2016’daki “Devoid of Light” ile underground black metal sahnesinin yükselen yıldızlarından biri olarak gösterilmesinin hemen akabinde, underground’lığı büyük ölçüde aşarak kendi çapında gayet tanınır bir grup hâle gelen Portlandlı melodik black metal neferleri UADA ile yapıyoruz haftanın kapanışını.

İmaj olarak MGLA’yı akıllara getiren UADA, müzikal anlamda Polonya’dan ziyade İsveç melodik black metaline yakın duran bir tavır takınıyor. MGLA’vari damarlıklara yer yer bulaşan grubu tanımlamak için en iyi referans, “Devoid of Light” yazısında da bahsettiğim üzere, şüphesiz ki DISSECTION olacaktır.

“Devoid of Light”ı böylesi özel yapan ve grubun bir anda; önceden yayınlanmış bir demo, EP, vs. olmaksızın patlamasını sağlayan özelliği, albümün büyük oranda doksanlarda yaratılan ruhu günümüze taşıyan ve ikinci dalga black metalin pek çok güzelliğini gözler önüne seren havasıydı. Bir ilk albüm için gayet karakterli, ne yaptığını bilir ve ayakları yere sağlam basan “Devoid of Light”, gerçekten de kendine özgü bir hava, bir atmosfer barındırıyordu.

Aradan geçen iki yılda adını hızla duyuran, pek çok festivalde yer alan ve GORGORTH, INQUISITION gibi isimlerin altında çalan UADA; black metalin efsane fotoğrafçısı Peter Beste’nin de muazzam görsel desteğiyle son yılların en hızlı parlayan gruplarından biri oldu. Tüm bunların ışı(ğ/ksızlığ)ında, grubun yeni albümü de merakla bekleniyordu.

“Cult of a Dying Sun”a baktığımızda dikkatimizi çeken başlıca şeylerden biri, belki de birincisi, albümün “Devoid of Light”tan 22 dakika daha uzun olması. Yaklaşık 34 dakikalık bir vur kır parçala çalışması olan “Devoid of Light”ın ardından, yaklaşık 56 dakikalık süreye sahip “Cult of a Dying Sun”, en azından boyut olarak çok daha büyük bir albüm.

İçeriğine geldiğimizse, “Cult of a Dying Sun”ın “Devoid of Light”ın bir devamı, bir benzeri olduğunu görüyoruz. Her ne kadar “Snakes & Vultures”da olduğu gibi farklı vokal denemeleri, daha deneysel olaylar olsa da grubun müzikal bakış açısı bu albümde de devam ediyor. “Cult of a Dying Sun”ı ilk albümden ayıran başlıca şey ise şarkı süreleri ve dolayısıyla grubun ilk albümdeki vuruculuğu nispeten törpüleyip biraz daha tekrarlı bir kimliğe bürünmüş olması. İlk albümde 6 dakika üzeri 3 şarkı varken, yeni albümde 2 şarkı dışında 8 ila 10 dakika arası değişen sürelere sahip uzun mu uzun, büyük büyük şarkılar var.

Kısacası UADA bu albümde bir büyüme, tecrübelenme, gelişme amacı gütmüş ve temeli de sağlam olunca bunu başarmış. Vuruculuk anlamında ilk albümü tercih edenler olabilir, ama bence iki albüm de kendi özelinde değerlendirilmesi gereken başarılı yapıtlar. UADA’yı henüz duymadıysanız bu kötü gidişe bir dur deyin.