Oğuz Sel

Grindcore/death metal dünyasını sallayan 1989 çıkışlı albümü “World Downfall” ile ilkleri yapmanın onlar için ne denli kolay olduğu gösteren Oscar Garcia, Jesse Pintado ve Pete Sandoval üçlüsü, çoğu zaman söylediğim gibi bilerek veya bilmeyerek önemli bir işe imza attılar. Attılar atmasına ama “World Downfall” gibi bir anıt eser, ilerleyen yıllarda daha da kıymete binerek ekstrem müzik tutkunlarının ağızlarına çalınan bir parmak bal gibi kaldı. Sonraları grindcore adına başka anıt eserler çıksa da bu albümün yeri hep ayrı oldu. Terrorizer’dan hep yeni bir albüm beklendi durdu senelerce. Takvimler, 2006’nın kavurucu Ağustos ayını gösterdiğindeyse, Jesse Pintado Paşa’nın 2004’te Sandoval Reis’le görüşüp Terrorizer’ı yeniden ayağa kaldırma gayretinin ilk meyvesi olan “Darker Days Ahead” ortaya çıktı.

Bu defa kadroda ufak tefek değişiklikler vardı. İlk albümün basçısı ve Morbid Angel’ın önemli figürlerinden David Vincent çeşitli gerekçeler göstererek albümde yer almayacağını belirtmiş, bu nedenle basgitara ve ikinci gitara, Monstrosity gitaristi Tony Norman geçmişti. Keza vokaller de aynı kalmamış, Anthony Rezhawk’ın kükreyişlerine teslim edilmişti “Darker Days Ahead”. Bahse konu kadro değişimleri haricinde her şey yerli yerindeydi, Pintado gitarlarda yardıracak, Sandoval ise davulları tekme tokat dövecek, davuldan çıkan acı çığlıklar da albümün omurgasını oluşturacaktı.

Terrorizer’ın kemik dinleyicileri, yeni albümü de “World Downfall” ayarında beklemiş ancak umduklarını bulamayıp yeni albümü boklamaya başlamışlardı. Peki, “Darker Days Ahead” hakikaten bu kadar dandik bir albüm müydü? Sandoval ritim mi kaçırmıştı, Pintado baştan savma rifler mi yazmıştı, Rezhawk böğürürken sesi mi çatallanmıştı, Norman gitara abanırken penasını mı düşürmüştü?

Olay sadece ve sadece beklentilerle ilgiliydi arkadaşlar, beklentilerle. “Darker Days Ahead”, Terrorizer’ın grindcore sularından ufak ufak uzaklaşıp taş gibi death metale doğru kaydığı bir albüm olmuştu, kemik kitlenin ağlanıp sızlanmaları da bundandı. Yapımdaki intro ve outro’ları pas geçtiğinizde; son sürat giden bir lokomotifin önüne geçen araçları biçe biçe yoluna devam etmesini andıran, öfkeden deliye dönmüş bir boğanın matadoru ezmeye başlamasını anımsatan, pusuya yatmış sırtlan sürüsünün avına dişlerini geçirmesini resmeden sertlikteki şarkılar, yapımın özüydü. “Creamatorium”un hızını azalttığı anlarda groove manyaklığına dönüşmesi, “Fallout”un sözlerini ezberleten şarkı tasarımı ve tabii ki “No shelter to hide, no place to run…” gibi dillere pelesenk olan lirikleri, yarısına kadar eski kafa giden ikinci dakikaya yaklaşıldığında ise Sandoval’ın köpek gibi kazımaya başlayarak dinleyicilerin kafalarını gövdelerinden ayırmaya oynadığı “Blind Army” gibi eserler albümün ne derece kudretli olduğunun göstergesiydi.

Yeni kadronun birbirleriyle olan uyumu, şarkıların gidişatına da yansıyordu adeta. Ortada cümlelere dökülmesi zor bir tutku, bir bağlılık ve heves vardı. Evet, sanırım doğru kelime bu, heves. Sanki bu dört müzisyen de ilk kez stüdyoya girip kendilerini üne kavuşturacak materyalleri birer birer kaydetmişlerdi. Belki de buradan hareketle önceki albümlerinde yer alan ve bu yapımda birkaç nota geriden çalıp daha da sert ve tavizsiz bir hâle dönüştürdükleri “Dead Shall Rise”ı yeniden ele almışlardı.

Veyahut ortada, grubun has adamının önceden olabilecekleri bir hissetme hâli vardı. Bir an önce yeni materyalleri kaydedelim ve görevimi tamamlamış olarak ebediyete intikâl edeyim düşüncesi vardı, kim bilir. Zira Terrorizer’ın beyni Jesse Pintado, albüm çıktıktan 5 gün sonra karaciğer yetmezliği nedeniyle hayata gözlerini yumdu. Grubu bu albümle tanımış ve yapımı çıktığı ilk günden itibaren deli gibi dinlemeye başlamış biri olarak Pintado’nun ölüm haberiyle yıkıldığımı dün gibi hatırlıyorum. Bazı şeylerin nedensiz olmadığını düşünüyorum, Pintado Paşa’nın da içine doğdu muhtemelen ve zihnindekileri aktarıp öte dünyaya göç etti.

Biz metal dinleyicilerine düşen, bu albümü itin götüne sokmadan önce oturup enikonu dinlemek ve başkalarının düşüncelerinden etkilenmeden müziğin tadını çıkarmak.

Huzur içinde yat Jesse Pintado.