Oğuz Sel

Yapılan müziğin, coğrafyaya bağlı olarak ne denli acımasız olduğunu gösteren gruplardan biriyle daha beraberiz; Visceral Decay ile.

Teknik brutal death metal arayışlarıma kendince yanıt veren Ekvadorlu grup, Kolombiya başta olmak üzere diğer birçok Güney Amerikalı metal icracısı dostları gibi gaddarlığı ve tavizsizliği kendine ilke ediniyor. 8 senedir sahnelerde olan ve ilk iki albümüyle radarıma girmeyen topluluk, teknik yönü törpülenmiş Gorgasm ve Inherit Disease kırması bir müzik üretiyor.

İlk dönemlerinde slam kafasına daha yakın olan Visceral Decay, türün teknik tarafını başarıyla kotaramasa da brutallik adına ne bekleniyorsa vermeye çalışıyor. Tekdüze olmasına rağmen snare tonuyla gönüllere taht kuran davulları, türün müptelası olanlar için sevme, nefret edenleri için baş ağrısı vesilesi olan baslar ve işitilebilirlik konusunda sorunlu olan gitarlar, EP’nin temelini oluşturuyor. Ancak hakkını teslim etmem gereken belki de yegâne unsur, yapımdaki vokaller oluyor. Muhtemelen birkaç gün aç kaldıktan sonra stüdyoya giren vokal görevlisi arkadaşlar, derin mi derin, yoğun mu yoğun çift vokallerle yapımın elini güçlendiriyorlar.

Beste tasarımı ve akılda kalıcılığı açısından övgü dolu sözler sarf edemeyeceğim “Consumed By An Abomination” EP’si, grubun kendi imkânlarıyla dinleyicilerine sunduğu yapımlar arasında yer alıyor. Tabii bu durum, eserin teknik brutal death metal icracısı diğer grupların yaptığı işlerin yanında nispeten zayıf kalmasına bir gerekçe olamıyor. Ortada iyice besteler, iyice besteleri destekleyen teknik elementler bulunmayınca, yapımın birkaç dinleme sonrası köşeye konulma yönündeki talihi değişmiyor. Zira artık yalnızca benim tarafımda değil pek çok müzikseverin müzik bağlamında kalite algısı oldukça değişime uğradı ve bu tip yapımların bizi tavlaması hayli zor.

Kurduğum karamsar cümleler sizi etkilemediyse -ki etkilemesinler zaten, oturup EP’yi dinleyin en az bir kere- “Consumed by an Abomination”a zaman ayırabilirsiniz. Zamanım değerli, ben her türün en iyi temsilcilerini dinlerim diyorsanız, Visceral Decay’i en azından bu yapımında pas geçebilirsiniz. Umarım grup kendini biraz daha geliştirir ve rakipleri arasından sıyrılabilecek, başarılı eserlerle yeniden konuğumuz olur.