrultuda kullandıkları ayan beyan ortada.

Tüm bunları bir araya getirdiğimizde THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA ilk albümünden beri kesinlikle farklı, başarılı ve önü açık bir proje olmayı sürdürüyor. Her ne kadar tarz olarak biraz kendini tekrar etme eğilimi gösteren bir yönde ilerleseler de, yaptıkları şeyi çok iyi yaptıkları da su götürmez bir gerçek. Bence bir sonraki albümde son 2 albümdür devam eden tarzı ve özellikle de konsepti biraz kırmaları ve başka türlü bir 70’ler-80’ler karakteri sunmaları onlar adına iyi olabilir. Ama aynen bu doğrultuda gitmeyi seçerlerse de sıkıntı yok; sonuçta metal dünyasında onların yaptığını yapan, hatta belki de buna cesaret eden başka hiç kimse yok.

7,5/10
Albümün okur notu: 12345678910 (7.53/10, Toplam oy: 15)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2018
Şirket
Nuclear Blast
Kadro
Björn "Speed" Strid: Vokal
David Andersson: Gitar
Sebastian Forslund: Gitar, perküsyon
Richard Larsson: Klavye
Sharlee D'Angelo: Bas
Jonas Källsbäck: Davul
Şarkılar
01. This Time
02. Turn To Miami
03. Paralyzed
04. Sometimes The World Ain’t Enough
05. Moments Of Thunder
06. Speedwagon
07. Lovers In The Rain
08. Can’t Be That Bad
09. Pretty Thing Closing In
10. Barcelona
11. Winged And Serpentine
12. The Last Of The Independent Romantics
13. Marjorie (bonus)
14. Pacific Priestess (bonus)
  Yorum alanı

“THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA – Sometimes the World Ain’t Enough” yazısına 2 yorum var

  1. şeyh hulud says:

    İpimle kuşağım kategorisinde Monster Magnet ile birlikte senenin en eğlenceli albümü.

    Sıradan bir yan proje olmanın çok ötesine geçti artık. Bu müziği gerçekten özenerek yaptıklarını hissettiriyorlar, en sevdiğim yanları da o zaten.

  2. ali says:

    Çok gereksiz bir bilgi olacak ama bu albümdeki “Pretty Thing Closing In” şarkısındaki solo ile Ghost’un “Rats”inin solosu birbirine hem çok benziyorlar hem de aşırı lezzetliler! Dinlemelere doyamıyorum resmen.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.